les wallons (2) bewerkt 7-10

dag 11 thirimont froidechapelle

vanmorgen opgestaan met een dagje spoorwegbedding in gedachten, en chimay om de hoek. dat is ook waarheid geworden, aaar ik vond dat all saad zo lui was vandaag, geen getrek geen getier, geen escapades, wat een braaf paard heb ik zeg. en lui, het ging niet vooruit, een taske koffie aangeboden onderweg, best wel aangenaam. de merries onderweg waren minder intressant dan anders, eindelijk hij begint het te leren, en daarna kropen de spoken in mijn hoofd, een gesprek over hoefbevangenheid was blijven plakken, en zonder veel te zeggen heb je veel tijd om te denken, enkele dagen geleden was ik trots dat all saad zijn overtollige vet was kwijtgespeeld, en hoopte ik dat hij toch wel genoeg te eten kreeg, dus ik gaf hem wat meer, en een appeltje en een worteltje, en wat mais, ahja hij heeft honger, hij heeft de laatste dagen ook te veel gras gegeten, meer eten en minder energie, tis niet waar he, mankt hij nu? de rest van de dag spoken door mijn hoofd,

want dat wil zeggen dat de reis voorbij is ....

maar we gaan verder en zijn bewegingen zijn regelmatig, tegen rond 4 u krijg ik het spook wat verdrongen, en vraag wat water in een cafe, want hij heeft vandaag nog niet gedronken, tegen dat we weer willen vertrekken kan hij niet meer op zijn ene poot staan, ik kijk, dat wondje is terug open en zit goed te veretteren, lap, dus toch mank, maar geen hoefbevangenheid. maar ik kan niet verder, de dichts bijzijnde manege gezocht met behulp van een net iets te enthousiaste vlaamse cafeganger, maar kom toch in mijn tuin slapen,..., net iets te opdringerig en net iets te vriendelijk, met het spook van de hoefbevangenheid nog niet ver weg besluit ik dat een nachtje manege zonder gras mss toch veiliger is. conclusie, ontsnapt aan un pede zoals ze dat hier zeggen, en ontsnapt aan hoefbevangenheid, maar hij heeft rust nodig, minstens enkele dagen tot een week, of zelfs 2, met weinig beweging, en vooral droog, dat kan ik hem onderweg niet bieden.
nu wordt het enkel een kwestie van beslissen, of dat de moeite is om terug huiswaarts te keren, of als ik de resultaten enkele dagen afwacht. ik begin met een dag, daarna zien we wel...

dag 12 froidechapelle

voor iemand met lange dagen staan ze hier best wel laat op, ik zon was op en ik dacht dat ik alle hulp die ik kon bieden al gemist had, zoals meestal op van die maneges,. maar niets was minder waar tegen dat ik terugkwam van de winkel en de apotheker was er wel reeds beweging. ik heb niets te doen vandaag behalve vanmorgen all saads poot verzorgen, en vanavond nogmaals, de 3 jaar oude dochter hier komt met haar pony bij me staan, zonder besef dat een hengst en een merrie niet zomaar vanzelf veilig naast elkaar kunnen staan. ridicule, en ze weet van aanpakken hoor, geef me eens mijn borstel, hou Mosh (= letterlijk vies) eens vast, knoop hem eens vast, neen niet zo, ik zal het je voortonen, alle, en probeer nu zelf ook nog maar eens, alle weer een knoop bijgeleerd die tot niets dient best wel grappig als een driejarige je zo commandeert, alleen minder grappig als je tegelijk je hengst in bedwang moet houden en zijn voet verzorgen, wat hij zoiezo al niet graag heeft. conclusie ik kon niets goed doen. maar alle tiens.
dan wel geholpen met de stallen kuisen. ik kreeg zo'n flauw vermoeden dat dat hier niet zo vaak gebeurd als op de meeste maneges en dat het vooral was omdat ik hier rondliep dat het er moest van komen, het tekort aan stro om de stallen te vullen bevestigde al snel mijn vermoeden. de hele plaats doet me een beetje denken aan mijn tijd in craotie, tijd voor niets, alles chaotisch en alles en niets die gebeurt. en er is nochthans veel die moet gebeuren, en die ik voor een stuk ook zou kunnen doen trouwens, als het materiaal aanwezig was om eraan te beginnen, een hekken of 4 plaatsen, enkele balken herophangen, maaien... en dan ga je op zoek hoe eraan te beginnen, er is een schijfmachine maar geen schijfjes, er is een laspost maar geen bagetten, een set boren maar geen boormachine, er is massas oud ijzer maar geen betonijzer, wel prikkeldraad maar geen ijzerdraad, onkruid bij overschot tegen de muren, en een bosmaaier maar geen lint en geen nafte, kortom, een tekort aan alles en niets.
waarschijnlijk zou alles wel te vinden en te doen zijn met wat kleine efforkes, maar daarvoor ontbreekt het aan structuur en tijd. achja ik heb mijn tijd verdaan met kijken naar een paardrijles, en wat hooi op zijn plaats gelegd, ik weet nog niet hoe ik het zal aanpakken om mijn dagen hier gevuld te krijgen, want de wonde van all saad blijkt groter dan hij eruitzag. we zien nog wel, eerst nog afwachten hoe de rest van de dag er hier zal uitzien, wie weet krijg ik alsnog instructies om iets nuttigs te doen.


ik kreeg geen werk meer behalve een emmer of 10 water halen, heb uit armoede dan maar den afwas gedaan. iemand legde me onlangs nog nen truk uit voor den afwas , altijd 1 iets laten staan zodat je het niet te perfect hebt gedaan. opdracht geslaagd, 1 pot laten staan en dan nog nen goeien, want ik denk dat hij er al langer staat dan de gemiddelde pot op mijn aanrecht thuis, dus das al efkes dan.
nuja, hier hier zijn heeft ook wel zijn voordelen, een pintje in de frigo, en droog zitten bij regenweer, gezellige drukte,... heb internet van de buren denk ik, ik heb trouwens een voo paswoord en gebruikersnaam kunnen bemachtigen (ik denk dat dat de waalse tegenhanger van telenet is) dusja ik zit hier goed, en all saad gerust, het komt mss wel goed. slaapwel




terwijl ik tijd heb even mijn afstanden bekijken
dag 1 16km
dag 2 20km
dag 3 28km
dag 4 13km
dag 5 27km
dag 6 24km
dag 7 28km
dag 8 19km
dag 9 23km
dag 10 27km
dag 11 24km
dag 12 25m
dag 13 31m




totaal 249km gewandeld 142km in vogelvlucht als ik de dag dat ik 3km vogelvlucht deed even negeer dan brengt me dat op een 14tal km vogelvlucht per dag, alleja eigenlijk gedeeld door 2 want ik zit hier een tiental dagen vast he, dus 7 als ik dan even verder denk, een 1400tal kilometer naar kroatie das een dag of 200 he, just?




de dagen gaan zeer traag zo, ik heb weinig of niets om handen, internet is er af en toe van de buren, maar meestal is er geen. de radio speelt de hele dag (ik moet hem laten spelen om de hond gezelschap te houden, maar de hond is doof, hoe dat dan juist werkt, dat weet ik niet)
moet de stallen niet kuisen want er is geen stro, water aanvullen is 2 minuten werk en daar stopt mijn verantwoordelijkheid zowat, Maëlle bracht de kleine Lilou naar school rond 9u en verdween kort daarna, school is intussen voorbij, geen idee waar de kleine nu is, ik liet de hond buiten omdat hij moest pissen (hij is een beetje incontinent) hij wilde niet terug naar binnen, ik heb zelfs speciaal gemaakt dat hij me zag, maar ook hij is dan verdwenen, waarheen geen idee. en zo weet ik weinig of niets, en me bezighouden? waarmee? ik begin zelfs te overwegen om tap the frog te downloaden bij de eerst volgende gelegenheid, zo ver is het gekomen ;) all saads poot verbetert intussen, maar niet zo snel als gehoopt, tomorrow is another day...




ik hou niet meer bij de hoeveelste dag dit is, punt is, en dat is het elke dag weer, all saad wordt beter, langzaam, ik verveel me, want ik heb enkel een 5tal paarden water en hooi te geven, boxen kuisen hoeft niet want er is nog steeds geen stro,
ik heb me vandaag bezig gehouden met het herschikken van mijn bagage, alleen het strikt noodzakelijke in de rugzak, en drop al de rest, heb daar mijn namiddag mee gevuld, nog een fles chimay en wat fondant voor vedrana in de rugzak.

Morgen vertrek ik, all saad blijft even hier, als ik nu hier ben terwijl hij geneest of in kroatie, heeft iemand daar last van? morgen kuis ik de wonde nog een laatste maal en leg er een goede streep zalf op, dan is hij weer een dag goed en daarna charleroi => ryanair => trieste => istrie, en tegen dan zal mijn dag ook wel al deftig gevuld zijn vrees ik
de batterij van de gsm is op stervens na dood, dankzij menig bericht en telefoon deze laatste dag, dus die blijft hier.




en we zien dan nog wel hoe dat verder allemaal verloopt,

tot in den draai