gestrand in dahab

of het voorspelbaar was of niet, geen idee, maar ik ben gestrand, ik heb tot nog toe een max van 3 nachten op dezelfde plek op gans mijn trip,
dat was voor dahab tenminste, ik ben de tel reeds kwijt, maar het is reeds meer dan 14 dagen,
14 dagen voor de helft gevuld met duiken,
en de rest,
alles waar je maar kan van dromen kampvuurtjes op het strand aan de rode zee puur voor gezelligheid, want het is wamr genoeg op zich, spelletjes avonden met geinproviseerde jenga of viking cube of tavla of kaarten,
rustige momenten met een filmpje of 2
(IK HEB EINDELKIJK UP GEZIEN (la haut), de film waar ik in parijs, zo lang geleden, van droomde)
district 9, superbad,...
en rondhangen, een pint drinken op cafe, ierse folk zingen op de verjaardag van steve, ik zong zelfs aan de oevers van de dijle, geen mens die het verstond, maar het klonk fantastisch, en nog wat rondhangen in de duikshop of ons plekje in het restaurant

ik ben inmiddels het contact met kate verloren, en mike zit in thailand, en pete in hongkong
freya heeft hier werk gevonden in een bar voor een maandje,

richie de nieuw zeelander die normaal engelse les geeft in duitsland en reeds 7jaar van huis is werkt hier in de duikshop, samen met maria de deense die arabisch studeerd in alexandrie maar daar in geen 2 maand is geweest
edward mijn kamergenoot hier is aan zijn laatste dag toe, hij gaat naar het leger in engeland binnen enkel dagen, en geniet zo van zijn laatste vrijheid dat het er een beetje over is, darren de 40jarige engelse beroepsreiziger gaat er volledig mee in op,
tzijn combinaties die je je niet kunt voorstellen

en ik?
ik ben volledig het noorden kwijt,
ik wilde niet bloggen voor ik uit de beslissing was, maar blijikbaar ben ik hier reeds meer dan 14 dagen, en de beslissingen blijven uit,
en ik spendeer veel te veel geld aan dat duiken, ik weet niet meer wat ik wil, ik wil hier blijven, ik wil verdertrekken afrika binnen, ik wil richting zuid amerika, ik wil richting india,
ik wil wakkerworden in mijn eigen bed, maar wil niet naar huis
ik wil de rest van de wereld zien, maar weet dat het onmogelijk is
bij iedere stap dat ik verder van huis ben ontdek ik meer , bij elke stap word de wereld 10 stappen groter in mijn gedachten, er is geen einde aan, en je ontmoet zoveel mensen, gezichten zonder naam,
gezichten met een naam waarvan je de naam reeds vergeten bent,
en die enkelen die blijven plakken,
maar ze zijn zo zeldzaam, en toch zijn er nieuwe op iedere hoek, achter iedere deur,

mogelijkheden te over
de voor en nadelen van ergens langer te blijven beginnen hun tol te eisen, grotere rekeninge, meer kennis, betere vrienden, de nood aan een eigenheid, voor het eerst missen van eigen bed en eigen muziek, god ik zou er wat voor over hebben om mijn muziek hier te hebben, mijn computer of mijn mp3speler, mijn cds, ...
gisteren ging miet naar rammstein,
als ik in belgie was geweest stond ik ook voor dat podium, maar de realiteit is dat ik niet in belgie was,
erger zelfs de nieuwe cd is 2 maand uit of zoeits en ik heb slechts 1 lied 1 maal gehoord en ik heb het helemaal niet gemist,
tot nu, je hebt hier tijd om het te missen, tijd om erbij stil te staan, onderweg ben je steeds onderweg, je neemt iedere plek met zijn eigen voor en nadelen, en legt je erbij neer omdat je weet dat het toch maar voor korte tijd is,
privileges zoals goed internet , een goeie pint of een heel simpele kop kofie, geen turkse , of bedoeinenkofie, geen cafeine-shots met gruis, een normale kop kofie

en al die dingen heb je geen last van als je onderweg bent, omdat je neemt wat er is, en nu ik hier 14 dagen ben stel ik mijneisen, ik neem geen genoegen met een tas oploskofie, ik wil een pak deftige drum ipv de goedkope filtersigaretten,
ik moet geen middeloorsters getjank horen, ik wil muziek, het "geruchte" dat ik altijd stiller moet zetten thuis

waarom verhogen mijn eisen als ik hier langer ben?
i dont like it en ik het doet me elke dag weer beslissen om morgen mijn zak te pakken en verder te gaan
en elke morgen weer sta ik gewoon op en laat de dag passeren

nuja mijn besluiteloosheid heeft me vandaag tot een ander besluit gebracht, ik blijf hier nog even, en vervang richie voor een maand in de duikshop,
lange dagen, van 7 tot 7 en 7 dagen op 7, niet betaald, maar ik krijg mijn onderdak voor niets, en vrije duiken, of een verdere duikopleiding als ik langer blijf, en de werkdruk is niet te vergelijken met wat ik werken noem, rondhangen in de duishop zoals ik nu toch al het grootste deel van de dag doe
enkel dat opstaan zal me problemen geven vrees ik, maar we zullen zien

zoals het duikmoto hier is dive now work later

allessinds een goed weekend
toegewenst, en tot in den draai en
vele groeten uit het koude dahab (slechts 22 graden)

dries