damas baalbek beirut tripoli

ik ben in tripoli, ooit machtige hoofdstad van de kruisvaardersstaat tripoli, machtig nietwaar?

de hedendaagse werkelijkheid ligt echter ver van die droom vandaan, hoewel het waarschijnlijk de stad is, die dichtst bij mijn idee van de gemiddelde middeloosterse stad ligt

kronkelende steegjes, vuile straten, niet toeristsche ongeorganiseerde souks, halfvergane glorieuze oude gebouwen, volledig vergane recentere gebouwen met overdaad aan kogelgaten, een centraal groot marktplein die onverhard is, een middeleeuwse citadel die in gebruik is als kazerne, en ga zo maar door...

maar laat ik bij het begin beginnen, hoewel mijn laatste blog best wel recent is zijn mijn ervaringen intussen best wel uitgebreid,

laat ik hier dan ook heel duidelijk zeggen dat ik geen politieke standpunten wens in te nemen, ik vertel enkel mijn ervaringen, als die politiek partijdig of incorrect zijn, mijn oprechte excuses

mijn overal impression van libanon? militaire staat, op elke straathoek staan militairen met m16 of ak47, hummers en zelfs tanks, overal zijn militaire checkpoints die het verkeer vertragen maar niet tegenhouden (zelfs op de autostrade) en voorbereidingen getroffen om binne de kortste keren alles te blokkeren.
fotos trekken is op de meeste plaatsen uit den boze, zeker wat de militairen betreft, maar ook van veel andere dingen, wss omdat er militairen in de buurt zijn,
maar libanon wel enorm westers in vergelijking met syrie, en zelfs turkije, alles is redelijk duur en lijkt modern.

gisteren morgen nam ik afscheid van de anderen en vertrok richting tripoli, via baalbek was een weg naar tripoli zodat ik achteraf kon afdalen langs de kust,
de grens was lastiger dan in doorgaan, blijkbaar moet je een "verlaat-het-land"taks betalen, tegen dat ik dat wist stond ik natuurlijk aan de grenspost, en die taks was aan de douane te betalen, ik te voet die 500m terug, maar daartussen was de grenspost voor de binnenkomende autos, ze gingen me daar bijna nog een visa voor syrie aansmeren omdat ik het land binnen wou wandelen, het had enige voeten in de aarde voor ik uitendelijk die taks betaald kreeg, maar daarna ging het relatief vlot, het land uit was geen probleem en het land in ook niet echt, 25000LL voor een libanese visa, dat leek me gigamtisch veel geld, maar blijkbaar is dat een 12tal euros, dat valt dus mee, nen euro is hier iets meer dan 2000LL, men had me reeds gewaarschuwd, dat libanon duur was , maar de man aan de grens had 200LL gezegt, dus ik vond het wel meer dan gigantisch duur toen ik 3000 moest betalen voor nen durum,

intussen is dat misverstand van de baan, hoewel ik nog steeds de fout maak aan 200 te rekenen in eerste instantie, ik kreeg een lift van een taxichauffeur, die heel erg vriendelijk een cdtje oplegde speciaal voor mij, ik heb 30minuten naar de oproep voor oorlog van de hesbolah zitten luisteren,
voor ik dat wist vond ik het best wel een hip deuntje, ik verstond er slechts 2 woorden van, israel en hesbolah, het zat deze morgen nog in mijn hoofd, de taxichauffeur legde me dan ook simpel maar goed uit dat israel niet bestond, en dat ze voor rechtvaardigheid streden,
hij zei: what would you do if i took your backpack?
daar had hij een punt...
waarschijnlijk kunnen de israelis me met een even simpel voorbeeld overtuigen dat ze voor rechtvaardigheid strijden, maar toch
daarna zei ik, maar de oorlog is toch voorbij? en hij antwoorde, yes it is,... for now...

daarna kwam ik aan in baalbek, nog net op tijd om de zon te weten ondergaan terwijl ik de wonderschone tempel en kasteelruines van buitenaf bekeek (twas reeds gesloten), daarna was het donker en besloot ik mijn weg nog voor te zetten naar tripoli per bus, in het busstation liep en man rond met tshirts, (en ik zoek reeds een tijdje een nieuw tshirt, dat was niet te vinden in syrie) maar ik besloot toch maar gene te kopen, het was in arabisch, en toen ik de vertaling vroeg, lachten ze
blijkbaar was het een reclame tshirt van hesbolah, ik had het hip gevonden dat te kopen, maar als ik israel nog binnen wil komen zonder het gevang in te vliegen, is dat wss niet zon goed plan,
maar er reden geen bussen naar tripoli, enkel naar beirut, en dus eindigde ik mijn dag in beirut, dat was wel wat vreemd want op de kaart had ik een weg rechtstreeks naar tripoli gezien, en dat was veel korter dan naar beirut te gaan,

in beirut werden alle rariteiten opgelost toen men me vertelde dat baalbek en vooral ook die bergpas naar tripoli hesbolah terein zijn
het deed me mijn besluit om niet in baalbek te blijven beklagen, want ik had maar al te graag wat meer over hun standpunten geleerd,

beirut verbaasde nog meer dan alles tevoren, ik heb er niet zoveel van gezien, maarwat ik ervan zag was fenomenaal, proper en schoon (en stronte duur), ongelofelijk, maar wel met ongelofelijk veel militairen ook, veel fotos die ik wilde nemen mocht ik dan ook niet,...
ik had me nog nooit tevoren ondergekleed gevoeld voor een hamburgertent...

vandaag dan kennis gemaakt met mijn kamergenoten, die reeds enkele maanden onderweg zijn, en onder meer oosteuropa achter de rug hadden, toen ik zei dat ik belg was en een blog had keken ze naar elkaar en zeiden dat ze reeds van me gehoord hadden, alleja ze hadden gehoord van nen belgische lifter die nen blog had die een redelijke indruk had achtergelaten, de kans bestaat dat het ik was, hoe groot is de kans dat er nog nen belg met +- hetzelfde bezig is als ik in dezelfde omgeving in dezelfde tijdspanne, de kans bestaat, en is reel, maar toch..
daarna lifte ik tot in tripoli waar ik weer een hostel betrek, morgen terug langs de kust naar byblos en wss beirut, en ev nog wat verder tot tyrus of sidon, we zien nog wel
groeten
dries