Санкт Петербург

leningrad van billy joel op de achtergrond,
een onuitspreekbaar pintje naast me en kaaschips (zout kennen ze hier niet)
ik heb me voorgenomen om straks nog naar dokter zhivago te kijken bij een fles vodka...

ahja
ik ben dus aangekomen in rusland, na mijn visum op te halen in helsinki nog enkele nachten blijven plakken in tallinn, ze noemen het daar de tallinn trap. blijkbaar gebeurt het wel vaker dan mensen daar niet op schema vertrekken.
ik had er geen last van, maar ik besefte wel dat het een vicieuze cirkel was, uitgaan tot een gat in de nacht en dan smiddags mottig opstaan, en te laat om nog te beginnen liften. het besluit om de bus te nemen werd in combinatie met het twijfelachtige visum snel genomen, dan had ik de grenscontrole toch niet reeds op voorhand tegen mijn kar.
in praktijk bleek het allemaal mee te vallen, waarom de foto niet op mijn visum hangt is een raadsel, en waarom ze er geen probleem van maakten is nog een groter raadsel, maar de stempel stond op mijn migratiekaart voor ik er erg in had. ideaal dus.

het eerste waar ik op lette in petrograd, waren de regenwaterpijpen, ( ja lach maar) de gemiddelde regenpijp heeft een diameter van 250 tot 300, gigantisch dus, en die grote gedrochten hangen aan al die deftige bouwwerken hier, om de 5 a 10 meter. het tweede waar ik op lette waren de duizenden kabels die hier overal in de lucht hangen, en het doet me beseffen dat die in belgie geleidelijk uit het straatbeeld zijn verdwenen. sint petersburg is alles dat ik dacht dat het was, de pro en contras inclusief, weinig verrassingen dus, en per definitie te groot naar mijn goesting, maar ik heb het er in dit geval best wel voor over, zeer intressant.
dag 1 rechtstreeks naar de hermitage, en het winterpaleis stelde niet teleur, een paleis met alles erop en eraan en dan nog eens volgestouwd met duizenden en duizenden kunstwerken, het was machtig, men had me verteld dat ik de hermitage in 2 of zelfs 3 bezoeken moest doen, elke dag een verdiep, omdat het anders te veel was. ik was nog niet helemaal rond met het eerste verdiep of de bewakers kwamen zeggen dat ik naar buiten moest, sluitingstijd. lap, niet moeilijk dat mijn benen moe waren, ik had zo maar even 8 uur rondgetjoold zonder enig besef van tijd.
verder van de rest kan ik zeggen dag ik dagen en dagen kan rondtjolen in de stad, overal staat wel een statig gebouw of paleis, een monument of een stambeeld, ik denk dat het bladgoud hier in afslag stond een paar honderd jaar geleden.
over afslag gesproken ik denk dat hout hier heden ten dage in afslag staat, de gemiddelde stelling wordt simpelweg getimmerd, ladders ook. iets anders wat me wel nog opviel was het gebrek aan touristen hier, toegeven in ben hier niet in het touristische seizoen, maar er liepen meer buitenlanders in de baltische staten dan hier, en dat is raar als je weet dat dit een wereldstad is (en de roebel goedkoop staat). de redenen lijken natuurlijk wel voor het oprapen te liggen, maar dat mensen dit laten liggen is onbegrijpelijk. de hostel waar ik verblijf ben ik de enige buitenlander, en de hostel is een jaar of 2 geleden nog verkozen tot beste hostel van rusland.
dat belooft ook voor de rest van rusland. men zegt dat sint petersburg meer europees dan russisch is, en hier kan je met engels juist geen fluit doen, het zal weer een uitdaging worden om mezelf begrijpbaar te maken, wat ik echter erger vind is dat ze geen moeite doen om me te verstaan. als ik om een bankomat vraag is dat een perfect russisch woord, maar ze blokkeren bij het idee dat ik engels spreek, absurd.

ik hang hier nog wel een dag, of zelfs twee, rond om zoveel mogelijk mee te pakken, en daarna zien we wel waar we belanden.
we zullen dan snel zien of liften werkt bij de russen