greenland

precies een maand na de vernieuwing, met dus tijd voor aanpassing van het lichaam aan de nieuwe omstandigheden, en recentelijk een uitgebreide offroad en uithoudingstest, is het nu tijd voor de evaluatie.
Om te beginnen leek het een slechtte keuze te zijn geweest, hoewel gigantisch op gewicht is bespaard onder meer via het gebrek aan de gebruikelijke carrosserie, en volledig gebrek aan koel of verwarmingselementen. de innovatieve verandering naar corrosie en onderhoudsvrije stroken slecht ademende kunststof en dus ook blootstelling aan alle elementen, zorgde ook dankzij de macht der gewoonte voor nogal wat frustraties, maar dat blijkt in dit klimaat uiteindelijk weinig probleem. de zonnewering laat te wensen over maar na enige weken verdwijnt dit probleem automatisch, net als de pijnlijke knelpunten van de ophanging trouwens. dat het binnenregent lijkt niet erg logisch, maar in een regenseizoen dat langzaam de overgang maakt naar tyfoon seizoen, lees wind en regen of heet, of een combinatie van voorgaande in alle mogelijke verhoudingen, blijkt dat de verluchtingsgraad alles goedmaakt en dit zonder het extra verbruik door airconditioning, de gigantische hoeveelheden binnengesijpelde vocht verdwijnen even snel als ze gekomen zijn maar de laatste natte plekken onderin blijken zeer hardnekkig en zorgen ondanks de luchtkoeling voor een variabele geurhinder.
de offroad en uithoudingstest bracht aan het licht dat ondanks de veel slechtere wegligging, en compleet gebrek aan steunelementen enkel de knelpunten van de ophanging opnieuw de kop opstaken (hoogstwaarschijnlijk geldt dit niet voor iedere gebruiker). de bescherming van de neus de flanken blijkt een probleem bij obstakels (al dan niet levend en al dan niet giftig), steilere stukken (omhoog en omlaag) of nauwe doorgangen (van alle mogelijke materialen), maar een kleine (en weliswaar moeilijke) aanpassing in gebruiksgedrag en snelheid zou dat kunnen oplossen.
het binnenhalen van allerlei storingelementen uit de omgeving gaat volautomatisch en aan hoge snelheid, en zou in theorie geen probleem mogen vormen, omdat het er even snel terug uit kan, maar dit blijkt in praktijk niet het geval, hoewel het meestal wel negeerbaar is dankzij het zachte rubber.
het rubber, van dubieuze oorsprong en kwaliteit heeft veel weg van nunnebillen en is aldus veel te flexibel voor off road (vooral dwars op de vorderingsrichting), maar zorgt eveneens voor goede schokabsorptie (of toch stukken beter dan ik gewoon ben). Het voelt veelal plakkerig aan aan de binnenzijde maar desalniettemin plakt het nooit aan de buitenzijde, integendeel, zelfs bij weinig natte omstandigheden en uitstekend wegdek moet je op te tellen passen voor aquaplaning en slipgevaar. de ervaring leert dat ondanks de slechte resultaten op gladde ondergronden van mijn gebruikelijke model, dit model daar met kop en schouders onderuit steekt. de slijtage van het rubber lijkt tot nog toe meer te vallen, maar de insnede is reeds snel gekrompen tot minder dan 1,6mm en aldus niet meer naar keuringsnorm. de levensduur wordt geschat op een 3tal maand, behoudens panne of accidenten. en aldus komt het prijskwalitatief toch wel verrassend en verbazingwekkend dicht in de buurt van de eeuwig geprezen combats,
maw zolang de temperatuur niet onder de 20 graden gaat, zijn tevas een zeer zekere concurrent.
extra opmerking, de vrij verkrijgbare schok- en wrijvings absorberende kussentjes die helemaal automatisch en zeer efficiënt de knel en pijnpunten opzoeken, vermijden en zelfs doen verdwijnen, hebben ook hun nadelen. eenmaal je eraan begint blijkt het zeer moeilijk om der vanaf te geraken. ze trekken elkaar ook in steeds groter wordende verhoudingen aan, en daarbij laten ze een zeer erg vuile boel achter die tijd vergt om op te kuisen en ook de langdurige nasleep is niet te onderschatten. en dan heb ik het niet over van die vuile compeeds of plakkers, die zijn niet gratis en werken niet automatisch. (lees : bloedzuigers zijn zeer vieze beesten)

ik zit voor de moment op het stationsplein in hakata met een (jawel) heineken voor mijn neus te luisteren naar een drumband, de rokerszone is ver weg binnen op een of ander verdiep, dus zit ik tegen de gevel van het politiekantoor onder het raam dat ze zonet open hebben gezet, en ik durf te wedden dat ze er niks van zullen zeggen, te veel moeite en weinig effect om een buitenlander onder zijn voeten te geven. en als ze wel komen dan regel ik dat the ususal way, sorry ik wist het echt niet.... op mijn laatste dag japan steekt het niet nauw tis te heet, en ik ben de rokersregels beu, je weet eigenlijk nooit echt waar het wel en niet mag, vooral niet op de logische plaatsten (zoals buiten, of tijdens het wandelen)
ik heb deze middag mijn ferry gemist op 4 minuten na en besloot met mijn dag niks meer te doen, wat rondhangen. fukuoka is wat het hoort te zijn, een havengrootstad, met vooral veel toeristen en dan voornamelijk koreanen (die blijkbaar nationaal verlof hebben) niet mijn ding, dat wist ik vooraleer ik toekwam, daarom ging ik bij aankomst rechtstreeks de ferry nemen. en rondhangen resulteert tevens zoals verwacht in niks doen en gelduitgeverij, en ik moet/ mag geld uitgeven, ik had mijn geld perfect gepland tem de ferry, en had dus enkel nog wat kleingeld naast de ticketprijs, dat ik hier nu gedwongen nog een dag moet blijven betekent dat ik naar de bank moet, en het minimumafhaalbedrag is 10000 yen, en das dus mijn dagbudget vandaag, das iets meer dan mijn dagbudget van 400yen in hokkaido enkele maanden terug, ik denk eraan terug alsof het jaren geleden is. 3 maand japan is lang, toen ik aankwam werd de rijst geplant, deze week zag ik de eerste oogst... maar het is vooral ook veel te kort. ik wilde nog zoveel meer zien en leren en meenemen, na een grote maand rusland was ik blij naar mongolie te kunnen voor afwisseling, hier zou ik jaren kunnen slijten, maar mijn visum zegt neen, en mijn bankrekening waarschijnlijk ook.

jakushima was de max, regenwoud is mss niet 100% de juiste verwoording, maar exotischer dan gemiddeld was het wel, de fauna en flora met als toppunt de filmset van de (wereldbekende???) anime monohike hime (of zoiets, tis van de maker van onder meer spirited away), hoe je een tekenfilm een levensechte filmset toewijst daar heb ik zo mijn vragen bij, maar schoon was het wel. en natuurlijk de grote bomen, jomonsugi was de grootste, omtrek 16m en daardoor geschat op 7200jaar oud, het dna staal zei eerder iets van een 2100jaar, tis maar een klein verschilleke. maar wel zaligheid, het idee dat het een boom is van voor het begin onze jaartelling vind ik al imposant genoeg. en iets verderop stond een boomstompje die david de kabouter weer in perspectief bracht, als david geen kabouter was dan woonde hij in die stomp, der was meer plek binnen dan in mijn stal, de vraag waarom hij dan die pinnemuts droeg kan ik jammer genoeg niet beantwoorden.
Een variatie aan bospaden, van trappenlopen en rijtje schuiven tussen de toeristen (die knappe indisch-australische kon ik jammer genoeg niet overtuigen om verder mee te wandelen naar de eerste berghut) tot paden waar je bij iedere stap op je neus gaat wegens te veel mos en erosie, en het pad niet meer vindt wegens te weinig gebruikt. reuzevlinders, boskrabben, slangen, apen en herten en een overdaad aan vieze beesten, met als koploper niet die vuile bloedzuigers (waarvan ik er welgetelt 27 gevoed heb) maar ik heb er geen idee van hoe ik ze moet benoemen (zie fotos, als je een tegenkomt waar je rillingen van krijgt, dat is em), ik nam pauze bij een idyllische waterval waar geen mens te bespeuren viel en het was zo heet dat ik het bloedzuiger geinfesteerde (is dat een woord?) water insprong (ondanks dat mijn voeten bleven bloeden van de met leatherman verwijderde suckers) ik kreeg echter geen bloedzuigers in het water, enkel in het bos.
het lijkt me trouwens een ideale locatie voor canyoning, massas bergstroompjes met watervallen in vele valleien en altijd stijl, ze zouden steeds onder de zware categorien vallen, groot engagement, tjaar door hoge aquatic (tregent er 1 dag op 2) en zeer technisch met lange rappels, de bereikbaarhied van de startpunten zal minder ideaal zijn. ik heb geen installaties gezien en betwijfel of het gedaan wordt. maar interessant zou het wel zijn.
ik werd bruut gestoord tijdens het vruchteloos stelpen van mijn bloedende voeten, en kreeg onder mijn voeten van de boswachter dat ik aan het zwemmen was in verboden gebied, terwijl het gewoon op het pad lag. bleek dat ze het pad hadden afgesloten omdat de tyfoon gisteren (welke tyfoon?) het pad had weggespoeld. toen ik dat stuk pad zag moet ik zeggen dat er veel meer werk is aan vele andere stukken van dat pad. hij dacht dat ik de borden en touwen beneden op de parking genegeerd had, toen ik hem uitlegde dat ik van boven kwam stond hij met zijn mond vol tanden. het was een van de schoonste en uitdagendste bospaden die ik tot nog toe heb gewandeld, met vallen en opstaan.
ik wandelde het eiland over in 2 dagen en keerde terug langs de kust in nog eens 2, de kustbaan was gesloten wegens werkzaamheden maar van werkzaamheden was geen spoor, een stuk van een meter of 20 die met den auto mss wat lastiger zou kunnen zijn, maar te voet was het zalig , een makkelijke baan door natuurgebied van een kilometer of 30 zonder iemand te zien, de apen gebruikten de baan als speel en luierterrein.
op mijn route vond ik eerst slaping in de berghutten die wederom op slechte afstanden en vooral ubermakkelijke wandeltijden van elkaar lagen. op dag 3 vond ik een afgelegen parkeerterrein met wc alwaar ik kennis mocht maken met een gezin nederlanders, die in deze afgelegen hoek van de wereld een mini kampeerauto hadden gehuurd. met zijn 4 in een auto ter grote van een koekedoos, liever zij dan ik, ik zal wel buiten liggen tussen de krabben, en zij dachten wss hetzelfde.
ik had krab nooit als roadkill beschouwd maar ik heb er vele horen kraken tijdens de schemeruren, het is een creepy geluid, ik maakte er een punt van om ze van de baan te jagen als ik kon. ook vlinders had ik nooit echt als roadkill beschouwd, maar met hun aanwezige hoeveelheid bleek het onvermijdelijk.
ik draagde het eerste slachtoffer ceremonieel naar een watergraf op de tonen van verdronken vlinder, ik moet dringend wat meer tekst leren (lalalalalalablauwelucht lalalalalaalalalavleugelsvanpapier) het twintigste slachtoffer kon nog op mijn sympathie rekenen, en ik denk dat ik mijn voet heb gezet op de duizendste.
op dag 4 wandelde ik tot ik aan de haven was, klaar voor de overzet terug de volgende middag, het was reeds donker toen ik daar aankwam, en met een kilometer of 45 in de benen (in die hitte op mijn sandalen wel een prestatie) ik had mezelf net moe neergezet, met het plan niets anders meer te doen dan te eten en drinken (ik drink veel te weinig voor dit klimaat) en te slapen en werd gestoord door een kiwi die nood had aan bevestiging, met zijn antisemitische theorieën kan ik me voorstellen dat hij niet erg geliefd is bij de gemiddelde westerling, hij had wel wat interessante punten, maar ik had vooral geen goesting om te discuteren, omdat ik niet tegen hem in ging noemde hij me en zeer slim en wijs persoon, ik denk niet dat ik dat als compliment moet aanvaarden.

daarna liep alles vlot, overtocht, kagoshima, amakusa, matsuri en hanabe, roeiwedstrijd, nagasaki, abombmuseum en hidden christians museum (alwaar ik een vatikaanse gazet aantrof uit de jaartelling die hoogstwaarschijnlijk nog in ons rommelkot ligt), huis ten bosch (=pretpark vk holland), en fukuoka, het was nog wel interessant en tof, maar mijn gedachten zaten vooral bij de volgende statie, de einddatum van mijn visum zorgt er al een tijdje voor dat ik uitkijk naar een optie om het land te verlaten, ik heb echter geen chance, zeilboten blijken niet te vinden in dit seizoen, en de vrachtschepen ontoegankelijk of duur te betalen (denk cruisegrootorde) (ik heb overwogen om een vlot te bouwen of nen kano te kopen, maar die optie moet nog wat wortel schieten denk ik) de enige ferry gaat naar korea, maar de wetenschap dat ik in korea wederom vast zal zitten wegens het niet verkrijgbaar zijn van een chinees visum, zorgde ervoor dat ik alvast ook de vluchten bekeek. en dan wordt wederom veel mogelijk, te veel zou ik zelfs durven zeggen. toen ik tussen china, thailand en de philipines, de goedkopere tickets, voor slechts 119 euro groenland zag staan was ik verbaasd, waarom zou iemand van hier naar groenland gaan?
aan den andere kant, ik had er nog nooit aan gedacht om daarheen te gaan, en tzal daar zo heet niet zijn, mss kan ik mijn winteruitrusting dan weer gebruiken, en zeker schone natuur. na polsen bij andere toeristen (die niet echt begrepen dat ik de optie daadwerkelijk overwoog) was de beslissing makkelijk, greenland here we come...
en dus ga ik naar korea, alwaar de vlucht vertrekt. buck danny achterna naar beide locaties.
enkele dagen later, toen ik naar concretere informatie wilde overgaan voor de boeking, bleek dat de vlucht niet bestaat, een spookvlucht (wat een toeval met de buck danny zeg) de computer heeft een luchthaven uit groenland verward met een luchthaven uit korea, zware teleurstelling. en aldus ben ik dus toch onderweg naar korea, zonder gezonde planning, ik zal er voor een keer geen 3 maand blijven hangen denk ik, maar zeg nooit nooit.

mijn excuses voor de hak en de tak, en tot de volgende, de fotos voor japan worden nog een laatste keer upgedate