hokkaido wa utsukushi desu

waar starten? er is zoveel te vertellen, chrono (is) logisch?

habarovsk was verbazingwekkend veel veranderd op 1 week tijd, en er was noch thans niets veranderd, maar de combinatie van het prille begin van lentegroen, het verdwijnen van de laatste sneeuwresten, enkele regenbuien die het wintervuil hadden weggespoeld, en bovenal verse verf, vlaggen en opkuisingen ter ere van 9 mei. ik zag toevallig ook de oefenruns van de migs en de patrouilleboten voor de parade. Een geluk, want sanderendaags in vladivostok kwam ik aan terwijl de parade net ging beginnen, het wegwerken van mijn bagage, (na duizend en een keer alles opendoen om te dubbelchecken dat ik geen bommen droeg) duurde net zolang als het interessantste stuk van de parade. 9 mei was desalniettemin een waardige afsluiter van mijn verblijf in rusland, de kers op de taart, in een zeer interessante stad.
ik kan er nog veel meer van vertellen, maar iets zegt me dat er nu meer verwacht wordt dat ik iets vertel over mijn huidige locatie, want laten we eerlijk wezen de update heeft langer op zich laten wachten dan verwacht, en jullie zijn nieuwsgierig. (ik zet dit verslag expres ook nog in vladivostok, om de spanning op te bouwen, werkt het?)
wat waren de opties ook alweer? alaska via lucht, china over land, japan via boot en korea via boot. ik moet jullie teleurstellen, over opties 1 en 2, een chinees visum is enkel te verkrijgen in belgie, en dus geen optie, en wachten op een amerikaans visum in vladivostok duurde te lang voor mijn russische visum. japan via boot werd afgeblazen met de vertraagde ferry van vanino, en de boot van vladivostok naar korea vertrok pas na het verstrijken van mijn visumdatum. en dus zat ik met de gebakken peren, vliegen was zowat mijn enig optie (hoe zeer ik dat ook wilde vermijden)
maar met vliegen worden werkelijk alle opties mogelijk, waarheen vliegt vladivostok allemaal? de keuze was groot, maar laat me daarin eerlijk zijn, de keuze was zeer snel gemaakt, niet op basis van prijs, maar japan spreekt sinds jaar en dag tot de verbeelding, en al die andere opties verdwenen in het niets in vergelijking daarmee. en zo geschiedde, een vliegtuigticket naar sapporo.

to be continued later, after visiting some temples

ik wordt hier constant gestoord door vele mensen, alleja, ik sta toe dat ze me storen, en als dan opt eind van de dag het lange verslag in het niets verdwijnt dan geef je het op, tzal voor de volgende zijn

lang verhaal zeer kort,japan cool, tokyo airport, chitose airport, chikotsku lake, toya lake, yoichi wisky distillery, shakotan, cape kamui, sapporo party , beautifull season mountain cape ...

hier zijn alvast wat fotos : http://1drv.ms/1A9nzLP

vliegen naar sapporo via tokyo kostte net evenveel als vliegen naar tokyo, raar maar waar, en dankzij de fabuleuze creditkaart die geen internetboekingen kan uitvoeren viel dat dan weer duurder uit dan gedacht. bij de russische luchthaven was alles tip top, zelfs de halve liter bier in mijn handbagage daar kraaide geen haan naar. in tokyo voelde in me als een vis in het water, de gestructureerde chaos van minimensjes die een onverstaanbaar, snel en gezellig klinkend hakkeltaaltje spreken deden me onmiddellijk terugdenken een een mooie tijd in egypte, maar in plaats van 10 liepen er hier ietwat meer rond, een mierennest in groot contrast met hun buurland. ik was nauwelijks door de paspoortcontrole of ik hoorde mijn naam afroepen, mijn bagage raakte niet door de scanner, lap waarschijnlijk hadden ze die halve liter nafte gevonden. niets was minder waar, ik kreeg de mededeling dat ik mijn 3 aanstekers uit mijn bagage moest halen. aanstekers mogen niet in je ingecheckte bagage? nog nooit van gehoord. en daarbij, 3? waar moest ik die gaan zoeken? ik wist maar van 1.... nummer 2 was snel gevonden die zat waarschijnlijk al sinds jaar en dag onderaan in die zijzak. nummer drie werd uiteindelijk na lang zoeken, en na meerdere malen mijn bagage in stukjes en beetjes door de scanner jagen, dan toch gevonden. blijkbaar had ik het ooit noodzakelijk gevonden om mijn ehbo-kit uit te breiden met een aansteker. De drie pakken lucifers ( het favoriete cadeau in rusland wegens werkt ook bij extreme kou) die ik op mijn zoektocht tegengekomen was werden ook onvermijdelijk geconfisqueerd, de halve liter nafte die klaar en duidelijk in beeld was gekomen bleef echter onberoerd. na aldus de vlucht ietwat vertraging te hebben doen oplopen kwam ik uiteindelijk s'avonds in sapporo aan. het tijdsverschil met rusland bleef beperkt tot 1uur in de verkeerde richting. en zorgt sindsdien voor verwarring en frustratie, het wordt hier om 7uur donker en om 4uur klaar, absurd. en daar sta je dan weer in een land zonder taal, zonder geld (lang leve de creditcard die niet werkt) en zonder enige kennis van de omgeving. een snel en kort internetbezoek bracht me op de hoogte dat de dichtstbijzijnde jeugdherberg aan chikotsku lake gelegen was zo'n 30km naar het westen. gelukkig bleek de luchthaven nog zo'n 40 km van de stad sapporo te zijn, en kon ik me in chitose te slapen leggen in de graskant naast het vliegveld.

ik zit opt moment op de ferry naar rebun, internet aanwezig, en tijd om te typen ook, dus bij deze:

smorgens wandelde ik als een echte kenner naar de dichtstbijzijnde kerktoren, wacht eens even, kerktoren? het bleek een winkelcentrum te zijn waar alles gesloten was, twas immers 6uur sochtends. dan maar naar de jeugdherberg, dan zoek ik de rest daar wel uit. op mijn tocht kwam ik zowat alle kilometers een bordje tegen met de boodschap gelieve de dieren niet te voederen, of anders geïnterpreteerd, opgepast beren.
beerspotten zat er echter niet in maar om de liefhebbers niet teleur te stellen besloten de jappen om ieder plakaatje te doen variëren zodat je aan beren plakaatjes spotten kon doen. ik kwam uiteindelijk aan in een toeristendorp, waar geen toerist te bespeuren viel, de week ervoor was het hoogtij geweest met de kersenbloessemfestivals overal in japan. en dus was alles gesloten, geen atm, geen winkel, geen restaurant, met wat moeite kon ik de jeugdherberg terugvinden die me slaping en eten kon voorschotelen, en sanderendaags kon ik ook betalen dankzij de atm in het postkantoor. genieten van een warmwaterbron, een wandeling langs het meer, een camping zoeken, en de vulkaan op.
en daarna mijn eerste japanse liften, andere cultuur, andere liftgewoontes das duidelijk, maar twas doenbaar. Toegeven, ik ben wat verwend door het super makkelijke rusland. en zo was ik op pad, van meer naar vulkaan naar watervallen naar vulkanisch meer, naar een ongezien fabuleuze kustlijn en een wisky distillery, alles doorspekt met magnifieke zichten , bloemen, bamboe, bereklauw (not so much fun), vlinders, groene loofbomen(in tegenstelling tot de meer dan geziene taiga) vele vogels (die ik meestal niet ken, behalve de grote hoeveelheid raven, de reigers, en zelfs een roodstaartspecht) en nog zoveel andere dieren,... japan leek wel een mirakelland, blijkbaar werkte ik de hoogtepunten van hokkaido in sneltempo af en dat alles per toeval. uiteindelijk kwam ik daarna toch aan in sapporo, waar ik een voorsmaakje kreeg van japanse grootsteden, hectisch is een zeer bruikbaar woord, toen ik daar vroeg wat er allemaal op mijn to do lijstje moest staan in hokkaido bleek dat ik het meeste wel al had meegepakt, inclusief slapen in een tempel, en ramen, sushi, sake en wisky van de bovenste plank. mijn plannen werden echter niet herzien, ik wilde naar wakkanai, om terug op mijn eerder voorziene route te komen, indien in rusland alles goed was voorlopen was dat mijn aankomstplaats van de ferry geweest, en ik kan jullie nu eindelijk met gerust hart vertellen dat ik op camping zat in wakkanai, de vele hert-achtigen en vossen families (wat kan moeder de vrouw kabaal maken zeg) heb ik weggejaagd om mijn kampement op te slaan.
algemene indruk van japan zover, te vriendelijke mensen (40km omrijden op weg naar de lokale supermarkt is dagelijkse kost), te ingewikkelde taal (ze hebben zelfs 4 alfabetten geloof ik), te veel rijst (smorgens smiddags en savonds en zelfs de snacks), te veel en kleine verpakkingen (chips per 4 verpakt, hersluitbare verpakking voor 8 snoepen en stimorol per stuk) en te weinig vuilbakken (nergens te bespeuren) verder van de rest is japan vooral duur 30euro voor een hostel is meer dan ik gewoon ben, reden genoeg op de campings op te zoeken, waar ik meestal gratis slaap, omdat er geen permanentie is behalve int seizoen, en omdat ik niet gereserveerd heb (jappen boeken alles ver op voorhand blijkbaar)
stokjeseten is zo moeilijk niet, ik moest even slikken toen men vroeg; where you use hasji? maar hasji zijn stokjes en de vraag sloeg op waar ik geleerd had om met stokjes te eten, ik moest hen het antwoord schuldig blijven, geen idee, hier? de rijst met stokjes is makkelijk, die plakt hier veel beter dan thuis, probeer maar eens een zachtgekookt spiegelei te eten met stokskes, en zelfs een rauw ei, of een lagoustine of een homp zamp, uitdagingen genoeg...
om even terug te komen op de rijst, een dezer kwam ik een fransman tegen die me herhaaldelijk op het hart drukte dat ik niet altijd rijst moest eten, want dat zou wel eens gevolgen kunnen hebben, als ik het goed begreep was hij de laatste 5 dagen niet meer naar de wc kunnen gaan. ik moest lachen, en at vrolijk verder rijst..............
nog een andere opmerking, iedereen heeft wel eens een film gezien of verhaal gelezen of gehoord waarin de held iemand verslaat, en de verslagene bijgevolg eeuwig dankbaar (lees slaaf) is van de held? ik heb zo den indruk dat japan, met zijn oude cultuur van verregaande eer en trouw, de verslagenheid van de tweede wereldoorlog nog niet helemaal of zelfs helemaal niet achter zich heeft gelaten, men dweept met amerika, (een interessante jongeman zei het met de woorden : ancient japan is the lapdog of the child amerika) en dat zie en merk je idd overal. tis iets die ik erg storend vind.
jappen hebben trouwens ook slechts drie leeftijden, onmogelijk om een leeftijdsgok dichter te benaderen dan erg jong erg oud, en ergens tussenin.
btw jappen kennen de term wandelen niet, alles is te ver, vandaag nog zei men dat ik beter in het park mijn tentje kon opslaan, de camping was 2 km verder, dat is waarschijnlijk ook de reden waarom men exuberante prijzen plakt op het openbaar vervoer. en iedereen die ik tegenkom zegt me dat het toch wel zeer koud is he, en ik moet toegeven, in vgl met tokyo, idd, ik heb het nogal moeilijk om uit te leggen dat ik de lente in siberie heb doorgebracht, en een grote week geleden nog een halve meter sneeuw op mijn dak kreeg. Een ding is meer dan duidelijk voor mij,

de winter is voorbij...