een (ramp) zalige kerst en een erg laat nieuwjaar

pfff
typen, het lijkt wel eeuwen geleden dat ik nog eens getypt hbe hier,
geen idee hoe lang het werkelijk geleden is, aan de reacties te zien reeds lange tijd,

ik wens u allen in eerste instantie een zalige kerst en een gelukkig nieuwjaar
ik weet het ik ben wat laat, maar de werkelijkheid is, ik heb in geen weken internet gezien, en lees dus nu massas nieuwjaars en kesrtwensen,

zo las ik zonet guusts nieuwjaars brief,
erg schoon, ik heb em meteen geprint en zal hem hier uithangen, dank u wel guust, een grote dank je wel, want dat maakte zonet meer dan een week goed

ik weet niet meer wat ik jullie reeds allemaal heb dorgespeeld van info en wat niet, maar ik kan jullie vertellen dat deze plaats erger is dan de ergste soap, er gebeurd gigantisch veel om van te klappen, en tegelijkertijd helemaal niets, en ik ben een van de hoofdrolspelers,
ik kan er nu reeds meer dan 1 boek van schrijven moest ik willlen, dus ik zal jullie r niet te overdadig mee lastigvallen, maar de paar dingen die me direkt in gedachten schieten zal ik jullie niet onthouden.

ik werk nu bijna een maand hier in de counter van de duikshop,
in die tijd heeft de manager 3 keer ontslag genomen, is de oud manager teruggekomen van een kale reis naar thailand, ze hebben zelfs mij de job aangeboden, maar ik wil hier niet eeuwig vastzitten,en geen mens di de job wil dus hebben we geen manager meer, ik heb 2 keer mijn schop afgekuist en ontslag genomen, maar werk hier telkens opnieuw, is maria naar denemarken vertrokken, en komt terug begin februari ipv april, ze mist het te hard, heb ik mijn visum moeten laten verlengen op kerstavond, en daar mijn hele dag aan verloren, heb ik mijn ganse kerstdag gewerkt terwijl bijna alle anderen kerstdiner hielden,
oudejaar en nieuwjaar gewerkt,
enzoverder enzovoorts,

ik heb mss vermeld dat het geen lastige job was en redelijk makkelijk, ik wil daarvan terugkomen, het is gekkenwerk, maar het is een uitdaging en ik hou ervan

ik heb weer vlaams leren spreken met een bruggeling die hier een kleine week heeft gewerkt maar het niet kon uithouden, hij wekrt nu verderop in een andere duikshop met veel meer structuur tegen veel beter condities,
en vertelde me dat ik gek was hier te blijven, hij heeft gelijk, maar ik blijf toch hier
mijn baard is langer dan ooit en hij zal snel grijs worden in deze plek

terwijl ik dit hier aan het typen ben ben ik reeds 10 keer weggeroepen naar de balie om daar dingen op te lossen, en telkens weer is het slechts 5minuten werk als je het weet, maar geen mens die het allemaal weet,


een van de raarste dingen om mee te maken is de komende en de gaande man, de meeste mensen komen hier voor 2a3 dagen en blijven een week,
maar telkens weer tegen dat je ze goed leert kennen vertrekken ze
de enige constanten zijn de mensen die hier werken, en Darren als uitzondering daarop, hij is hier net evenlang als ik, en geniet gewoon,
maar zelfs in die vaste waarden is er een constante doorstroom van mensen, instructeurs en duikmeesters komen en gaan, hotel hulpjes dito, het duurt alleen iets langer, tot zover zijn er slechts weinig constanten, behalve de hoteluitbaters dan, telkens weer is er ontmoeting kennismaking, leutemaken en afscheid, of zelfs geen afscheid, mensen die verdwijnen, die je enkele dagen niet ziet en pas later vraag je je af waar die gebleven zijn, en dan tot de conclusie komen dat ze reeds 2 weken vertrokken zijn,
het maakt me na een maand reeds een veteraan in dahab, en toch komt ook de dag dichterbij dat ik mijn zak weer oppak, en mijn route verderzet

het is een leven dat ik niet kende en voor onmogelijk hield, maar het is aangenaam en hard op zijn eigen wijze, en zeer intressant, een variatie aan mensen die tot de verbeelding spreekt

bijvoorbeeld ahmed die hier werkt, hij is hier een jaartje of zo en wordt volgende week duikmeester, na lange training, vorige week had hij nood aan een goed klapke, hij had een probleem, als oudste zoon van de familie werd het tijd om zijn verantwoordelijkheden op te nemen en naar huis te gaan, had zijn vader gezegd, zijn 2zusters waren reeds lange tijd verloofd, en hij moet als oudere eerst trouwen, en dan de verantwoordelijkheid als oudste zoon opnemen, wat eropneerkomt dat hij verantwoordelijk werd voor de hele familie, want ook zijn vader was oudste zoon en ook zijn vader, als iemand in de familie een probleem heeft dan komt hij naar hem, en hij lost het op, is het door te luisteren of door ruzies op te lossen tussen mensen of zelfs tussen man en vrouw, en hij krijgt steun van de hele familie, en respect en... een zeer schone manier van familiegetrouwheid, maar hij moest binnen 3 maand getrouwd zijn en alles hier opgeven, en al zijn dromen, om in een woestijndorpje zijn leven te slijten, en hij geeft veel om zijn familie, ikk heb reeds veel mensen ontmoet op mijn reis die weinig of geen familiebanden hebben, maar ik beschouw mezelf als een uitzondering, want die mensen komen niet van een dorp waar hun ganse familie altijd en overal aanwezig is, zelfs al zie je ze weinig, ze zijn er, en als je op hun deur zal kloppen zal er altijd iemand zijn, ahmad kende dat gevoel, ik heb tot 4u snacht met hem zitten praten, over de hardverscheurende keus,

kortweg hij had de keus zijn ganse familie de rug toe keren, en in schande te maken, zijn zussen zouden nooit trouwen,... 9 mesnenlevens werden rechtstreeks zeer negatief beinvloed + tientallen en honderden onrechtsreeks, nooit meer naar huis kunnen, en zijn eigen leven leven

of al zijn dromen opgeven, en zijn ganse familie gelukkig maken, een goed en zeker leven leiden, belangrijk persoon zijn,
baas worden in de petroleum

met de tijdsdruk van gisteren moest ik reeds beslist hebben

ik ben blij dat ik nooit voor die keuze zal worden gesteld, want ik zou er gek van worden, en zo ook werd ahmad er gekvan,

tijdens en na het gesprek moest ik constant aan mezelf denken en de onmogelijkheid die keuze te maken, maar ik had het gevoel dat hij de beslissing reeds had genomen om naar huis te gaan, en dat gaf me ergens toch een geruststellend gevoel, hoewel ik nooit mijn dromen zou kunnen opgeven,

sanderendaags kwam hij naar me toe en schudde me de hand, hij zei dank je wel voor het gesprek en sorry dat ik je zo lang heb wakker gehouden, maar je bent een zeer wijs persoon, ik heb voor het eerst in weken kunnen slapen vannacht zei hij, ik kom net van de telefoon met mijn vader, hij zei dat hij het begreep, maar dat ik niet meer besta voor hem,....

ik stond daar met mijn mond vol tanden, en voelde me rotslecht, de kerel bedankt me en gaf me complimenten voor het verliezen van zijn ganse familie, niets om naar terug te keren, nooit niet, en dat terwijl in overtuigd was dat hij naar huis zou gaan, ik zat er compleet naast, het heeft me toch wel enkele dagen slaap gekost om daarover te geraken

of een andere siuatie, met ahmad jordan, de nu exmanager van de duikshop, enige tijd geleden kwamen hier 4 roemenen aan 3 kerels en een meiske (megaknap) aangenaam en intressant gezelschap,
het meisje en een van de 3 wilden leren scubaduiken, en de andere 2 wilden gaan vrijduiken (zonder lucht), juist 1 adem en dan minuten onder water blijven, tot grote diepten...
tegen aan het einde van de advanced cursus, op kerstavond, ging admad jordanian ( die hoofdinstructeur is) samen met daniella (de roemeense) en jolanda (nederlandse schone) en femke (nederlandse schone die teglijk gouden olypische medaille haalde voor zwemmen op de laatste olympische spelen),
de 3 hadden hun laatste 2 duiken van de cursus in canyon en blue hole (2 meest befaamde duiksites van de omgeving)
aan het eind van de eerste duik kwamen ze uit het water en hoorden ze helpgeroep, gene paniek, hier gaan veel rescue cursusen door, maar het was net iets te realistisch,
dus duikspullen droppen en daarheen rennen en zwemmen, de zwemkamioene was er als eesrte bij, maar vertelde me later, ik ben snel maar kon niets doen want ik weet gewoon niet wat ik moest doen, gelukkig was ahmad ook snel ter plaatse, het bleek een roemeens vrijduiker,de vrijer van daniela met zijn maat, hij had nieuwe vinnen en was te ver en te diep gegaan, zijn maat had hem opgevist, maar hij had geen ademhaling en pols, reanimatie op het water terwijl je probeert aan land te geraken, met een schreeuwende daniela in de buurt, ahmad slaagde erin, hij is niet voor niets hoofdinstructeur, maar toch, hij redde hem het leven, de kerel lag 2 nachten int hospitaal en huppelde hier op dag 3 reeds weer rond, met duikplannen, hij kocht zichzelf een tshirt die hier in elke winkel hangt, it only hurts if you survive...

de volgende dag kwam ahmad naar me toe en zei ik heb vanavht gedroomd, een man kwam naar me toe en zei, dat ik niet met mensenlevens mocht spelen, you are not god !!! nu nemen we gewoon een ander leven....
dat klonkt nogal heavy voor iemand de net een mensenleven gered heeft,
hij zei ik stop met duiken, en blijf uit de buurt van het water, want ik wil god niet spelen, en ik wil niet in de buurt zijn als ik voor de keus word gesteld,....


kortom hetleven in dahab hier is zeer intressant, en erger dan een soap, met honderden kleine anekdotes en meerdere verhalen van dat kaliber, het is fascinerend

maar ik zal jullie nu verlaten
geloof me vrij ik mis jullie
en heb misschien niet zoveel tijd om verhalen te typen, of emails, maar dat betekend niet dat jullie niet in mijn gedachten zijn

vele groeten uit het 25-graden-in-de-schaduw-watertemperatuur-24-graden-dahab

dries