het kan verkeren zei bredero
Door: dries
Blijf op de hoogte en volg dries
26 Oktober 2015 | China, Kanton
en zo geschiedde
tis intussen al enige tijd geleden dat ik regelmatig iets van me liet horen, de slechtte internetconncecties zitten daar voor iets tussen, maar ik kan de schuld jammer genoeg niet volledig afschuiven. nuja, tis zowat evenlang geleden dat ik een mail kreeg van marte en anna. mails die me bereiken worden weinig beantwoord, om de simpele reden dat ze meestal geen antwoord benodigen. de vragen hoeveel sumoworstelaars ik al heb gezien en of ik de wereld voel draaien ondergingen hetzelfde lot, sorry marte, hoewel een mongool voor het ogenblik sumokampioen is, is sumo een louter japanse aangeledenheid, en de rotatiesnelheid van de bol is dezelfde in belgie als in china, alleen de positie op die bol resulteert in een stijgende eigenlijke bewegingssnelheid dichter bij de evenaar en onomkeerbaar ook een lagere dichter bij de polen (als ik me niet vergis was dat een dikke 1000km per uur voor belgie, en dat is zonder rekening te houden met de bewegingssnelheid van onze bol in het grotere geheel)
de vraag die me echter parten speelt sindsdien was of ik verliefd was op dat meisje...
ik weet niet meer of ik het toen vermeld heb, maar toen ik hongkong binnentrok, en tijd had was ik net tot de conclusie gekomen dat ik bijna alle van mijn oorspronkelijke reisdoelen had ingelost en bijgevolg dat ik voor het eerst vrede kon nemen met het besluit huiswaarts te trekken. de clue zat em natuurlijk in die bijna, der was een item die ik nogal over het hoofd had gezien. en laat ons stellen dat er nog werk aan de winkel is.
ik speelde mijn nichtjes mail door aan jun, met de boodschap, dat het toch allemaal zo simpel niet was als kinderlogica he
waarop jun me zeer subtiel van antwoord voorzag, you're an idiot...
ze zei, you should try and answer that question to your nieces, in a way they understand it, logically and clearly, to have them learn about love, and hopefully they'll teach you something in the process.
en zo groeide de vraag uit, maar een antwoord bleef uit
mochten soapschrijvers mijn recente geschiedenis van dichtbij meegemaakt hebben, ze zouden inspiratie hebben voor jaren ver, alleen al de hoeveelheid vrouwen waarmee ik recentelijk de nacht in dichte nabijheid doorbracht zou tot de verbeelding spreken, en ik ken niet eens al hun namen (we spreken vanaf nu dus codetaal, als ik het over duitsland of mexico heb, of guangzhou of hongkong, guilin, pingan, of california (1 en 2) dan zullen jullie wel volgen zeker?)
maar in praktijk wil dat gezelschap meestal niks zeggen in mijn geval, guilin zei zelfs, you'ld be a good monk... lap, ik zal het maar als compliment nemen zeker?
maar zoals ik dus probeerde duidelijk de maken de vraag van marte, en dan meerbepaald het ontbreken van een duidelijk antwoord was (en is) een struikelblok, vooral in relatie (heb jem heb jem) tot guangzhou en duitsland, (ik hoop trouwens dat die beide partijen er niet in slagen deze blog doorheen een of andere translator te halen)
maar we wijken af van de feiten, laat ons ander even terugkeren naar waar ik jullie laatst achterliet, met name yangshuo.
tijdens de dag na het kamp desintegreerde ons team sneller dan het licht, fab en emily verdwenen met de noorderzon, jake moest dringend naar hongkong om zijn vlucht te halen, magnus en velder moesten sanderendaags reeds in het noorden van china staan voor hun volgende uitdaging, de amerikanen boekten hun bus naar hanoi (en ik heb geen flauw idee wat er met mexico gebeurd is)... ikzelf had gehoopt enkele dagen te kunnen kamperen in yangshuo, om mezelf en mijn materiaal weer klaar te stomen voor de komende 'onderwegfase' terwijl ik nog alle luxe in de buurt had, guangzhou (=jun) zou me daarbij vervoegen, toen dat plan in het water viel (dankzei slecht getimed internetfalen en bijgevolg langdurige stilte) en ik de invite kreeg van duitsland om haar te vervoegen op haar wandeltocht stroomopwaarts richting guilin (wistjedatje guilin=thuisfront van de vliegende tijgers) en longsheng, was het weer een kwestie van rappe beslissingen, een snelle berekening bracht me bij 2 dagen wandelen naar guilin, en nog een dag of 3 naar longsheng, dat gaf me nog enkele dagen om daarna via guangzou het land te verlaten. okay, deal, en een half uur later had ik mijn zakken gepakt en was ik klaar voor vertrek.
mijn berekening was natuurlijk een dikke misrekening, duitsland bleek weinig wandelervaring te hebben en wilde beter leren orienteren en surviven en ik paste perfect in dat plan...als backup. en dus ging het op een slentergangetje de verkeerde kant uit. ik mag niet overdrijven, we liepen meer dan de helft van de tijd de juiste richting uit, en haar impulsieve karakter zorgde eerder voor een tempo als ; sprint slenter sprint rust sprint slenter stop. en dat alles klinkt allemaal veel negatiever dan de werkelijkheid, een zigzaggende rivier in karstlandschap stroomopwaarts volgen is niet makkelijk, bij elke rotswand de afweging maken, ommetoeren? of de rivier kruisen?, en dus hadden we bergtocht en jungle en raften en kamperen en... iedere overzet opnieuw afdingen tot een aanvaardbare prijs, irritant, en ik moest zelfs een keer de snelstromende rivier overzwemmen om een raft te zoeken (duitsland die nogal verslingerd is op in to the wild kon mijn "he was an idiot" moeilijk verdragen) maar 5 dagen later kwamen we dus eindelijk met de bus in guilin aan, 5 dagen mentale en fysieke barrieres verschuiven (onder meer de psycholoog uithangen bij een psychologe van opleiding, de mentale en fysieke link demonstreren, en onbeantwoordbare vragen als why are you never tired? why don't you feel pain...) maar reeds vanaf het begin was duidelijk geworden dat duitsland een zeer grote interesse had in zelfzekere bebaarde belgen, ik kreeg haar zelfs jaloers met commentaar op 60 jarige chinese deernes.
het ging verder naar longsheng, waar we nog een dag of twee sleten tussen de massastoeristen in de rijstvelden. ik liet duitsland na pijnlijk afscheid achter in de rijstvelden. en terwijl ik na bijna een maand gezelschap nogal dubbelzijdig van mijn herwonnen vrijheid genoot en een deftig tempo kon wandelen terwijl ik triestige deuntjes floot, probeerde ik nog steeds antwoord te geven op martes vraag, met een hernieuwde insteek.
Maar de rollercoaster van het onderweg wezen spoelde me mee en eiste opnieuw alle aandacht, en savonds na onder meer weddingcrashen in een poepchique hotel leerde ik chinese kaartspelen van guilin (wat is dat met al die vrouwen?) en smorgens gratis ontbijt in een ander chique hotel
toen ik vanmiddag in het centrum van yangshuo gedropt werd moest ik toch even een rondje wandelen, maar zelfs slechts een week na datum is yangshuo veranderd, geen thuis, geen gezelschap, ... en ik verliet teleurgesteld de stad
de laatste wijsheid die yangshuo me kon bijbrengen kwam onverwacht van de mototaxi terwijl hij me de stad uitvoerde.
"do you want some advise on weman?"
verbaasd over het toeval van de omstandigheden zei ik volmondig ja
"you count to ten, number 1 to 9 shallow, number ten go deep,... always works..."
zeer hulpvol
en ik belandde op een bus naar guangzhou, waar ik nu uren de tijd heb om mezelf af te vragen en te piekeren over wat daar nu juist op me wacht.
en ik kan enkel concluderen dat het allemaal veel makkelijker ware geweest als ik de vraag had beantwoord op het moment dat ze gesteld werd.
tis intussen al enige tijd geleden dat ik regelmatig iets van me liet horen, de slechtte internetconncecties zitten daar voor iets tussen, maar ik kan de schuld jammer genoeg niet volledig afschuiven. nuja, tis zowat evenlang geleden dat ik een mail kreeg van marte en anna. mails die me bereiken worden weinig beantwoord, om de simpele reden dat ze meestal geen antwoord benodigen. de vragen hoeveel sumoworstelaars ik al heb gezien en of ik de wereld voel draaien ondergingen hetzelfde lot, sorry marte, hoewel een mongool voor het ogenblik sumokampioen is, is sumo een louter japanse aangeledenheid, en de rotatiesnelheid van de bol is dezelfde in belgie als in china, alleen de positie op die bol resulteert in een stijgende eigenlijke bewegingssnelheid dichter bij de evenaar en onomkeerbaar ook een lagere dichter bij de polen (als ik me niet vergis was dat een dikke 1000km per uur voor belgie, en dat is zonder rekening te houden met de bewegingssnelheid van onze bol in het grotere geheel)
de vraag die me echter parten speelt sindsdien was of ik verliefd was op dat meisje...
ik weet niet meer of ik het toen vermeld heb, maar toen ik hongkong binnentrok, en tijd had was ik net tot de conclusie gekomen dat ik bijna alle van mijn oorspronkelijke reisdoelen had ingelost en bijgevolg dat ik voor het eerst vrede kon nemen met het besluit huiswaarts te trekken. de clue zat em natuurlijk in die bijna, der was een item die ik nogal over het hoofd had gezien. en laat ons stellen dat er nog werk aan de winkel is.
ik speelde mijn nichtjes mail door aan jun, met de boodschap, dat het toch allemaal zo simpel niet was als kinderlogica he
waarop jun me zeer subtiel van antwoord voorzag, you're an idiot...
ze zei, you should try and answer that question to your nieces, in a way they understand it, logically and clearly, to have them learn about love, and hopefully they'll teach you something in the process.
en zo groeide de vraag uit, maar een antwoord bleef uit
mochten soapschrijvers mijn recente geschiedenis van dichtbij meegemaakt hebben, ze zouden inspiratie hebben voor jaren ver, alleen al de hoeveelheid vrouwen waarmee ik recentelijk de nacht in dichte nabijheid doorbracht zou tot de verbeelding spreken, en ik ken niet eens al hun namen (we spreken vanaf nu dus codetaal, als ik het over duitsland of mexico heb, of guangzhou of hongkong, guilin, pingan, of california (1 en 2) dan zullen jullie wel volgen zeker?)
maar in praktijk wil dat gezelschap meestal niks zeggen in mijn geval, guilin zei zelfs, you'ld be a good monk... lap, ik zal het maar als compliment nemen zeker?
maar zoals ik dus probeerde duidelijk de maken de vraag van marte, en dan meerbepaald het ontbreken van een duidelijk antwoord was (en is) een struikelblok, vooral in relatie (heb jem heb jem) tot guangzhou en duitsland, (ik hoop trouwens dat die beide partijen er niet in slagen deze blog doorheen een of andere translator te halen)
maar we wijken af van de feiten, laat ons ander even terugkeren naar waar ik jullie laatst achterliet, met name yangshuo.
tijdens de dag na het kamp desintegreerde ons team sneller dan het licht, fab en emily verdwenen met de noorderzon, jake moest dringend naar hongkong om zijn vlucht te halen, magnus en velder moesten sanderendaags reeds in het noorden van china staan voor hun volgende uitdaging, de amerikanen boekten hun bus naar hanoi (en ik heb geen flauw idee wat er met mexico gebeurd is)... ikzelf had gehoopt enkele dagen te kunnen kamperen in yangshuo, om mezelf en mijn materiaal weer klaar te stomen voor de komende 'onderwegfase' terwijl ik nog alle luxe in de buurt had, guangzhou (=jun) zou me daarbij vervoegen, toen dat plan in het water viel (dankzei slecht getimed internetfalen en bijgevolg langdurige stilte) en ik de invite kreeg van duitsland om haar te vervoegen op haar wandeltocht stroomopwaarts richting guilin (wistjedatje guilin=thuisfront van de vliegende tijgers) en longsheng, was het weer een kwestie van rappe beslissingen, een snelle berekening bracht me bij 2 dagen wandelen naar guilin, en nog een dag of 3 naar longsheng, dat gaf me nog enkele dagen om daarna via guangzou het land te verlaten. okay, deal, en een half uur later had ik mijn zakken gepakt en was ik klaar voor vertrek.
mijn berekening was natuurlijk een dikke misrekening, duitsland bleek weinig wandelervaring te hebben en wilde beter leren orienteren en surviven en ik paste perfect in dat plan...als backup. en dus ging het op een slentergangetje de verkeerde kant uit. ik mag niet overdrijven, we liepen meer dan de helft van de tijd de juiste richting uit, en haar impulsieve karakter zorgde eerder voor een tempo als ; sprint slenter sprint rust sprint slenter stop. en dat alles klinkt allemaal veel negatiever dan de werkelijkheid, een zigzaggende rivier in karstlandschap stroomopwaarts volgen is niet makkelijk, bij elke rotswand de afweging maken, ommetoeren? of de rivier kruisen?, en dus hadden we bergtocht en jungle en raften en kamperen en... iedere overzet opnieuw afdingen tot een aanvaardbare prijs, irritant, en ik moest zelfs een keer de snelstromende rivier overzwemmen om een raft te zoeken (duitsland die nogal verslingerd is op in to the wild kon mijn "he was an idiot" moeilijk verdragen) maar 5 dagen later kwamen we dus eindelijk met de bus in guilin aan, 5 dagen mentale en fysieke barrieres verschuiven (onder meer de psycholoog uithangen bij een psychologe van opleiding, de mentale en fysieke link demonstreren, en onbeantwoordbare vragen als why are you never tired? why don't you feel pain...) maar reeds vanaf het begin was duidelijk geworden dat duitsland een zeer grote interesse had in zelfzekere bebaarde belgen, ik kreeg haar zelfs jaloers met commentaar op 60 jarige chinese deernes.
het ging verder naar longsheng, waar we nog een dag of twee sleten tussen de massastoeristen in de rijstvelden. ik liet duitsland na pijnlijk afscheid achter in de rijstvelden. en terwijl ik na bijna een maand gezelschap nogal dubbelzijdig van mijn herwonnen vrijheid genoot en een deftig tempo kon wandelen terwijl ik triestige deuntjes floot, probeerde ik nog steeds antwoord te geven op martes vraag, met een hernieuwde insteek.
Maar de rollercoaster van het onderweg wezen spoelde me mee en eiste opnieuw alle aandacht, en savonds na onder meer weddingcrashen in een poepchique hotel leerde ik chinese kaartspelen van guilin (wat is dat met al die vrouwen?) en smorgens gratis ontbijt in een ander chique hotel
toen ik vanmiddag in het centrum van yangshuo gedropt werd moest ik toch even een rondje wandelen, maar zelfs slechts een week na datum is yangshuo veranderd, geen thuis, geen gezelschap, ... en ik verliet teleurgesteld de stad
de laatste wijsheid die yangshuo me kon bijbrengen kwam onverwacht van de mototaxi terwijl hij me de stad uitvoerde.
"do you want some advise on weman?"
verbaasd over het toeval van de omstandigheden zei ik volmondig ja
"you count to ten, number 1 to 9 shallow, number ten go deep,... always works..."
zeer hulpvol
en ik belandde op een bus naar guangzhou, waar ik nu uren de tijd heb om mezelf af te vragen en te piekeren over wat daar nu juist op me wacht.
en ik kan enkel concluderen dat het allemaal veel makkelijker ware geweest als ik de vraag had beantwoord op het moment dat ze gesteld werd.
-
26 Oktober 2015 - 12:31
Hoorebeest In Spé:
Duitsland, mexico, hong kong,...
Was de vraag dan toch eenvoudig te beantwoorden dan mag je 80 procent van alle boeken en films de vuilbak in gooien.
Maar we zijn benieuwd naar het antwoord.
Wij hebben ondertussen onze eieren in den hoorn gelegd, maar er is wel nog wat werk aan de winkel.
Groeten Briek en LM -
26 Oktober 2015 - 19:01
Moeke Mie Met Anna, Marte En Stan:
Leuk, dat je onze op onze vraagjes wil antwoorden. Wat een rare uitleg van dat mannetje van die motortaxi.
Je bent een hele lieve nonkel en peter (van Anna). -
30 Oktober 2015 - 13:10
Ling:
misschien da'k best al eens een backup pak van je OneDrive ;) -
06 November 2015 - 19:29
Lieven:
we zitten vol ongeduld te wachten op een vervolg/volgend verslag! -
07 November 2015 - 14:22
Dries:
poging nummer 3,
a night of chinese nightclubbin is definitely different. we closed the club down this morning, had great fun,...
het resultaat is minder tof, buitenlanders liggen hier goed in de markt en iedereen wil met je klinken, ik heb er geen idee van hoeveel we juist hebben verzet, en zelfs de helft van de tijd niet wat het juist was, maar het heeft mijn gedachten verzet. ik heb de laatste dagen zoveel nagedacht, getypt en naar mijn computerscherm gestaard dat mijn hoofd er pijn van deed, met als doel mijn andere hoofdpijn te verzachten, maar ik kan bevestigen dat dat manneke met zijn hamer gepasseerd is terwijl ik sliep, en ik dus op dit moment echt hoofdpijn heb, der is een duidelijk verschil.
typen dan maar, nogmaals. de literaire stukken die de laatste dagen aan mijn brein ontsproten zijn zullen niet voor vandaag zijn, geen duizenden details over hoe of wat of waar juist goed of fout liep in kanton. ik heb zoveel getypt dat het een boek kon zijn, in een poging alles voor mezelf op te klaren, maar zelfs in die duizenden woorden ontbrak telkens de essentie en het gevoel, en dus vloog het meestal de vuilbak in, delete en empty recycle bin. tussen die schrijfsels ook een aantal edities van blogverslagen. en hoewel de poging tot posten aanwezig was, is dat tot nog toe niet gebeurd, kristof zal het nog niet gezien hebben of geen tijd hebben gehad. ahja, ik kan enkel dankbaar zijn, want ik zal minder hopeloos en verward klinken ditmaal (dankzij hoofdpijn).
de essentie voor jullie , lang verhaal kort, de laatste 2 weken in een notedop,...of dan toch in veel minder woorden dan ik er al aan vuil heb gemaakt
de bus naar GZ kwam in de file te staan, en wegens te laat aankomen in GZ zag ik Jun pas de volgende middag. het was onmiddelijk duidelijk dat Jun thuis helemaal anders was dan ik haar leerde kenninen in Saikung, zoals ze zelf doorhad en ik moest bevestigen, als ik haar niet in HK had leren kennen zou ik zelfs nooit overwogen hebben haar aan te spreken, tis een beetje het verschil tussen een jeugdbewegingsgriet en een klassedame. En toen ik onbewust in defensive modus ging zat het na de eerste 60 seconden al op. hoe ik het zo snel om zeep kon helpen is voor mezelf nog steeds een raadsel. en de rest van die dagen werd gevuld met ronddolen door de straten van kanton, frustreren over een gebrek aan gsm , en op haar wachten... tijdens het verkennen van de vele boekenwinkels deed ik best veel inspiratie op tot uitbreiding van mijn boekenkast, the monkey king staat hoog op het lijstje van te lezen boeken, en ik heb zwaar getwijfeld over de aankoop van mao's rode boekje, en ook the art of war van sun tzu in't chinees heb ik meerdere maleen in mijn handen gehad, maar ik legde me neer bij de aankoop van de laatste der mohikanen, waar jun blijkbaar nog nooit van gehoord had, en ik haar dus noodzakelijkerwijs kado moest doen. de engelse sectie van de meeste boekenwinkels is fascinerend, omdat het voor 90% boeken zijn die ik ken, omdat het voor 90% boeken zijn die iedereen (in de westerse wereld) kent. alle grote klassiekers zijn aanwezig, zelfs boeken die ik vergeten was dat ik ooit voor school gelezen had. mocht je de inventaris an engelstalige boeken van een kleine boekenwinkel overnemen, je zou een perfecte westerse schoollectuurlijst maken. maar we spendeerden vooral tijd in de fotoboekenafdeling, een gedeelde interesse, ik word er jaloers van, ik trek graag fotos, en af en toe zit er een pareltje tussen, maar nooit als mensen het onderwerp zijn. dat zal ik nog moeten leren. en toonde jun birthday, van lieve blanckaert, das van belgie ja, en het boek van jan hoet negeerde ik bewust compleet, arti fartie als ze is zou ze het mss nog interessant vinden ook.
Mijn visum liep ten einde en dus ging het weer naar Hongkong, alleen ditmaal, en ook de campsites die ik er elke dag weer aandeed waren verlaten. wat resulteerde in veel bezinningstijd, na de afgelopen drukke maand was dat nodig, ik was blij voor het eerst weer eens echt alleen te kunnen zijn.
een bezoek aan het trappistenklooster was intressant (een frisse kerk is altijd aangenaam op't heetst van de dag) en ik vroeg me af of ik de enige ben die stukken van de kruisweg van buiten kent, negende statie, jezus valt voor de derde maal onder het kruis, mss zou ik beter trappist worden, ipv al die vrouwenkwesties, en al die andere dingen die het zou oplossen, een carriere als concurrentie voor st bernadus zou ik wel zien zitten, geen gsmkwesties meer, back to basics... ik vraag me af of ik all saad en nolly mee kan nemen naar de abdij. en welke zou ik kiezen? ik zou waarschijnlijk voor westvleteren gaan, westmalle te commercieel, en achel vind ik minder lekker... het reizen zou ik echter wel missen denk ik... een dagtocht verder maakte ik dezelfde overwegingen op het pad der wijsheid van een budhistisch klooster...
tussen die mijmeringen door kwam ik echter ook tot de conclusie dat ik de jun kwestie niet zomaar kon laten zijn, had ik dan zo gedroomd?
en ik trek terug naar Kanton na het ophalen van mijn foto's bij Dave in Shenzen, mister wilson is bijna bekomen van yangshuo, en hij bied me aan in shenzen te blijven voor zijn volgende project met onder meer zeekajaken, hoewel ik graag mijn kennis van de zee zou bijwerken sla ik bewust zijn aanbod af, ik weet niet zeker of ik hem wel als baas wil, vrijwilliger zijn is iets helemaal anders dan werken.
bij mijn terugkeer in GZ vind ik jun in opperbeste stemming, ze moest die dagen werken op een alternativo markt, ze is trouwens tarot lezer van beroep, (tis eens iets anders nietwaar?) maar zelfs in goede stemming behoud ze de afstand, ik kan enkel concluderen dat Sai kung niet meer dan een schone hernnering zal wezen.
als ik haar vertel dat ik terug de baan op ga valt er een last van mijn schouders. als ze me smorgens wakker maakt na een lange avond op cafe (met wiskey en belgisch bier, today we are rich!) beklaag ik me mijn besluit om te gaan al weer, maar ik wil haar niet tot last zijn. en na een uitgebreid ontbijt word ik aan de autostrade gedropt om te beginnen liften.
andere en betere, op naar de volgende, en eindelijk nieuwe avonturen
het liften loopt de volgende dagen niet van een leien dakje, ik kan me duidelijk niet concentreren, en als het mentaal niet meezit dan straalt dat af op de liftresultaten, ik krijg jun niet uit mijn hoofd, hoe zeer ik ook probeer. en ik stop in Nanning met als enige doel mijn gedachten op orde te zetten, wat op zijn beurt resulteerde in typen en typen en typen, ik brak mijn hoofd over zowat alle details, en kom nog steeds tot de conclusie dat ze wel zeer gemixte signalen uitstuurde, bewust of onbewust, pff vrouwen ik zal er wel nooit iets van begrijpen.
de chaos in mijn hoofd is intussen even veel vervaagd als de henna tattoo van Canton, twerd tijd na een week, en dus gaat het morgen weer de baan op, ik weet alleen nog niet welke richting, want het opklaren van de chaos liet de volgende multiple choice vraag achter, "so, where do we go from here?" en zoals ook op mijn roadboekje geschreven staat, i do not know, ik denk dat ik vanavond vogelpiek zal spelen. terug naar Jun, verder de baan op, terug naar huis,...
-
07 November 2015 - 20:16
..?...:
Komt ton mor nor hus.... -
24 December 2015 - 15:13
Dries:
neen ik ben dus klaarblijkelijk niet naar huis gegaan dan, de uitkomst is nog steeds in overleg
zeg brecht weet je dat ik zelf heb moeten zoeken om uit te vinden waar ik in godsnaam een post had die vain noemde? zo lang en ver zit je achter, tis eigenlijk echt niet gepermiteert, ik schrijf me hier een bult met al die nutteloze informatie, het minste dat je kan doen is toch interesse veinzen he,
maar alle kijk voor een keer ist je vergeven
zalige feesten he
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
