en we zijn weg,

dag 1, tis niet vele tvertellen weird en tis wok niet van blanche en zijn peird
er zijn zo van die dagen, waar zowat alles redelijk goed loopt. dat de eerste dag zo ging zijn dat kon ik enkel hopen in de wetenschap dat het vanaf nu enkel slechter kan gaan.
vanmiddag op het randje dan toch nog vertrokken, 4uurtjes voorde boeg, we deden het in iets minder tijd dan de vorige keer.
"maar hij was ook uitgerust", hoor ik jullie nu denken, en dat mag de waarheid zijn, als je beseft dat hij zowat het dubbele van bagage droeg vandaag, dan gaat die redenering niet echt op.
ik was nog geen 500 meter vertrokken en ik besefte al dat het te veel was, ik heb op voorhand steeds gedacht, miljaar ik zal moeten oppassen met die bagage, zodoende dat ik nog plaats overhad na eerste vulling, en dan kijk je wat je nog kan gebruiken he, iets grotere slaapzak, nog een paar kousen extra, toch een touw, de plaats was zeer snel opgevuld.
ik zal morgen nog met deze bagage gaan, maar overmorgen, (zijn eerste rustdag) zal ik daar toch nog een goed naar kijken, anders schikken of gelijk wat, maar op dit moment kan ik zelfs niet rechtop zitten in het zadel,(combinatie van zadeltassen met rugzak is bijna onmogelijk blijkt, maar ik kan het niet over mijn hart krijgen om geen rugzakje mee te hebben, (ik kan trouwens dat papierwerk onmogelijk in de zadeltassen steken met zekerheid op deftige papieren,
we zien nog wel,
verder van de rest weinig meldenswaardig; all saad is een stuk kalmer dat vorige week, ( de omstandigheden zijn stukken beter, en hij deed dit nu al eerder), maar nog niet ideaal
morgen word weer alles nieuw, dat zal toffer worden.
ik werd trouwens halverwege begroet door 4 cypriotische paparazzi ter hoogte van de roos, (rare jongens die cyprioten) all saad werd natuurlijk onmiddellijk zijn mooiste zelf, poseren en perfect luisteren, jawel, alleja, of verdring ik nu de realiteit reeds?
ik heb trouwens net gedaan met eten, de eerste beef stroganov is binnen, tzal jammer genoeg ook de laatste zijn, heb nu enkel nog een jagertopf en een knorr carbonara, hopelijk wordt dagelijks winkelen een optie, want anders zit ik overmorgen mijn laatste warme maaltijd te eten, als er ooit iemand mijn richting uitkomt zakjesvoedsel zal altijd welkom zijn

tot zover, nu kan ik enkel nog hopen dat alles goed gaat, (en indien niet, dat jullie mij vergeven als ik opgeef, en indien nodig komen halen)

dag 2
all saad is een droom, behalve als hij die stal in moet, van als ik hem buiten haal is hij de rust zelve.
op het aantrekken van zijn schoenen na dan, zijn voetjes moeten tegenwoordig langer in de lucht dan enkel om de schapestront ervan te schrapen en dat irriteert hem, maar dat leert hij wel
vandaag begonnen met regen, en heb wijselijk gewacht met opstappen tot het voorbij was anders zit ik toch maar te verkleumen, hij liep moeizamer dan gisteren maar een stuk vlotter dan verwacht, at zal wel met de grote hoeveelheden andere paarden die we tegenkwamen te maken hebben.
om 3 uur waren we reeds op de verwachte slaapplaats, een zeer klein weidetje, met een schuilstal voor een shetlander te klein voor all saad. ik denk eraan om morgen reeds verder te gaan, ( normaal was rust voorzien) want erg vermoeiend was de dag niet. ik zal eerst nog moeten zien hoe hij de nacht verteert natuurlijk,
slaapplaats van dienst is eigendom van een doedelzakkenbouwer, de dwarse fluit, tussen landegem en nevele, erg sympathieke mensen, de helft van zijn atelier is ingepalmt door een bootbouw project (een speedboot uit de jaren 30 , best wel cool) pj uw type mens, als nog eens iemand op zoek is naar een doedelzak, ik weet waar je moet zijn. de prijs wilde hij niet vermelden...
tis tevens de laatste slaapplek die ik voorzien had dus vanaf morgen ist zoeken geblazen. we gaan daar dan wel hoe dat loopt, afhankelijk van hoe ver ik morgen ga zal dat ook voor het eerst weg zijn van het schipdonkkanaal, dus de optie om terug te varen valt dan ook nog weg

dag 3
we zijn donderdag vandaag denk ik, het besef van tijd vergaat snel. en het ritme van de natuur heeft zijn weg nog niet gevonden naar mijn bioritme, maar dat komt nog wel weer. voorlopig blijft het echter bij te laat opstaan en niet kunnen gaan slapen als het donker wordt. dat wordt natuurlijk nog wel een probleem aangezien het herfst is, maar voorlopig gaat het zo.
vannacht de eerste nacht echt buiten geslapen, een geimproviseerde shelter bestaande uit het grondzeil van mijn oude tent, is duidelijk niet waterdicht (je kan door de gaatjes kijken) maar wel afdoende tegen de regen (lees de plensbui van vannacht heeft me niet gedeerd) mijn hele hebben en houden ware anders doorweekt geweest.
Mijn zadel daarentegen heb ik bij het samenstellen van de bagage over het hoofd gezien, ik zal dus nog een oplossing moeten vinden om die in open lucht droog te houden, een stuk zeil zou volstaan, maar dat heb ik nu niet bij me, gelukkig kon ik die vannacht in het shetlandhokje kwijt. deze morgen werd ik wakker onder een druipend nat zeil en op een half opgeblazen matras, ive got a sneakin suspicion (lees weer een investering die zijn geld niet heeft opgebracht)
het zij zo, ik kreeg nog enkele kopjes koffie aangeboden van de doedelzakbouwer van dienst, en dan begon het hele programma van opkramen en opzadelen, 2 uur later stond hij vertrekkensklaar, het aandoen van de schoentjes was de winnaar van tijdrovendheid, hopelijk daagt het hem snel dat lastig doen, er enkel voor zorgt dat het proces vertraagt, want als hij meewerkt dan heeft hij de schoentjes snel aan, of toch sneller.
de tweede prijs gaat echter naar het samen puzzelen van mijn bagage, hoe zorg ik er voor dat ik en alles mee heb, en alles bereikbaar, en ik nog kan rijden. fascinerend proces, vooral als je op't einde beseft dat je 2 liter water er nog niet inzit (en herbeginnen)
eenmaal op weg (na een laatste afscheid en foto van onze slaapplek) ging het relatief vlot, wandelen als opwarming, boterkoekje ophalen bij de bakker (een succes!!) en dan een uurtje rijden. ik wissel tegenwoordig vaak af, maar probeer modules van een uurtje rijden, half uurtje wandelen en rusten aan elkaar te rijgen, de draf zit er voorlopig niet verder in dan enkele honderd meter, ik ben erg bang om hem te overbelasten,
maar anders is de formule een succes, all saad kan wat ontspannen, hapje eten, en wandelt gewoon achter me aan, leiden is zelfs niet nodig als er geen verkeer is (want meestal zijn de fietsen en autos bang om heb te passeren anders, (soms ook terecht) maar all saad is over het algemeen meest bang van stilstaande vehikels als ze dus rustig voorbijrijden trekt hij zich er niet van aan, en als ze stoppen of daar staan, dan zijn ze een potentieel obstakel.
nuja de camion die vandaag even opde remmen moest omdat all saad de combinatie haag camion mentaal niet aankon zal waarschijnlijk anders getuigen.
ik vrees wel dat ik vandaag ook mijn eerste ommetoeren heb gedaan, wegenwerken dwongen me het kanaal te verlaten en dat was even buiten de plannen, na wat omzwervingen ben ik dan uiteindelijk toch in deinze uitgekomen waar ik wilde zijn, maar ik denk dat de afstand nevele deinze normaal niet 3uur wandelen zal zijn. ik heb trouwens ook gemerkt dat de pittoreske wandelroutes niet altijd de interessantste optie zijn. ik vond op gegeven moment een gr routen en dacht ah, die moet ik hebben, bleek achteraf een andere gr te zijn (128 naar aachen) ik moest 129 hebben.
Maar die begon zeer mooi op een karrenspoor, en het pad werd steeds smaller en was omzoomd van prikkeldraad (=nefast voor paard en ortlieb) en ging de verkeerde richting uit ( vertrouwende op mijn oerdegelijk orientatievermogen weigerde ik terug te keren) we wandelden langs een idyllisch pad langs de oude leiearm, en om een zompig stuk pad te overbruggen had men een azobepad aangelegd, nu dat stuk zag er wel niet erg goed uit, maar het was niet ver en na een geslaagde teststap van all saad waagde ik het erop, de azobe werd echter slechter, ik kan aan u vertellen dat een meterbreed vermolmd houten pad niet gemaakt is om paarden over te leiden, maar probeer maar eens een paard te keren op datzelfde houten pad, en het pad werd steeds langer. er is vandaag veel gebogen maar niets gebarsten, schanceke,
all saad zelf was zich van geen kwaad bewust en luisterde gedwee, hij werd wat zenuwachtig toen ik dat ook werd als ik zag dat bij iedere stap de planken zo'n 10cm doorgaven en dan begon hij wat harder te stampen, maar toen ik hem kalmeerde was hij weer gedwee de beste versie van zichzelf.
ik ben blij dat de postering van merries uitgesteld was tot na het azobepad, waar de prikkeldraad weer wat dichter stond, maw een tweetal kilometer idyllisch pad ,ik heb van weinig meer genoten dan van de breedte van de tarmacbaan die daarop volgde.
om drie uur besloot all saad dat hij ver genoeg gewandeld had vandaag, hij was moe, vanaf dan was er van rijden en wandelen geen sprake meer, ik legde mezelf de verplichting tot 4uur voortwandelen op om toch als slenterend nog iets verder te geraken, kwart voor 4 passeerden we de ideaalste slaapplaats, en eenmaal daar voorbij was zelfs slenteren een te groot woord voor ons tempo. we zijn uiteindelijk in de buurt van lozer bij een boerderijtje met veel paarden terecht gekomen.
mijn eerste indruk gaf een totaal verkeerd beeld. de blaffende mechelaar aan de ketting leggen. een norse "dat zal ik aan mijn vrouw moeten vragen hoor" en dan een dame van leeftijd (alleja ze is toch al grijs) die met redelijk frans accent eens komt vragen wat dat dat ier nu allemaal is. het lijken zeer gesloten mensen, maar dat blijken ze totaal niet,
paard afzadelen, zeer geintresseerd naar schoentjes en zadel ( en dan niet de typische vragen maar specifiek en gegrond) paard in de weide, helpen eten geven (hoewel ik het gevoel had dat ik meer in de weg liep dan hielp) de man die blijkbaar graag verteld, over zijn hond en zijn carriere en zijn legerdienst graag met een mopje,de vrouw die met veel kennis van zaken de akhal teke in all saad ziet, en me inlicht over het hoe en wat van hoefbevagenheid en vertelt over haar paarden, met veel kennis ervaring en liefde.
het zijn mensen met veel liefde voor wat ze doen, kon ik ooit hier all saad leren kennen hebben, ik ben zeker dat ik beter ingelicht zou zijn geweest. ik krijg er een beetje het gevoel dat ik nog heel veel te leren heb. en of ik blijf eten, graag, ah geen probleem wij moeten toch ook nog eten. toen iets later de mededeling kwam je moet jouw eten dan maar bijzetten aan tafel stond ik met mijn mond vol tanden, een knorrmaaltijd bijzetten aan tafel is nu mss toch niet direkt het gevraagde, maar hoe leg je dat uit he. die mensen dus het eten uit hun mond gespaard om mij ook te eten te geven, lap were mis...
slaapwel

dag 4
vandaag rustdag in practijk is dat te laat vertrekken, niet rijden en weinig kilometers doen, alleja weinig de gr leent zich hier enorm tot zigzaggen,na een uur of 3 slaapplaats zoeken, ( ik blijk een 3 tal kilometer te hebben gedaan in vogelvlucht)
morgen hopelijk meer succes, en intussen hopen dat all saad hier het gazon niet te veel ploegt

groeten dries