over de nachtegalen vloer

ik heb er geen idee van welke dag we vandaag zijn en hoelang het geleden is dat ik nog typte, maar het lijkt wel een eeuwigheid ik blijf het verbazingwekkend vinden hoe snel de tijd in japan voorbij vliegt, we zijn alweer meer dan 2 maand in het land, en ik denk dan : ik zal een tandje bijsteken anders geraak ik niet ten einde voor mijn visa verloopt, maar telkens weer gaan de dagen aan sneltempo voorbij, en wordt het weer dringend tijd om te typen, voor je alle details vergeet, en voor ik mails krijg van het thuisfront dat het toch al weer lang geleden is he.

mijn eerste stop na Kanazawa was zoals vermeld een doos plakkers, mijn tweede stop was aftersun, ik had verwacht dat ik dat zeer moeilijk uitgelegd zou krijgen: zonnecreme die eigenlijk geen zonnecreme is, maar dan toch weer wel voor als het te laat is, maar ik keek int begin van mijn uitleg naar mijn voeten, en de rest van de uitleg was overbodig.

het regenseizoen nadert zijn einde, wederom verbazingwekkend, want zo veel regen heb ik niet gezien, ik had dagelijks bakken verwacht, mss heb ik gewoon chance gehad en tussen de regen door gelaveerd, ik hoorde een taiwanese enkele dagen geleden nog klagen van de grote hoeveelheid regen, ze had zelfs botten moeten kopen? anyway, de tsuju mag dan al ten einde lopen het weer verbetert daarom nog niet, ik heb intussen 2 typhoons overleefd, die had ik ook spectaculair verwacht, maar van de eerste heb ik niets gemerkt, en de tweede, tjah, het heeft geregend vandaag, of ligt dat aan het regenseizoen?, ik weet allesinds dat ze de mensen hier goed bang maken, en die op hun beurt mij, en ze paniekeren zowat als ik er nogal gelaten op reageer. het gemiddelde seizoen in belgie heeft meer in petto dan die spectaculair benaamde dingen hier. maar zoals ik zeg, mss heb ik gewoon chance he. de surfers waren allesinds content met de typhoon want die bracht betere golven mee, en de snelheid van dat geval viel ook wat tegen, want men waarschuwd me al meer dan een week voor die typhoon, en hij is vandaag gearriveerd (snelhied 15km pr uur). het zal me worst wezen, mss wordt de volgende (waar ze me ook al voor aan het waarschuwen zijn) meer dan een scheet in een netzak.

mijn tocht bracht me via het slagveld van sekigahara naar hikone-jo en het ninja museum in iga, alwaar ik zo geconcenteerd was op de baan dat na 2 uur wandelen de knappe chauffeuse erin slaagde me simpelweg weer te droppen waar ik was beginnen wandelen, soms denken mensen echt dat ik geen idee heb wat ik uitsteek als ik richting middle of nowhere lift. maar dat bracht dus een vroegtijdig einde aan die dag, ik ging niet nog eens 2 uur wandelen. en bij overschot aan tijd besloot ik om eindelijk eens dat extra stukje japanse cultuur op te snuiven dat me intrigeerde, sinds dag 1 in japan ben ik reeksen gebouwen tegengekomen met opschrift pachinko en hoewel de zaken allom en overal in overdaad aanwezig zijn, lijken ze steeds ook overvol aan mensen, het mystery werd aldus in iga aan een onderzoek onderworpen, dat het een soort speelhal was dat verraden de zogenoemde slots, met mijn geluk van die dag kon het niet anders dan meezitten en dus investeerde ik die avond in kansspelen, alleja, kans... mijn eerste opmerking, erg zen is een pachinkohal allessinds niet, massas kabaal van toeters en bellen en een lichtshow van jewelste, ik was bang dat ik doof zou worden. aangezien ik een welgekend casinoganger ben vroeg ik den eerste den besten jap om uitleg voor die slots, en zonder woorden werd me snel duidelijk dat mijn geld vooral sneller verdween dan ik begreep hoe het in elkaar zat, maar uiteindlijk heb ik de basics (denk ik). Slots zijn redelijk duidelijk, voor de mensen die er onbekend mee zijn, inversteer 10 euro in jetons, steek 20 cent in de gleuf , duw op de knop en dan, tamteradam, begint je scherm te draaien, 3 draaiende wielen komen tot stilstand en hoop dat je drie keer hezelfde tekentje trekt, niet dus,...de bestaande kans stond in grote letters aangegeven per machien, in mijn geval 1 op duizend, maar volgens de kenners, was het niet nuttig om aan een op duizend te spelen, want als je 60 cent in eens verspeelde was de winstkans veel groter, namelijk 1 op 350. geen idee hoe die kerels hun examens wiskunde ooit overleeft hebben maar ik ben een stapje dichter bij begrip welke mensen hun geld verspeelden. na 6 euro op verschillende machines (geen idee wat het verschil was behalve de achtergrond van het scherm) had ik het wel gezien, en besloot mijn overblijvende jetons in te wisselen zodat ik die pachinko een kans kon geven, ik kreeg voor mijn 4 euro aan jetons welgeteld 2 yakults want voor minder dan 5 euro werd geen geld uitgekeerd, en ik begreep weer beter hoe casino's werkten.

daarna kwam het leuke deel, want pachinko is veel intressanter, iedereen speelt het in japan, en ik had er nog nooit van gehoord. voor deel twee met name de mysterieze pachinko was ik al geleerd, investeer wederom 10 euro, maar in balletjes ditmaal, 4 cent voor een balletje, en dan draai je aan een knop (die de kracht regelt) en worden de balletjes een voor een gekatapulteerd in een raster van nageltjes, en met wat chance komt je balletje dan in de pocket terecht, en als dat dan toevallig gebeurt, dan , jawel dan, tamteradam, gaan er 3 wieletjes draaien op je scherm, en als je 3 keer hetzelfde tekentje trekt dan kan je ev iets winnen,... het katapulteren gaat in sneltempo, en zowat 30 seconden later waren de helft van mijn balletjes erdoor, ik wilde mijn 5euro nog terugkrijgen en ging dan ook trots inwisselen, de gekochte balletjes en de gewonnen balletjes (jawel 10) vielen echter onder verschillende categorien, en ik kreeg dus kans om 3 yakults te krijgen in plaats, ik protesteerde, de manager werd erbij gehaald, en na veel gemor en gezever kreeg ik uiteindelijk mijn balletjes terug, dan kon ik ze maar evengoed allemaal verschieten, en een minuut later zat het erop, ik genoot nog even van de sfeer en gezelligheid bij het consumeren van mijn 2 'gewonnen' yakults (lekker, maar lekker dat het is) en na een zeer kort gesprek met een van de werknemers (vraag 1 do you like working here? antwoord yes,... vraag 2 do you never feel guilty? einde gesprek) verliet ik de zaak met een 20 euro lichtere portefeuille en een paar yakults zwaar op de maag, maar natuurlijk ook een niet te versmaden ervaring rijker, de kennis die ik sanderendaags verwierf dat de meeste pachinko's in handen zijn van de noordkoreanen maakte het nog eens zo intressant.

sanderendaags was het geluk me beter gezind en ging het richting ise jingu, en sliep op een eiland genaamd euh, kashiko jima denk ik, geen idee wat er intressant aan was, maar ik moest dat gezien hebben en der was iets met een world summit of G7, (wat is er trouwens met die g8 van vroeger gebeurd?). daarna belandde ik in surfersparadise, en kon meeliften van surfhotspot tot surfhotspot, twas zondag en der waren grote golven (er was namelijk een typhoon op komst) 200 surfersfotos op een bezeewaterde camera later werd ik ergens in de kumano kodo vallei gedropt, en sliep op de (nogal overdreven groot uitgevallen) rivierbedding (een vallei die zwaar last heeft gehad van de typhoon trouwens, wateroverlast ole ole, der moet er daar nogal gevallen zijn), zonder combats en nogal gehaast laat ik alle (schitterende) wandelroutes links al dan niet rechts liggen, en kwam dan ook relatief snel in Nara terecht, best wel cool, duusd vereerde schooierige herten, en evenveel betalende tempels, aan iedere tempel 5 euro inkom betalen is der wat over en dus ging het dizelfde dag nog naar kyoto, die bekend is voor zijn, jawel, duzenden tempels, en jawel allen betalend, ik zocht er enkele minder dure van uit, fushimi jinja was terecht niet betalend, anders zou er waarschijnlijk geen mens naar toe gaan, tenzij je wil betalen voor een kilometerlange bergtocht in een toriitunnel. ik herinner me op dag 3 in hokkaido een gesprek met de heer sato hideo (vraag me niet waarom ik me die naam wel herinner, lange historie) hij zei iets van vereerde rotsen, waarop ik me liet ontvallen, aha daarom staat er een torii op, (de poort van de goden), en de man keek me verbaasd aan, you know torii? ik antwoordde nogal vaag, euh,yes i read it in a book...had iemand me voor dat moment gevraagd wat een torii was ging ik hem het antwoord schuldig moeten blijven, maar daar schoot opeens buck danny me voor de ogen en mijn jeugdheld wist wat een torii was. en dankzij de tempel in kyoto zal ik ook nooit meer vergeten wat een torii is.

ik had kyoto links laten liggen wetende dat het een feestweek (matsuri) was in een van de drukste toeristische weekends van de japanse zomer, maar ik kon in gans japan geen alternatief vinden voor de kasteelvloer, en kon er dus niet om heen, eerste stop tijdens de openingsuren was ni-jo (twee-kasteel, rare naam). en die zou ik alle nodige tijd geven, extra brochureke meepakken, audioguide huren, ik ging er helemaal voor. 2 uur later was ik rond met het kasteel, inclusief alle hoekjes en kantje en extras hier en extra's daar, en besefte teleurgesteld dat al mijn moeite voor niets was geweest, geen nachtegalenvloer te bekennen, geen vermelding in de audioguide, geen vermelding in de brochure, nikske. ik bracht mijn audioguide terug op weg naar buiten, en vroeg langs mijn neus weg met ijdele hoop of zij iets wisten van de vloer, en ze keken me verbaasd aan, juist ja, hoe noemt die vloer ook alweer in japan, geen idee. maar ze bleken me perfect verstaan te hebben. ik ben erin geslaagd de nightingale floor te kruisen zonder dat iemand dat gehoord had, inclusief ikzelf niet. en daagd het je langzaam maar zeker, audioguide, massas en massas toeristen, en bijhorende gidsen en getater en ..., ik keerde op mijn stappen terug met kennis dat zowat 90 % van de vloer nightingalestyle was, en hoorde dan voor het eerst (met veel moeite) de nachtegaal zingen, tis absurd, het geluid lijkt zelfs niet van de vloer te komen, tis lijk of dat het vanuit de muur komt. ik liep nog een uur of twee rondjes in het kasteel om tussen de meutes toeristen door de nachtegaal te horen zingen. en aldus verliep een van mijn belangrijkste stops in japan. op terugweg naar de hostel kwam ik met de fiets in de matsuri terecht, en dwz ik strandde.
tussen de miljoenen jappen zag je nog af en toe nen hollander met kop en schouders bovenuit steken, maar als ik ooit de term een zee van mensen moet gebruiken weet ik tenmiste waarop dat slaat.
sanderendaags koos ik dan ook het hazenpad. via een zandbrug en ine ging het via de (in tottori) verkeerdelijk genoemde gobi van japan (klaarblijkelijk zijn die mensen nog nooit in een woestijn geweest, ik zou het eerder een (zelfs niet extreme) duin noemen), mijn haast niet me niet toe de machupichu van japan (takeda-jo) te bezoeken, alsook niet het schoonste kasteel (himeiji-jo) van japan. maar aangezien ik vandaag in matsue-jo de gids aan het corrigeren was vermoed ik dat ik genoeg kastelen heb gezien.
de gids wist trouwens niet waar ze moest kijken toen ik de genitalien van de paardenstandbeelden inspecteerde. het betrof een 14 jarige samurai te paard in de strijd, ze hadden er meerdere standbeelden van, toen ik opmerkte dat hij duidelijk tijdens de strijd van paard moest veranderd hebben slikte ze even. het mopje dat de ballen er ook tijdens de strijd afgegaan konden zijn gegaan was te moeilijk.

en aldus ben ik desalniettemin onderweg naar matsuyama-jo, tis immers mijn enige stop in shikoku, en tzal ook een kasteel wezen