the pj story

pieter-jan vond dat ik hem slecht afschilderde dus krijg je bij deze zijn versie

vanaf dag 0 tot nu
bij deze vele groeten uit narvik

Dus - race naar kopenhagen.

Dhr. Kristof De Leyn was de avond voordien nog zo vriendelijk geweest om me uit te zwaaien, een bivakzak, wat Deense kronen mee te geven en me op te steken zo vroeg mogelijk te vertrekken omdat Dries dat zeker ook zou doen.
Dus, zaterdagochtend 7u opgestaan, 7u30 aan de oprit van Oostkamp, 7u40 eerste lift richting Gent met Sabrina, in destelbergen 2e lift met een tweede toffe madam in een soort van smoky toestand (ze kon er zelf ook niet mee rijden).
In Antwerpen in een paar liften over de ring, dan met een voormalige Para die nog in de congo gezeten had naar Holland. Ong. om 9u30 de grens over.
Afgezet op een verschrikkelijk slecht punt in Horinghem, waar ik twee uur lang niks kreeg van liften omdat het geen ideale omstandigheden waren om te stoppen op een soort van klaverblad van expresswegen.
Uiteindelijk lift gehad richting Utrecht, in Utrecht een paar liften, dan richting Amersfoort, dan met wat geluk aan een tankstation, iemand richting Enschede.
Zucht - Enschede- een godvergeten hellegat van 200 000 inwoners. Als er iemand ooit nog voorstelt om naar Enschede te gaan, sorry, laatste stad die ik ooit nog van mijn leven wil bezoeken.
Fout 1: meegaan met de lift naar het centrum om wat te eten, had die dag nog niks gegeten, omtrent 16u.
Fout 2: niet opletten via welke weg ik het centrum binnenkwam
Fout 3: geen gps of wegenkaart van europa of smartphone of welk oriëntatiemiddel dan ook meehebben (behalve kompas, want we gaan naar het Noorden, das het enige belangrijke toch?)
Ok, dan maar beginnen wandelen in wat ik vermoed dat de juiste richting is. (Fout 4: niet eerst kaart zoeken van Enschede in centrum).
Na zowat een uur de binnenring van Enschede afgewandeld te hebben uiteindelijk de verlossing: een plakkaat richting autostrade. Ondertussen ook telefoon gehad van Dries dat ie net de grens was overgegaan en in Duitsland was.
Ondertussen is het donker, lift ik richting autostrade. De vrouw die me voert naar de autostrade (weer een vrouw, het zal een vast stramien blijken, Dries had in dit stadium blijkbaar nog minder aantrek) zegt dat ik beter terugkeer richting Hengelo om dan direct de A25 naar Hamburg te kunnen nemen.
De andere autostrade is blijkbaar ook richting Duitsland, maar niet richting Hamburg.
Ik wil gewoon zo vlug mogelijk weg uit het vervloekte Enschede, daar al veel te veel tijd verloren, dus staan liften in het donker op de autostrade richting Duitsland voor een uur ofzo.
Na een uur en 4 auto's verder toch maar van richting veranderd en richting andere kant gaan liften, naar Hengelo op dus. Na 10 minuten direct een lift richting Hengelo van een voormalige Hollands popster (genre beach boys), die in de jaren 60 ook veel gelift had.
'Ik weet een ideale plek voor je! Het laatste tankstation langs de A25 voor je Duitsland binnenrijdt!' De vriendelijke Hollander is er nog speciaal voor omgereden ook om er te kunnen afzetten.
Ik stap uit, de man rijdt weg en ik zie volgend tafereel voor me: een auto met 3 man in, Duits nummerplak! Yes, eindelijk weg van de .. hollanders! Ik loop erop af en zie dan plots een 4de man leunend tegen de sanitaire blok. Al strompelend waggelt hij richting auto, zijn hand op zijn buik houdend alsof hij daar enorme pijn had. 'Alles gut?' vraag ik. 'JAH, ALLES GUT!' snauwt de man, stapt vanachter in de auto, die met gierende banden aanzet en weg is.
Eén flikkerende TL lamp die het tankstation dat in verbouwing is verlicht, een stofbol die passeert en de waaiende wind die luider is dan de stilte van de lege autostrade naast het tankstation....
5 minuten later passeert een auto door het tankstation, verbouwereert dat hij niet kan tanken. Ik hou hem tegen, het is een hollander die de volgende afrit alweer van de autostrade gaat. Ik laat hem gaan.
Een uur later besef ik dat dat een domme zet was, nog altijd niemand gepasseert... Na een uureneenhalf passeert er een pool. Die negeert me volledig, hoewel ik zowat voor zijn camionet loop, ik dwing hem tot oogcontact, hij knikt nors nee, en dat is dat. Met de moed der wanhoop zie ik hem wegrijden..
Nog een halfuur later, mezelf ondertussen er al op voorbereidend hier te moeten overnachten, passeert er opnieuw een auto. Ik smijt me ervoor, opnieuw een hollander die opnieuw de volgende afrit er al afgaat. Geen probleem! Alles is goed als ik hier maar wegkan!
En zo komt het dat ik 15 minuten later wordt afgezet in .. Enschede.
Wie de kaart bekijkt ziet dat Enschede op de grens met Duitsland ligt. En ziet ook dat er twee autostrades Enschede langs 2 kanten passeren, richting Duitsland. Mezelf en Enschede vervloekend dan uiteindelijk maar naar het eerste beste huis langs de autostrade gegaan, aangebeld en gevraagd om te overnachten.
Vriendelijke katholieke Nederlandse familie, daar overnacht, ontbeten + lunchpakket meegehad dag Nadien.

Dag 2:
Na een uur een lift van Duitse vrouw naar Bremen. In Bremen direct een lift van een koppel naar Hamburg. Koppel zette me af net na Hamburg op ideale liftplek. Na 5 minuten lift van een mooie Deense, die aan 180 km/u richting Denemarken stoomde. Terwijl we aan 180 aan het stomen waren, telefoon van Dries dat ie de grens had bereikt, ik kon mn geluk niet op. Nog een goed halfuur van de grens en een lift die me al in de helft van Denemarken bracht. Toffe Deense madam met geld, wiens vader een hydraulisch draaisysteem voor grijpers van kranen had uitgevonden (volgens Dries een kantelbak, maar ie kent er ook geen kloten van).
Afgezet in Kolding, de madam moest andere kant op. Ik was er nu zeker van dat ik Dries had ingehaald! Daarna een heel aantal korte interessante liften, paar keer halfuurtje staan wachten. Twee mooie Deense dames namen me mee tot aan Roskilde.
Dan quasi direct lift gehad van een Deense dokter, 65 jaar, werkte 70u/week, ging nog werken tot zijn 70 jaar. Toffe gast! Heeft me rechtstreeks afgezet aan de afgesproken jeugdherberg in kopenhagen, zijn nummer nog meegevend voor moest ik in de problemen geraken of geen overnachting kunnen regelen.
Ik wandel binnen en zie Dries glimlachen aan de balie. Ik vloek.

Dag 3:
Met kater vertrokken. Wandelen naar luchthaven. Onderweg laatste Deense kronen uitgegeven (want niet meer nodig, next stop: zweden). Bakkersvrouw kunnen overtuigen ons 2 gebakjes van 12 kronen mee te geven voor de prijs van Dries zijn laatste 15 kronen. Luchthaven blijkt te ver. Prijs aan busschauffeur gevraagd voor Bus. Dries haalt Deense kronen af om die te kunnen betalen. Busschauffeur sympathiseert met ons en laat ons gratis meereizen + zet ons af op de perfecte locatie. Daar staat Dries dan met zijn Deense kronen.
Na 5 min een lift te pakken over de lange brug en een uur later staan we in Zweden, bij een oprit van de ring rond Malmo.
Na een uur met twee te proberen liften komen we tot een paar conclusies:
1. Liften in Zweden is helemaal anders, nul komma nul reactie van de mensen. Positief of negatief, totnogtoe kregen we altijd reactie als we stonden te liften. In Zweden is iedereen gewoon in negeermodus.
2. Met twee een lift te pakken krijgen blijkt onmogelijk, we moeten apart verder liften.
3. We staan op een enorme kloteplek om te liften, geen plaats voor de autos om te stoppen en geen manier om er weg te wandelen ook niet.

Nog een uur verder waarbij we elk op een andere plaats staan om te liften, voeren we een geslaagde position switch uit. Na 5 minuten heb ik een rechtstreekse lift te pakken vanop de plaats waar Dries net nog een uur stond.
Vietnamese truckchauffeur die naar Gotëborg rijdt. Interessante taal en cultuurverschillen. Hij biedt me zijn enige en laatste mc-donalds hamburger aan. Ik durf niet te weigeren omdat ik denk dat ie beledigd zal zijn.
De truck rijdt sneller dan alle andere trucks die begrensd zijn, hij is geladen met voedsel rechtstreeks vanuit thailand, geeft me een thaise redbull (die ik opnieuw niet durf te weigeren, god weet wat er allemaal inzat, ik kon niks lezen op het siroopflesje, allemaal chinees, enkel het logo van redbull herkenbaar)
Hij bevoorraadt blijkbaar alle sushi restaurants in Gotëborg. Ik doe een tukje, krijg nog wat thaise crackers, de trucker toont me aan zijn vrouw via videochat, 'preus gelik fjiertig', hij blijkt 21 jaar te zijn en 2 kinderen te hebben. Ik vraag me af hoe het Dries vergaat. Ondertussen is het 16u en begint het buiten donker te worden. Ik word perfect afgezet rond 17u, vind vlug het appartement van Niek en Sandra, en wordt er hartelijk verwelkomt.
Toffe dag, toffe avond. Tiens tiens, waar blijft Dries, het is intussen 21u..

Dag 4:
Gotëborg eilandwandeling. Mooi.

Dag 5:
Tsjoling om Gotëborg uit te geraken. Uiteindelijk dan op redelijke liftplek opnieuw met 2 proberen liften. Opnieuw nul reactie. Na een uur opnieuw beslissen apart te liften.
Ik neem een andere tactiek en ga opnieuw mensen verplichten van een reactie te geven. Als je voor het rood licht staat en iemand staat naast je auto je aandacht te trekken is het moeilijk dit te negeren. Toch slagen nog veel Zweden hierin.
Uiteindelijk na 5 minuten een lift te pakken. Wat bang plooi ik me in een auto met 3 turken. Blijken héél vriendelijke en franssprekende mensen te zijn.
Wordt met de nodige excuses voor de korte lift 2 opritten verder afgezet.
Desolate oprit, met ong. 10 auto's die passeren in een uur. Maar heb wel korte lift 2 opritten verder na 10 auto's. Zo gaat het door korte rit na korte rit, tot ik door een rattenvanger in Ulricehamn wordt afgezet.
Dit is een drukke oprit met goede stopplaats voor de auto's. Ideaal!
Tegendeel blijkt waar. Nul reactie van de passerende zweden. Na 3 uur proberen volledig koud. Dan maar wandelen. Tiens bushalte. Ok, ik moet vandaag nog in uppsala geraken, het is toch al donker, als ik hier de bus neem naar Jonkoping, kan ik van daaruit proberen verder liften, das misschien gemakkelijker.
De kaartlezer op de bus blijkt niet te werken, waardoor ik gratis meemag. Is dit dan een liften met een lijnbus?
Ik kom aan in centrum Jonkoping. Bekijk de kaart. Wandel 5 km naar de dichtsbijzijnde oprit. Ik kijk en zie dat dit totaal geen goede oprit is om te liften, veel te druk en geen stopplaats voor autos. Dan maar naar volgende oprit. 3 km verder blijkt dit op een bepaald punt wel een doenbare oprit (als in het is iets beter dan de vorige). Na een eindje merk ik voetsporen in de sneeuw die niet van mij zijn. Tiens. Nee, dat kan niet? JAwel, dat zijn afdrukken van combats in de sneeuw! Dries is hier geweest! Als een echte scout de voetstappen gevolgd tot ik ze niet meer kon zien.
Dan toch maar daar blijven verder liften op die plek in een ijdele hoop Jonkoping buiten te geraken. Na 1 uur opnieuw volledig koud, mezelf vervloekend dat ik de kaart niet heb meegenomen, dan maar richting centrum Jonkoping een jeugdherberg zoeken, teleurgesteld dat ik niet verder geraakt ben. Interessante mensen ontmoet in Jeugdherberg.

Dag 6:
Vastbesloten zelfde fout niet te maken als gisteren, neem ik de kaart mee en ga ik en oprit verder. Deze blijkt geen haar beter. Dan maar nog één verder. Ook veel te druk. Dan maar naar husqvarna. Ook te druk. En dan maar naar een volgende verlatener oprit. Waar ik een lift vind, paar opritten verder.
En zo gaat het verder, die dag bijna alle kopings gezien, sommige vanaf de oprit, andere vanuit de auto. Een lift van een Zweed met een mercedes waarvan het sleutelcontact uitgehaald was, gestolen? Niet durven vragen. Een goede lift naar Stockholm gehad, aan tankstation rond stockholm een snelle Zweedse gevonden die tussen uppsala en stockholm woonde maar me wel wilde afzetten in uppsala centrum. Vriendelijk.
Even filosofische beschouwing die ik had met Dries over snelle Zweedse blondines. Ze zijn zodanig talrijk en zien er allemaal hetzelfde uit dat Dries ze niet meer snel vindt. Het principe van als iets uniek is = het is begeerd. Is het in overvloed aanwezig dan is het niet meer interessant. Zelf zou ik anders wel een exemplaar meenemen, Dries zou eerder een zeldzamer zwartharig exemplaar meenemen.
In uppsala aan receptionist proberen vragen of Dries al ingechekt heeft. Dries Coppejans blijkt een moeilijke naam te zijn voor Zweden. Hij blijkt niet aanwezig. Dan maar proberen internet gebruiken van receptionist om zijn blog te checken, blijkt ook moeilijk.
Uiteindelijk was de goesting eraf nog verder te liften naar sundsvall waar Dries blijkbaar al zat, daar maar gebleven.

Dag 7:
Mezelf goed voorbereid deze keer! Op stadskaart van jeugdherberg gekeken, uppsala heeft één grote oprit. Uppsala ziet er niet groot uit, wel jammer dat er geen schaal op de kaart staat.
één baan loopt uit uppsala, richting autostrade. dan stopt de kaart. Laptop van kamergenoot gebruikt, google maps gecheckt, yes, deze loopt naar de autostrade, zal wel een veel verlatener en dus betere oprit zijn om te liften.
Héél vroeg en volle goede moed beginnen wandelen richting oprit. Eerste conclusie: uppsala is veel groter dan gedacht en de schaal van google maps had ik beter eens gecheckt.
Na één uur wandelen ben ik eindelijk uit uppsala en ik wist dat ik dan ongeveer halverwege was. Ik merk wegenwerken op.
Na nog wat wandelen merk ik dat ze een soort expressweg aan het bouwen zijn. Nog later merk ik dat mijn baan rechtdoor gaat, en de expressweg richting autostrade. Nee, dat kan toch niet? Google maps zou toch geen straten online zetten die ze nog aan het bouwen zijn? Ofwel? Twijfel slaat toe.
Ik volg de expressweg in aanbouw een eind tot ik duidelijk zie dat hij naar autostrade gaat en de kranen klaar staan om grondwerken uit te voeren voor een op- en afrit.
Enorm vloekend keer ik dan maar terug naar uppsala, mezelf plechtig belovend een zware klachtenmail naar google te sturen over hun te grondige maps die al opritten aangeven die nog in aanbouw zijn.
Halve voormiddag en véél daglicht verkloot, uiteindelijk weggeraakt uit uppsala, tegen 16u in sundsvall aangekomen, daar nog proberen verder liften opnieuw paar opritten afgewandeld wegens te druk (Dries blijkbaar ook), maar donker sloeg toe, en ik wou eigenlijk vanavond zeker bij Dries geraken, dus dan maar gezeurd en in sundsvall de trein genomen naar Umea. Interessant gesprek op trein met lesbische Zweedse.
2 goede daden van de dag: Oud vrouwtje in rolstoel door de sneeuw geholpen, en toeristen in uppsala de weg gewezen.
2 vondsten van de dag: één spike en één muts. Het voordeel van lange afstanden te wandelen.
's avonds ontdekt dat de fout bij mij lag, ik heb ongeveer driekwart van de afstand naar de oprit gewandeld en dan terug gewandeld. Verdorie, dan toch geen reden om een klachtmail naar google te sturen.


Dag 8:
Tsjoling, twijfelen over de te volgen weg en terugweg. Plannen. Overnachten in Lulea bij Zweedse schrijver die zowat alle clichés bevestigd. Gescheiden, alcoholieker, niet succesvol, kweekt duiven op appartement, vuil, heeft buitenhuis bij het meer waar we met de graal naartoe mogen.
Wel toffe gast.

Vandaag nemen we de trein doorheen het hele Zweedse binnenland. Prachtige sneeuwlandschappen. Omdat ik met een tijdsgebrek zit, nemen we de trein ipv te liften. Deze avond en de komende dag en avond zijn onze grootste kans om noorderlicht te spotten.
We hopen tegen de avond in tromso te zijn (noorwegen) en daar een goede plek te vinden om het noorderlicht te zien.

totnogtoe was de reis erheen héél interessant, heb het gevoel nu zowat te weten hoe Zweden werkt, in elkaar zit en is.
In het zuiden van het land letterlijk niemand gevonden die al in het Noorden was geweest (je gaat toch skieën in Zwitserland? Hoezo skieën in eigen land?). In het Zuiden is iedereen jachtig en in negeermodus, in het Noorden veel makkelijker liften.