Quest the sequel Beta

Donderdagavond :
Onschatbaar is het hoeveel info je haalt uit trial and error, daarom nog een laatste testcase voor het definitive vertrek.

Het avond en nachtwandelen blijkt nog steeds geen onoverkomelijk probleem, tis een optie die intressant kan zijn

Mijn gsm staat intussen niet stil , iedereen wil blijkbaar nog een laatsten gaan drinken, of nog een laatste vergadering, of een laatste boekenverdeling, maar weet je hoeveel laatste dat dan zouden zijn?
Nuja tis wel grappige en heimelijk verdenk ik er een aantal van dat het enkel is om dat laatste berichtje op mijn gsm te willen zijn voor hij definitief afgaat .

Hectisch is het zoiezo.
vorige week liep mijn strakke schema vertraging op dankzij typische ambtenarij: jamaar mijnheer dat moet getypt en in drievoud he.
Gelukkig is dat probleem ( typ maar eens in een pdf) verholpen en van de baan, morgen mag ik mijn carnet gaan ophalen.
jammer dat het in mijn trainingsschema niet past, morgen de hele dag voorrbehouden voor All Saad. tzal dus voor maandag zijn.
Maandag die trouwens nog niet overboekt was: carnet ophalen in kortrijk, federaal voedselagentschap laten komen, All Saad rijden, naar de bank, naar de dokter, naar de verzekering ,
gelukkig moet ik al niet meer naar antwerpen... want voorlopig staat het vertrek op dinsdag gepland.

Nog te doen voordien (en hier zal nog ingeschrapt moeten worden) :
winkelen (colruyt, avventura, decathlon, brico,...)
schilderen trap,
pinten drinken met maten,
kuisen,
bagage verzamelen en samenstellen en elimineren,
auto verkopen of wegzetten,
meerdere babybezoeken (wat is dat toch de laatste tijd?)
eetzakken naaien,
zakken vooraan aannaaien,
en moeder geruststellen (mag reeds geschrapt worden wegens onmogelijk)

ben vandaag met 2 zakken van 15l aan mijn zadel + rugzakje vertrokken,
conclusie, er mag zoveel niet op mijn rug en er moet minder in mijn zijzakken.
ik kan nog een zak van dertig liter meedoen maar daar moet ook nog in: mijn persoonlijke bagage ,
eten vr mij,
eten voor nolly,
eten voor all saad,
regenhoes vr zadel,
helm
toch tarp,
paardengerief zoals hoefschraper hoefmes en rasp,
backup hoefschoentjes,
30m touw(2maal alst kan),
enkele musketons,
reserveonderdelen,
plastiekzakken
enzoverder,

en dan heb ik nog een grote stapel materiaal liggen die al klaarlag,
kortom bagageverdeling wordt een hel

maar vanavond is alles goed.
ik kan niet meer doen dan typen (tot de batterij ten eind is),
met nolly spelen (tot ze de stok niet meer terugbrengt),
All Saad bijstaan in zijn nachtelijke verkenning van het land (= behalve stress vermijden, zorgen dat hij niet verdwaald en in de vijver beland zorgen dat hij niet in het kot schijt, zorgen dat de schade aan het struikgewas richting appelboom beperkt blijft, en dat alles en nog zoveel meer positief bekrachtigen)
een duifje drogen aan het kampvuur (natte duiven drogen niet snel, onderkoeling is reeds ingetreden, maar wat voor warme drank serveer je een duif he? We zien wel of ze de morgen haalt)

morgen meer moois

vrijdagmorgen :

wat noemt men een succes?
kristof is nog een pintje komen drinken, heeft helpen duif drogen met veel liefde en pestgedrag, proberen uitleggen hoe je nu toch dat passwoord van die computer krijgt, niet gelukt, na zelf wat proberen is de enige conclusie, je hebt internet nodig en uw computer zal vastlopen als je die securityinfo van hotmail niet in orde brengt, hiephoi, lang leve monopolies en het internettijdperk

verder van de rest is deze trialmorgen een beetje als het weer, geen zon, en veel mist.
Het vuur is uit, mijn slaapzak wakkig, de duif ligt bewegingsloos op tafel met de poten omhoog, Noli is met de noorderzon verdwenen, huiswaarts, en maakt daarmee eigenhandig een kruis over haar reis, het stemt me triest,
waarom nu? Ze was de laatste dagen steeds mee, geen rechtsomkeer tijdens wandelingen, voorbeeldig, alsof ze besefte dat het haar laatste kansen waren
Het weinige positieve nieuws is dat all saad hier nog steeds rondhangt, hij heeft me daarnet wakker gemaakt :
por, hey dries leef je nog, por, hey dries, por, heb je nog eten, por, ik heb honger, por is uw bivakzak eetbaar? Hap ah neen, en je matje? Snuif, ook niet, por, ik heb honger,is houtskool eetbaar?.....

hij heeft de hele nacht gegeten, gras appels gras bloempje gras notebladeren gras appels gras zak paardeneten,...
maar verder van de rest was hij voorbeeldig

Straks nog een stapje verder naar onze tweede slaapplek, die extra vetlaag zal ik wel weer doen verdwijnen.

Vrijdagavond :

kdenk dat dit officieel poging nr5 is tot het aanvullen van dit verslag. ik ben aangekomen rond 18u en ik had me voorbereid op mijzelf een avondje vervelen. Tis nu 22u en ik moet nog eten, niets verveling, integendeel een volbloedhengst in volle furie tot zojuist.

Wat hebben we geleerd vandaag?
Mijn pommelzak is niet goed, daar moet ik nog iets aan doen, (of een betere zoeken)
Mijn zijtassen zijn te vol, of hangen teveel te slingeren, dus bevestigingspunten 4 en 5 op de zakken zulle ook in gebruik moeten worden genomen, sorry all saad een buikriem wordt noodzakelijk, hoezeer je je ook verzet
drinken voor mezelf en paard moeten bereikbaarder zitten,
net zoals regenjas en wc papier trouwens
reservekousen zijn geen overbodige luxe, (dat zal ik morgen wel merken)
en last but not least : doe het licht uit!

Vandaag is de eerste dag (sinds de dag dat ik een paard kocht ) dat ik tot de conclusie kom dat ik mss wel wat te veel hooi op de vork heb genomen. Voor het eerst twijfelde ik echt of dat reizen te paard nu wel zo’n goed plan was, tot nu toe was het steeds van: we zullen wel zien hoe het loopt.
En vandaag liep het niet...

Reeds deze morgen was een goede start ver te zoeken, ik heb mijn ochtend dan maar gevuld met een noodzakelijk kwaad, met name uitzoeken of kleermakerszit nu werkelijk de beste houding is om te naaien, conclusie : ja met veel voorsprong, maar sta toch maar recht alle zoveel tijd want anders krijg je kramp.
Het aannaaien van de bevestigingstouwtjes voor mijn pommeltas zou waarschijnllijk een stuk sneller gegaan zijn bij oma, en mocht ze me bezig hebben gezien, ze kwam er wss zot van. Over kwaliteit zelfs nog niet gesproken dan!
Maar de resultaten zijn er en ik ben er trots op, das weer 2 en een half uur nuttig gevuld, met als voornaamste gevolg dat ik te laat vertrek. 16 km voor de boeg, en starten op’t warmste van de dag, ik was nog niet helemaal vertrokken of allsaad stond in schuim en zweet. En daar kwamen mijn eerste twijfels bovendrijven, ik weet mijn eigen fysieke grens niet liggen (hij ligt altijd iets verder)
Maar waar ligt all saad zijn grens?
Wat is voor hem te veel?
Weet hij het zelf?
Zal hij het me zeggen?
En zal ik luisteren?

Direkte aanleiding tot het mezelf zotverklaren en opperen : mss moet ik gewoon niet verder proberen, of mijn doel op luxemburg zetten ipv zo ver mogelijk...
ik beslechtte mijn tweestrijd met de conclusie : eender hoe, vandaag moet haalbaar zijn, en is het eenmalig, dan zij het zo.
Ik ga eerst eten

Zatderdagavond :

Zie je wel van uitstel komt afstel.
Bij deze dus de afwerking van dit verslagje (hopelijk)

Gisteren was dus geen al te beste dag, schuim en zweet, jeuk aan de schoentjes(schuurwondjes) slaaptekort en een overdosis aan energie door teveel aan appels, de combinatie is niet mooi,

ik ontdekte vanwaar de term slowtravel komt, en geloof me vrij, zelfs te voet ga je veel sneller, alleja of moet ik zeggen efficienter?
Ik kijk intussen jaloers terug op de tijd dat ik opstond mijn zak pakte en 15minuten later terug op weg was, heden ten dage zag ik dat herleid naar een uur of 2.
Maar het heeft wel wat : charme bij overvloed.
Zolang er geen riooldeksel op de weg ligt, of een roodwit lintje langs de baan hangt, geen strepen op de baan gespoten, geen krakjes in den asfalt, geen afstormende honden, geen in stilte voorbijstormende of vloekende coureurs, geen vers geboren kalfjes, (geen idee wat daar zo benauwelijk aan is) geen bomen, geen autos en al zeker geen traktors, laat staan hakselaars,
ik zeg het zolang er geen winmolens op de weg staan, of survivalrun parcours langs het parcours, geen bruggen waar we onder, over of langs moeten, met of zonder verkeer en met of zonder water. geen bunkers in de buurt geen flapperende vlaggen, geen idyllisch opgestelde tenten, geen fluovestjes, maar bovenal geen plastieken zakken in de buurt zijn is het niets dan charme.
Gezellig een ritje maken te paard, zolang het weer goed is en je geen donder en bliksem met waaiende wind en reuzendruppels op je nek krijgt loopt alles goed.
Ik heb van dat alles eigenlijk relatief weinig last van gehad tot ik de laatste kilometer van gisteren die hele opsomming van hierboven in een keer te verwerken kreeg.
Voeg aan die laatste kilometer nog een nieuwe stalomgeving en 2 andere paarden toe, en een bazin die op’t verkeerde moment verschijnt.
En dan krijg je all crazyhorse saad.

Het heeft me heel veel moeite, bloed zweet en tranen (letterlijk) en tijd gekost , en mss wel enkele jaren van mijn leven ook.

Als ik mezelf de laatsen tijd evalueer zou ik durven zeggen dat ik fysiek tegen een stootje kan, ik kan aan u vertellen dat vaten en bakken bier sleuren een ander fysiek fragment aanspreekt en andere oppervlakken belast dan all saad.
2uur op een paard donderdag, 5uur gisteren en 6 vandaag laten me achter met een pijnlijk lichaam, vooral de omstreken van de poep zijn noemenswaardig,
maar daarnaast ook zowat elke spier en gewricht.
Hoe noemen ze dat ook alweer, geradbrakt?

Een hengst in furie ontmantelen van alle materiaal en kalmeren en deze morgen het terug klaarzetten van mijn vurige ros, heeft me zeer veel krachten gekost, maar we hebben nu enkele dagen om te recupereren.

Vandaag liep alles relatief vlot, vanaf het punt dat ik hem in zijn tuig had gekregen was hij de braafste versie van zichzelf. En ik had niet meer dan de verwachtte problemen.
meest noemenswaardig? Vertrekken met doorweekte schoentjes (lang leve schuurwondjes). Maar hijzelf geeft er geen krimp bij.

Waar hij echter wel een krimp bij geeft is bij andere paarden,
een ruin tegenkomen is ambetant,
een merrie tegenkomen is irritant (tot daar een goed luisterend paard)
en een hengst tegenkomen is irritanter (lets go rodeo).
Tleuke is wel dat ik de verschillende geluidjes van allsaad begin te herkennen, ik had er vroeger nooit bij stilgestaan, maar afhankelijk van de situatie spreekt hij anders, ik kan nu van een paard dat 50meter verder zit zeggen welk paard het is (en welke tijd van de maand ook af en toe).
De stoerdoenerij onder mannen en de vleierij naar de vrouwtjes.
All saad is een macho (er was mij verteld dat een paard op zijn mens trekt?)

Dan kan ik enkel nog een complimentje geven over allsaads baankennis, ik garandeer u dat als ik all saad de kans had gegeven gingen we zo terug naar huis. Alleen jammer dat het orientatievermogen iets verder te zoeken is, de return optie werd bij elk opstakel geprobeerd, en hij zou vanuit sint rita via maldegem terug naar huis zijn gegaan.
Maar vanaf het punt waar hij ooit al eens geweest was wist hij de weg,
van aan de schoeperstraat was het hem duidelijk , en hij rook onmiddelijk zijn stal, andere opstakels zoals merries of andere paarden waren onmiddelijk een heel stuk minder intressant. En het ging dus ook een stuk vlotter naar huis, waar we opgewacht werden door de vermistte noli.


Ik denk dat dit nu zowat uitgebreid genoeg zal zijn zeker?
Leesvoer genoeg?
en de blog mag off line?