you are what you know, no more, no less

enkele dagen geleden typte ik een uitgebreid verslag over mijn visie op geloof dezer dagen, ik was er niet content mee en delete het na uren typen. het was toch niet intressant om lezen en de conclusie was dezelfde als de beginstelling. aanleiding daartoe was mijn verblijf bij methodisten. na enkele dagen seoul verlegde ik me richting noorden met overdaad aan militaire kampen, foreign and domestic. alle gung ho macho's op een hoopje, kwam ik duidelijk dichter bij de gevreesde dmz. ik was niet van plan me in de buurt te begeven, maar met de koreaanse stijl zigzag liften was er niks aan te doen. de dmz zelf was gesloten, en geen mijnenvelden of tanks te bespeuren, wel heel veel structurele aanpassingen die de hele regio op minimale tijd ontoegankelijk kunnen maken zoals kantelende en of vallende gigantische betonblokken naast of boven banen en treinsporen, alle 20meters voorgegraven schuttersputjes, en zelfs de rivierbeddingen waren voorzien van valkuilen... ik zou niet graag in het leger zijn dat hier moet binnenvallen. een canadese historicus uit de regio vertelde me dat hij eens de kaart had gepakt en alles waar hij van wist had aangekruist, om te kijken hoe ver de noord koreanen konden geraken als het ooit zo ver zou komen. hij kwam tot een tijdschema van 24 uur vooralleer alles bloktoe zat, en in die tijd zouden ze max een kilometer of 30 kunnen overbruggen, tenzij er massaal veel grootscheepse afleidingsmanouvers, infiltraties en sabotageacties op poten waren gezet, en ze alles op een onvoorspelbare plek concentreerden, en dan konden ze in the middle of nowhere mss dubbel zo ver doorstoten,... om daarna zwaar tegen hun tanden te krijgen, en zwaar overrompeld te worden. want hoewel de militairen (getraind zijn om) alles serieus nemen, eigenlijk lachen ze met noord korea, hun wapens zijn grotendeels gedateerd, vliegtuigen van de jaren 60, handgestuurde kannonnen, en hun manschappen krijgen elke dag "3 pattaten en een kolf mais". noord korea lijdt honger, ze lachen dat het binnenvallende leger aan het eerste restaurant zou stilvallen... ze krijgen duidelijk ook hier hun portie propagada binnen maar der zal wel een grond van waarheid inzitten zeker?
op mijn vraag waarom zuid korea dan niet binnenviel en een einde maakte aan het alles was het antwoord simpel, ze willen niet, elk slachtoffer zou te veel zijn, en seoul ligt dicht bij de grens, enkele jaren geleden waren de relaties tussen de 2 koreas blijkbaar zeer goed. en dacht menig koreaan dat ze dicht bij eenmaking waren, er waren familieherenigingen, het befaamde zuid koreanse industrieterein werd gebouwd in noord korea, er werden wegen en spoorwegen aangelegd om verkeer tussen de twee weer mogelijk te maken en zuid korea gaf zelfs fondsen bij een hongersnood, maar tijden veranderen en het geld voor eten ging naar een atoombom... wederom, grond van waarheid?
anyway,china sponsort veel en vaak en is net als in de koreaanse oorlog een stok achter de deur, maar de relaties met china schijnen een stuk minder te zijn sinds de atoomkwestie, china had korea gevraagd er niet aan te beginnen, en heeft blijkbaar de brandstoftoevoer stopgezet, dus was de logische volgende mop, als ze niet stoppen bij het eerste restaurant valt hun tank toch zonder nafte.
ik hoorde vooral veel en meestal dingen die me vreemd waren, hebben jullie ooit gehoord van de muur van korea? bij de val van de berlijnse muur verklaarde kim jung il dat er een grote en lange muur gebouwd was langsheen de ganse dmz door zuid korea, de muur bestaat niet (of toch niet volgens zuid korea) en het kwam zelfs zo ver dat de noord korea op gegeven moment eiste dat zuid korea de (imaginaire) muur zou afbreken om de relaties tussen de twee landen te bevordenen.
maar wat me opviel was dat hoe de politieke standpunten ook waren van de mensen waarmee ik sprak, belangrijker in hun visie op toekomst was de leeftijd van de persoon,
de oudere mensen beschouwen hun land en cultuur gesplitst of half bezet, en hebben er veel voor over om dat onrecht ongedaan te zien, ik vond er zelfs 1 die ja zei op mijn hypothetische vraag; zou je voor eenmaking kiezen als dat wil zeggen dat je allen samen onder noord koreaansbewind komt te leven? zijn antwoord was eigenlijk, that's ridicoulous, its impossible,..., but korea is one country, and should always be, maar hij zei toch niet nee he. de meeste jongeren bekijken het anders, je hebt noord korea en je hebt zuid korea, er is te veel tijd gepasseerd en te veel gebeurd om ooit nog 1 land te kunnen zijn. en de rest zit tussenin, de meesten hopen op eenmaking, en hun visies op hoe lang dat nog kan duren lopen uiteen van 'binnen enkele jaren', over 'na de dood van kim jung de zoveelste' tot 'tzal nog eeuwen duren'. mijn conclusie, als het nog eeuwen zal duren zal het nooit gebeuren. als er nog 50 jaar gewacht wordt dat is het heel zeker een ander land in de ogen van bijna iedereen.

maar de onderhandelingen over het welles niettes van het mijn-luidsprekers-schietgebeuren kwamen dus samen met een verhoogde staat van paraatheid en dus toeristen moesten wijken (hoewel die ene militair nu toch aan het twijfelen was of hij me kon doorlaten of niet).
gesprekken met mensen van allerlei slag leerden me dus dat hoewel alle militairen en officiele instanties op de toppen van hun tenen liepen, de gemiddelde aan de grens levende verstandige mens alles kon relativeren tot een simpele its nothing but politics, en hun vele argumenten indachtig trok ik me er dus weinig van aan, er waren zelfs insinuaties dat zuid korea de ontplofte mijn zelf geplant had. wat verbazingwekkend veel steek hield bij de wetenschap dat de noord koreanen een zoveelste slechte oogst hadden, no food no war zei iemand. en ik denk bij mezelf, wat een meesterzet zou het zijn , om de hongersnood en gebrek aan alles te faken, uiteindelijk zien we slechts van noordkorea wat ze weten dat we zien. door een telelens of verrekijker lijkt het alsof ze in de jaren stilleke leven, alles handarbeid, alles verouderd of in "slechte" staat, weeral geen eten... de wereld op zijn gemak, ochja, noord korea,... en dan onverwachts toeslaan.
een bezoek aan het belgisch-luxemburgs momument was intressant, en het nabijgelegen peacemuseum was gesloten, dus ik moest wel die nacht dat festival aandoen, om sanderendaags het museum te kunnen bezoeken. peacemuseums zijn altijd cool, ik zal teleurgesteld zijn de eerste keer dat het ook werkelijk over vrede zal gaan. die in dongducheon had zelfs een pissende manneke pis die wss groter is dan het origineel. en ik was erg jaloers toen ik een paar abl's in goede staat in een muzeumkast zag staan, de eerstvolgende stop was dan natuurlijk een louche uitziende winkel met legerartikelen, de roka's die ik me aanschafte waren goedkoper dan mijn tevas, maar zijn duidelijk nog niet ingewandeld, als je je voeten na 2 maand absolute vrijheid terug opsluit, dan apprecieren ze dat niet zo erg. haal die plakkers maar boven, ducktape werkt best goed als je voeten niet nat zijn.
toen ik aan het ex hoofdkwartier van de russen passeerde viel mijn frank pas dat dit stuk korea voor de oorlog noord korea was, en werd mijn doel het vinden van iemand die in beiden hadden geleefd, maar ik vond niemand, enkel een koppel broers die het land van grootvader en grootmoeder (in de dmz) bewerkten, hun grootmoeder had in noord geleefd en was naar seoul gevlucht tijdens de oorlog, om nooit meer terug te keren. en ik moest me wel afvragen, hoeveel hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om de oversteek te maken? en in welke richting? (dat klinkt mss raar in deze tijden, waarom zou je moedwillig noordkorea binnentrekken? maar vergeet niet dat voordien het noorden van korea de welvarende kant was) en beklagen ze zich dat?
om terug te komen om de meningen die ik mocht aanhoren, een andere vraag die ik graag stel (indien de kennis van engels het toestaat) is wie is de schuldige van het ganse noord vs zuid? want laat een ding duidelijk zijn, de koreanen konden der zelf weinig aan doen he.
twas intressant te leren dat de vraag de jongelingen vreemd was en geen eenduidig antwoord konden of wilden formuleren. bij de antwoorden die ik wel kreeg werden de russen vaak als schuldige bevonden, zij creerden noord korea immers, (kim de eerste was trouwens officier in het russische leger) soms (maar opvallend weinig) werd amerika vermeld als tweede boosdoener. raar maar waar, japan was de koploper, had japan nooit gekoloniseerd dan waren ze nooit bevrijd door 2 tegenstrijdige legers,...
ikzelf denk dat de volkenbond (of was het toen al un?) in fout ging toen ze een verkiezing in slechts de helft van het land groen licht gaven. en dan was er die doordenkende mens die gans het westen als schuldige bevond, want japan had niet gekoloniseerd indien ze dat niet van het westen hadden afgekeken...
hadden andere landen zich van korea niet aangetrokken van int begin dan was er nu geen probleem geweest, geen jappen geen bevrijding, geen amerikaanse spoedhulp int begin van de koreaanse oorlog en er was geen zuid korea (tschool echt niet veel wi) geen chinezen 2 maanden later en er was geen noord korea (en da school ook niks).

daarna mocht ik kennismaken met mister lee, een methodistische priester en zijn entourage die op militair kampbezoek waren, ik geraakte mss de dmz niet binnen wegens omstandigheden, maar de militaire kampen zijn normaal altijd off limits, behalve als je er uitziet als jezus op kerkbezoek. (en daar waren wel veel tanks)
de kennismaking met george de masaikrijger (alle namen zijn veranderd om privacyredenen of omdat ik ze vergeten ben) die stoefte dat hij enkele maanden nog een leeuw had gedood (hij verwachtte een wauw, maar kreeg een why?) leidde tijdens de zoektocht naar internet met behulp van zijn smartphone (daar kreeg hij wel een wauw, zeg nu zelf nen masai met een smartphone?) alleja, hij had geen idee hoe het werkte, en ik ook niet dus erg veel hulp was het niet. maar ik kreeg de mirakels van het spel te zien toe hij me toonde dat je dat dus simpelweg op nairobi kon zetten om te zien hoe laat het in kenya was he, of brussels belgie, dat scheelt dus een uur met belgie he (probeer imponeert te reageren) en onderwijl kwamen we tot volgende conversatie, you don't smoke? no i'm christian, euh... die op zijn beurt leidde tot mijn voorheen vermeldde essay over de geloofskwestie. het aanbod om enkele dagen te blijven plakken op de internaatschool sloeg ik af, niet omdat ik vreesde dat de priester jezus wilde inlijven bij de methodisten, de kans op succes was klein. ik trek de doelstellingen van een priveschool internaat niet in twijfel, maar wel hun resultaten toen ik een 14 jarige in halve trance uren zag prevelen, en vroeg me af waar de grens met brainwashing ligt?
daarna ging het verder richting oosten alwaar ik in sokcho aan de kust dan eindelijk vond waar ik al maanden op zoek naar was, regen check, wind check, imposanter dan een sintniklaasstorm check, ah, dus das een typhoon, ik zal binnen slapen vannacht. met een avond vol soju in goed gezelschap tot gevolg.
ik liftte wederom noord naar de dmz en besloot de nacht door te brengen aan de verlaten controlepost die beloofde anderendaags toegang te verschaffen tot die dzm (onderhandelingen en nasleep voorbij) het eten van gevonden voedsel kan mss lijken op overbudgetering, dus ik twijfelde, maar ja tziet er goed uit, en dan moet ik niet koken, waarom niet? ik kreeg pas echte twijfels toen ik een rat zag weglopen.
de dmz binnengeraken was geen probleem, (en zonder pasport had ik dat niet verwacht) het opschrijven van mijn naam was voldoende. en het daarna terug in seoul geraken was weinig probleem (een camionchauffeur die aan 60 sjeeesde op de autostrade en telkens hij iets wilde zeggen voor een lang gesprek stopte op de parking waardoor de
150km verplaatsing (van de 250) opliep tot een 5uurs verplaatsing, vroeg me toen hij voor de zoveelste maal tot stilstand kwam en ik de zon langzaam maar zeker richting horizon zag kruipen ; don't you think seoul is a bit far to hitchhike today? AARGH)
maar de afspraak op de ambassade werd vlot afgehandeld, nog een dagje seoul, met een schone koreaanse als gids enkele paleizen bezoeken, na afscheid dwarrelde ik een betoging binnen, twas van de sossen tegen de pensioensverhoging van 58 naar 60 (als ik het goed begreep) ik was onder den indruk van de gestructureerde houding (in raster zitten en op de maat klappen en met je vuist zwaaien) ondersteund door wat ik enkel kan omschrijven als russische marsmuziek, bij navraag bleek het koreaans te zijn, maar de communistische ondertoon was overduidelijk, communis...humhum...extreem links dus (noem een extreem links persoon in zuid korea aub geen communist, het heeft een nogal slechte bijklank, en wordt weinig geapprecieerd) ik was echter nog meer onder den indruk van het optreden van de koreaanse politie, toen de structuur in de betoging een klein beetje wegviel en de groeiende menigte de straat begon te bezetten haalde die zijn trukendoos boven, ik ben gestopt met tellen aan 39 bussen en achter iedere hoek stonden nog wel enkele bussen geparkeerd, en dus overmanden ze de betoging letterlijk en duwden ze ook letterlijk de straat af, alles onder toeziend oog van honderden cameras van de politie, ik dacht dat het ging ontaarden in straatgevechten, maar het werpen van items werd met een camera op de neus nogal snel gestopt, om daarna een muur van bussen tegen elkaar te parkeren zodat de straat onbereikbaar was. tijdens het ganse gebeuren stonden langs de ganse linie nog vele busladingen flikken klaar om bij te springen waar nodig. ik heb slechts enkele vragen: deze aanpak is enkel mogelijk bij gigantische overmacht van politie want de gemoederen werden zeker niet gesust, maar wat moet het niet kosten? waar bleven ze die flikken trouwens halen? en wat voornamer is, wat gebeurt er als de menigte groter is dan de politiemacht? (een mogelijk antwoord werd me voorgeschoteld toen iemand suggereerde dat het niet allemaal flikken waren, maar militairen, tzou me niet verbazen, kazernes genoeg in de buurt en je moet toch iets doen met al dat volk he, maar dat ze dan allemaal speciaal een ander kostumeke zouden aantrekken?)

en dan richting westen ipv de dmz naar de nll, nog wat door een verrekijker turen, platte rotsen identificeren als dolmens, nog een tempel meepakken en dan nog wat forten morgen,

tis 25 graden en ik deed net mijn pull aan omdat ik het wat frisjes vind, mijn spieren smelten als sneeuw voor de zon, enkele maanden geleden spanden mijn armen in die pull. ik spendeerde net wat tijd aan het uitbreiden van dit verslag, mijn excuses voor wie het reeds gelezen had, de uitbreidingen zitten verstopt, maar als compensatie wat situatiehumor, ik probeerde onderwijl steeds verbinding te maken met het internet, de connectie heette unicorn en bleek zijn naam waardig, een ongrijpbaar fabeltje dus. weten jullie trouwens waarom de eenhoorn niet meer bestaat? het koppel was te veel aan het spelen, en had zoveel plezier dat het de ark miste
na deze absurde noot, graag tot de volgende