orion

orion, telkens weer orion, letterlijk een teken aan de hemel dat de winter om de hoek loert. het moet zowat een maand geleden zijn dat ik hem voor het eerst opnieuw ontwaarde. toen al een teken van frustratie voor oponthoudt, want winter is zelden een goed seizoen om af te reizen. thuis met een gevoel van verslagenheid, wat nu?
weinig of geen nuttige antwoorden daarop, dagen kwamen en dagen gingen, familiefeest, badkamer opbouwen tegen mijn goesting, riooltje leggen, gevel afbreken, stelling afbreken, mortel maken, stenen aanbrengen, stelling opbouwen, en weer verder. met als rode draad all saad verzorgen tot het irritante toe. er zijn dagen dat het meevalt, een half uurke wassen frotten afdrogen en inwrijven. andere dagen duurt hetzelfde proces bijna 2 uur. ik betrap mezelf er meer en meer op dat ik zelfs geen goesting meer heb om eraan te beginnen. tot zover de liefde en verantwoordlijkheidszin voor het paard, misschien moet ik aan joris vragen om er paardenbiefstuk van te draaien, dan ben ik ervan af.
niet dat ik het werkelijk overweeg, maar de gedachte lijkt enorm verlossend.
op 13 december heb ik de zeeathlon gewandeld, van knokke naar de panne, iets meer dan 70 kilometer, en je voor de zoveelste keer afvragen of dat nu echt nodig is, ik weet dat ik dat kan, iedereen weet dat ik dat kan, ik moet mezelf echt niet meer bewijzen, maar als je eenmaal van start gaat dan is er geen andere optie want als je dan opgeeft dan bewijs je net het tegenovergestelde, dan maar doortjaffelen, een voet achter de ander, uren en uren aan een stuk, terwijl noli dartel weg en weer loopt, die heeft minimum 2 a 3 keer de afstand die ik in mijn benen heb.
gelukkig is het weer aanvaardbaar. koud maar droog, en de open hemel gaf wat afleiding, sterrenbeelden waarvan ik de naam alweer lang vergeten ben worden opgefleurd met vallende sterren, tot zowat honderd per uur, volgens de meteo, ik raakte de tel kwijt ergens in de 70, en dan was er het nog lang geen daglicht, en ze bleven komen.
en telkens een wens,
ster 1 : ik wens dat noli aankomt en minder afziet dan de vorige keer,
ster 2 : ik wens dat ik aankom,
ster 3 : ik wens dat all saads poot snel beter wordt
ster 4 : ik kan nog zoveel wensen, een interessant lief, de lotto winnen, ... maar het lijkt allemaal zo veraf, laat ons maar realistisch en bij de essentie blijven, noli die aankomt.
ster 5 : ik die aankom
ster 6 : all saads poot
ster 7, 8, 9, ...
en aankomen met de mentale opsteker dat al mijn bijna 100 wensen zijn uitgekomen. na afloop kwam ik tot de conclusie dat ik weer meer wat extremer moet gaan doen, want mijn lichaam is lui geworden.
de gouden raad van tante kaat (in dit geval een onbekende vrouw die me vraagt waar mijn paard is gebleven) blijkt de cantering, huis en tuin remedies uit den ouden tijd, die soms van onschatbare waarde zijn. is het nu enkel de mentale klik en was all saad al aan het herstellen op dat moment, niemand die het ooit echt zal weten, maar de ommekeer in gevoel zat hem daar, en all saad is aan beterhand, zo goed als genezen, als hij nu niet meer hervalt zijn we content.

terwijl orion nu langzaam aan de horizon verschijnt zit ik te wachten tot mijn vuurschaalpresident zich paraat meldt. om dan langzaam mijn ganse volkoren stokbrood al dippend te verorberen. ongewoon lekker.
in de verte hoor ik den os (of een van de andere koeien), de ezel komt zoals altijd zeer geintresseerd dichtbij, en de schapen leggen zich er letterlijk bij neer dat ik voor de 5de keer een kerstkampvuurtje maak in hun achtertuin. all saad daarentegen is niet akkoord. hij wandelt om de zoveel tijd met een air zijn stal binnen, om daar een paar keer te snuiven en dan boos weer naar buiten te gaan, alsof hij wil zeggen dat het naar rook stinkt in zijn kamer. noli heeft me wat gezelschap gehouden, maar het vuurwerk van daarnet jaagde haar de stal uit, ik heb haar dan maar naar binnen gelaten
uren kan ik hier zitten kijken en luisteren naar het hypnotiserende spel van het vuur, gedachten die overal en nergens zijn, weemoed en blijdschap, afgewisseld met knikkebolleke of een fluitconcert door de huismusikant van dienst, na alle zotverklaringen van de vorige edities kreeg ik deze keer geen commentaar, waarschijnlijk hebben ze zich ermee neergelegd dat ik (om het met andermans woorden te zeggen) een brokke van een eenzaat ben.
trouwens even for the record, gourmetvlees op een vuurschaalbbq is nog steeds gourmet, en ik ben nog steeds geen fan. waarom doe ik mezelf dat eigenlijk aan?
morgen kerstfeest thuis, en tzal waarschijnlijk nog van dat zijn, (tenzij dat moeke eindelijk al ons geklaag beu is) we zullen zien, overmorgen dan richting Zwitserland op te sneeuwschoenwandelen (wat een stom woord zeg, voel u vrij om betere suggestie te doen)
en dan zal ik nog eens moeten bezinnen over hoe en wat de nabije toekomst verder zal brengen, wachten tot de lente voor all saad? of gewoon mijn plaat poetsen?

prettig kerstfeest, zalig eindejaar en tot binnenkort