vain

ijdelheid is een van de hoofdzonden nietwaar?
de koreanen scoren hoog op dat vlak, geen wonder dat de selfiestick hier "uitgevonden" werd, tis trouwens een allom aanwezig accessoire, en duusd keer meer selfies dan gewone fotos, ik heb respect voor iedere foto, en probeer de tijd en de ruimte te laten aan mensen om foto's te nemen, wachten en ommetoeren maken doe ik met veel plezier, als er een smartphone en/of selfiestick aan te pas komt dan is het mijns inziens geen foto meer, en mocht het mogelijk zijn om door hun selfies te lopen zou ik het maar al te graag doen. ik moet in praktijk zelden wachten of ommetoeren.
ik heb de laatste tijd een aantal shopping centers en districten aangedaan, meestal toevallig, maar ik begin te weten wat er echt mis is met de wereld, shopping is (samen met de smartphone) de koploper. ik kom ziek van het pubiek, het aanbod en de prijzen. schoenwinkels is bijvoorbeeld een concept dat ik zelfs in belgie niet helemaal begrijp, want voor simpele leren botinnen of werkschoenen moet je elders zijn, voor sportschoenen ga je naar de sportwinkel,...(en de zondagse schoenen die je er wel kan halen zijn duur, mogen niet vuil gemaakt worden en gebruik je bijgevolg bijna nooit) (mijn excuses soms ben ik een neanderthaler)
maar een grote winkel die enkel klakken verkoopt, daar stopt mijn begrip compleet, en geen grote variatie he, slechts 1 model, slechts 1 afbeelding, enkel het stofke en kleur varieerde, in duusd combinaties. ik ben blij dat ik in belgie niet ga shoppen, waarschijnlijk is het bij ons nog erger.

ik had een slechte dag de dag dat ik de voorgaande post onlineneerde, een slechte paar dagen eigenlijk, soms vraag ik me af wat ik eigenlijk uitsteek en waarom, in jeunju was ik er niet helemaal bij, ik was compleet leeg. opt moment dat ik een deftig cafe vind (leffe aan hoegaardenprijs en chimay en duvel 4 keer zo duur, ik hield het bij de koreaanse selectie) waar de barman uit zichzelf over belgisch bieren begint, ook raad vraagt en ik de conversatie niet langer dan 30 seconden kan gaande houden, dan kan ik beter opgeven, (30 seconden das lang genoeg om te zeggen: hoegaarden is geen referentie, st bernadus en de 6 belgische trappistenbieren), de hoegaardenhype hier blijft me trouwens verbazen, geen mens die weet dat het belgisch is, maar iedereen kent het, en probeer maar eens uit te leggen dat belgie het beste bierland is en hoegaarden er geen hoge toppen scheert. ahja, ik had er toch geen zin in ook, en ging naar huis, ik besloot mijn dag met princess mononoke. dan kon ik nog even wegdromen van jakushima.

in de morgen had ik er nog steeds geen zin in en zette ik youtube op koreaanse muziek en luierde tot checkouttijd. ik weet niet waar de energie vandaag kwam, maar de muziek deed zijn werk, hoewel ik er geen fluit van verstond (haha, muziek, fluit) ik had er opeens weer goesting voor, en hoe die mentale barriere soms zoveel verschil kan maken blijft verbazend.
lets go, het liften ging van een leien dakje en de gesprekken veelal intressant, der was een bij die probeerde me duidelijk te maken dat zonder iphone leven, en zeker reizen zoals ik echt wel onmogelijk moest zijn. de vertaalfunctie, de gps en bereikbaarheid waren zijn sterkste argumenten. (en behalve het telephoneren van mensen die 30 meter verderop staan, zonder leopoldsvaart tussen in) zijn dat precies mijn argumenten tegen, jap zelfs de vertaalfunctie ben ik beginnen haten, omdat ook hier weer de mensen stoppen met denken, en we beiden niks leren), hij trof me opt verkeerde moment, want 1 auto daarvoor had het misbruik van de smartphone een nieuw dieptepunt bereikt.
een van de mooiste aps op smartphones waar ik wel naar smacht (alleja bij deze ook niet meer) was de "muziekherkennings ap". in die bepaalde auto speelde een hip klassiek nummer op cd, toen ik aan de chauffeur vroeg welke muziek hij speelde, moest hij zelfs niet nadenken, hij greep zijn smartdinges, (en ik die dacht dat hij me het doosje ging tonen) maar in plaats daarvan ging hij via de ap op zoek, hij had geen idee van zijn eigen muziek.

de vervoersmiddelen in korea zijn trouwens ook opvallend anders dan in japan en ze hebben de bree veertiene* nodig, eerst en vooral zijn ze breeder dan die japanse koekedozen, en de rijstijl is een stuk grover en minder respectvol voor voetangers.
(ik probeerde trouwens de dominatietheorie (denk dries vs de beren) en ook op autos blijkt die te werken, de grote gemene gevaarlijke autos stoppen altijd, maar je mag niet twijfelen)

In japan was het allemaal toyota, en suzuki, enzoverder, enkel japanse merken, en altijd nieuw, de jappen voeren al hun (zeer jonge) tweedehandsauto's uit naar overal, onder meer in rusland en mongolie had ik dat reeds moeten aanschouwen. mijn verwachting dat ook korea overstelpt zou zijn met de japanse autos bleek meer dan onterecht, na 14 dagen heb ik er zelfs nog niet 1 gezien, tis hier allemaal hyundai en op een gedeelde tweede plaats kia en samsung (ja en samsung die maken hier zowat alles, van elektronica over kranen en autos tot en met immobiliën), verbazingwekkend, en ik heb tot nog toe geen uitzonderingen gevonden, in korea moeten ze van de jappen niet weten, het kolonietijdperk zit daar voor iets tussen. en dat zorgt nog dagelijks voor problemen omdat mijn arigato gozaimas hardnekkig afgeleerd is. in japan was alles suntory en kirin, mitsubishi en toyota, hier is alles samsung en hyundai.
ik heb me ook recentelijk verbaasd over de conclusie dat ik in japan geen enkel scheldwoord heb geleerd, dat is uitzonderlijk, (overal waar je komt pik je die snel op, ze worden nu eenmaal vaak gebruikt) en dat besef kwam natuurlijk na het leren van mijn eerste koreaanse scheldwoord (van een 9jarig meisje), met name siba, oftewel, the f-word.

ik blijf vergelijken met japan omdat ik nu eenmaal recentelijk uit japan kom, maar ook omdat men in japan zei dat korea identiek was aan japan, (en dus de moeite niet)
intussen heb ik hier opgevangen dat korea precies tussen china en japan inzit, op alle vlakken, hopelijk is ook dat verkeerd, want anders lopen er wel extreem lelijk geschminkte vrouwen in china, en dan zijn alle chinezen dikkerds, is er meer afval dan natuur, en kent de schaamteloosheid geen enkele grens. waarschijnlijk schets ik wel een beetje een vertekend beeld van korea, omdat ik het spiegel aan het afstandelijkste land met de schoonste vrouwen ter wereld (ja ik geraak der niet over), waar alles kraaknet is, en enkel de zeldzame sumoworstelaar meer dan graatmager.

de mensen blijven verbazen, vandaag werd ik op mijn bankje in het park gewekt door een opgewekte flik die me ontbijt en lunch aanbood. Dat ik naast het bordje verboden te kamperen lag kon hem worst wezen. die bordjes zijn eigenlijk nutteloos in mijn geval, want natuurlijk staat er niet letterlijk verboden te kamperen, er staat een icoontje met een streep door een tentje, en ik zal me der altijd uit kunnen klappen, geen tent...
ik heb het reeds eerder gezegd, maar ik weet niet hoe ik de wereld ooit zal kunnen terugbetalen voor alle inspanning, kosten en tijd die in mij geïnvesteerd werden, door wat intussen ontelbaar veel mensen zijn observatie, in korea is veel uiterlijk nep maar de mensen meestal echt, in japan veel uiterlijk echt maar de mensen soms nep, ben ik dan verkeerd omdat ik het uiterlijke verkies? ik stoor me aan die verwarrende conclusie

Aangezien het liften vlot ging werd ik tegen de middag gedropt aan de langste dijk ter wereld, ik moest toch nog even dubbelchecken, ik was overtuigd dat de langste dijk ter wereld de nederlandse kust was, maar gelukkig was er een informatiecentrum te vinden met alle nodige info, of toch wat de mensen graag horen. de langste dijk ter wereld is een uitsluitend koreaanse realisatie, hmm, je bouwt in de jaren tachtig de langste dijk terwereld niet zonder dat er nederlandse expertise aan te pas komt. dat de term sluice gates gebruikt wordt is alvast een indicatie dat den hollander iets met sluizen te maken heeft. nuja het ganse infocentrum was zo opgebouwd dat het de koraanse trots ferm streelde, (wie anders dan koreanen gaan dan ook het infocentrum van een dijk binnen? de infobrochure in engels was alvast niet zo vlot beschikbaar) onder meer door ook te focussen op hun plannen om er een der swerelds grootste metropolen neer te planten, zomaar op een stuk rivierdelta. en dat getuigt mijns inziens van een nogal groot optimisme. ik moest er wat moeite voor doen, maar uiteindelijk vond ik dan toch het zinnetje dat ze de boter bij andere naties hadden gehaald, dus toch...
het verbaasde me weinig dat de lokale specialiteit zeer lekkere wannekes waren, en bij het zien ploeteren in de modder, dacht ik terug aan een slijkerige zondag in de schelde lang lang geleden.

ik liftte verder en vond snamiddags een lokaal festivalleke alwaar een artist stond te spelen voor niemand, en verbaasde me de rest van de dag aan zowat alles daar, gefrituurde surimi-hotdog op een stokske, pinten niet te verkrijgen, 4 waarzeggers op een rijtje (die trouwens weigerden een buitenlander te bedienen, mss hadden ze door dat ik er mee ging lachen), een keniaanse missionaris (hij kwam de koreanen bekeren, nadat een koreaan in afrika kenyanen was komen bekeren), een zeer professioneel lijkend vrij-podium, de muziekinstallaties, lichtbruggen, vuurwerkinstallaties en het dozijn cameras die op het podium stonden gericht legden mijn verwachting nogal hoog, maar de schoonheidsfoutjes brachten de waarheid aan het licht, twas gelijk de sketches op de herfstavond, alleen hadden ze er duidelijk meer geld tegen gesmeten. mijn grootste verbazing blijft echter de publiekstrekker, de man stond letterlijk te spelen voor niemand toen ik aankwam (en blijkbaar waren ze al uren bezig), maar het het team van een man of 5 stal de show nonstop tot de laatste man van hun toneel verdween een gat in de nacht, het bleek een verkoopstand, de moderne versie van kwakzalvers, toneel/jazz/comedy/tamtam/clownsstunts/schlagers/verkoopspraatjes...ze bespeelden hun publiek, en deden dat uitstekend, ongezien, evenals de hoeveelheid geld die ik van eigenaar zag wisselen. daarna bracht ik een tweede nacht door op een stuk land dat eigenlijk zee hoorde te zijn, maar niet zonder eerst buitengesmeten te zijn door de vrouw des huizes van mijn oorspronkelijke slaapplek.

mijn verblijf aan de kust eindigde in anmyeondo, met uitgestrekte stranden, en toch ook kliffen, ile au femme style, eenmaal het tij keert, dan GA je in zee,... ik moest slechts kniediep water doorwaden gelukkig. lang leve tevas.
en dan was er de kennismaking met een intressant koppel waarvan de vrouw christelijk opgevoed was maar een "breder perspectief" had gevonden, en de man nauwelijks een jaar geleden christus had gevonden, mocht je het uit je duim zuigen tzou ongeloofwaardig zijn.
de vraag wordt trouwens weer vaker gesteld, are you christian? er zijn duidelijk meer christenen in korea, en bijgevolg zien weer vele mensen jezus voor hun ogen passeren...lap, mss moet ik me toch eens scheren, de baard loopt de spuigaten uit...
vandaag liftte ik per ongeluk tot vlakbij seoul, en morgen een dagje kasteel in suwon en ik zal de komende dagen van seoul uit opereren, mss kan ik mijn winterspullen een weekje daar laten terwijl ik de oostkust en dmz verken

onlangs wandelde ik snachts langs een godvergeten baan, doods en verlaten, de karige maar regelmatige straatverlichting het nachtzicht alle 5 minuten om zeep helpend. en terwijl je daar geniet van wat een gefabriceerde stilte lijkt, kunnen enkel de muggen en motten de rust en je gedachten verstoren. je stapt stevig door, want tis nog enkele kilometers naar je doel, de last van de rugzakken ben je vergeten, en de kadans werkt meditatief. onbewust zie je vlak na een straatlicht in het donker een andere ondergrond die je zal kruisen, het dringt maar half door, tis immers ook niet belangrijk, het doel is verder, en reeds ben je in gedachten in het schone gezelschap. terwijl je wegdroomt raakt je voet het meegevende ijzerwerk, en precies op dat moment ontploft de wereld, verblindend rood licht en oorverdovend lawaai lijkt van overal te komen, je hart stopt en je weet dat alles voorbij is...
je hersenen kunnen de info niet verwerken, en sluiten alle inkomende prikkels buiten, om ze daarna een voor een terug in te schakelen, pijn? ik denk het niet? hmm even kijken, rails, aha, je staat op de spoorweg en er is een trein op komst, de sirene hangt vlak boven je hoofd en de overdaad aan felle zwaai en flikkerlichten hangen rondom... hoe noemen ze dat, t'verschot van je leven?

vandaag had ik een gelijkaardig moment, maar dan echter, ik had reeds gemerkt dat mijn vordering richting noorden gepaard ging met meer en meer militaire basissen, ontploffingen(oefeningen?) en steeds vaker overvliegende patrouilles. de grens is nog veraf, maar ik merk dat ik dichter kom.
Terwijl ik de verdedigingswerken van het fort van suwon grondig inspecteerde, meer bepaald de noordelijke poorttoren, ging opeens een luchtalarm af, geen paniek, dat komt wel vaker voor, in de claeyson was ik den eerste keer ook op mijn ongemak toen ze hun installatie testen. maar het geluid hier kwam van meer dan 1 plaats, want ik kon zelfs geen richting aanwijzen.
en dan kicken de instincten in he, kuddedier ole ole, en dus keek ik van mijn toren, en zag dat iedereen rustig zijn we vervolgde, gene paniek. ik ging de trap af, en verbaasde me over de stilte, het alarm ging nog steeds volle bak, maar alle achtergrond geluiden waren verdwenen, en dus keek ik een verdiep lager nogmaals van mijn toren, tiens, in de 30 seconden dat ik de trap afging, was alle verkeer stilgevallen, de ganse stad lag lam en zelfs de voetgangers waren uit het straatbeeld verdwenen, ik zag nog net iemand een hoekje om glippen. en dan denk je, hmm dat is raar, terwijl je boven je hoofd het geluid van een vliegtuig ontwaart. een eenzame straaljager vliegt laag en vooral tergend traag over.

ik staar hem verbaasd achterna, das een modelleke die ik niet ken, euh, een mig? dat kan geen goed teken zijn...terwijl ik de volgende trappen afwandel proberen mijn hersenen de feiten samen te puzzelen, maar der ontbreken stukjes en de meest logische conclusie weiger ik te geloven. moeten er dan geen zuid koreaanse vliegtuigen in achtervolging zitten??
Beneden zie ik een aantal voetgangers samengetroept onder de poort, en als ze me zien komen doen ze teken, kom hier, en de brede armbanden op hun bovenarm verraad organisatie, voor de civilian defense airraid drill, 15 minuten lang valt gans zuid korea stil, zelfs zonder engels slagen ze er vlot in die boodschap over te brengen 15 minuten wachten, en ik placeer me in het zonneke. en iedere koreaan in zicht staart me verbaasd aan, ah juist ja, ik moet schuiling zoeken zeker...


*wistjedatje voor het nageslacht en zomaar omdat ik er trots op ben dat ik het weet:
de bree veertiene is een standaard zegswijze ten huize coppejans (geen idee of dat nog elders leeft, tzal niet vet zijn vrees ik, maar onderscheidt zich van de vele gezinseigene uitspraken)
en het wil zeggen zeer veel plaats, het wordt bijna exclusief gebruikt als; meer dan benodigde plaats in context van een bewegend voertuig of persoon,
ik heb me mijn leven lang afgevraagd vanwaar de bree veertien kwam, mijn kinderlijke conclusie was dat het iets was gelijk de E40, of de A17, de bree14,
maar de realiteit kwam aan het licht bij het bestuderen van een oude kaart (voor de quest jawel) en kent zijn oorsprong voor onze kust, daar ligt immers een breed stuk

zeebodem van 14 diep, dat de toepasselijke naam kreeg : breed 14 (meters denk ik of waren het vadems?)
als iemand meer informatie kan leveren graag (is het bijvoorbeeld breder dan normaal?)
maar het gebruik van de zegswijze is alvast pure en zeer lokale geschiedenis.
spread the word