het hoofdstuk zelfreflecties

het hoofdstuk zelfreflecties met onder meer koken met dries en bezinning met all saad

dusja ik verveel me af en toe wel wat, maar wat had je dan verwacht, wachten tot iets genezen is, en neen, als ik naar huis had willen komen dan was er daar al lang geweest

ik heb en ben intussen wat bezonnen, net als all saad trouwens, en hij ziet nog steeds graag merries, hij heeft gisteren zijn deur opengekregen, en hij wilde per se in de stal kruipen bij de pony van Elyse, de halve deur uit zijn hengsels voor ik doorhad dat ik wel degelijk moest opstaan daarvoor, sindsdien wordt zijn deur extra gecontrolleerd, maar mijn inziens wel een teken aan de wand dat hij er mentaal al door is, fysiek zal niet ver achterkomen

terwijl ik Maelle probeer te doorgronden met vragen naar passies, levensdoelen, fears,... stelde ik mezelf dezelfde vragen, want eerlijk is eerlijk, ik mag dan al cru zijn met alles wat ik zie en denk, en hier neerschrijf (of typ), ik was bij mijn vorige post op het punt gekomen een clausule in te bouwen dat "alle ideeen en geschriften hier ontsproten zijn aan mijn eigen fantasie en alle overeenkomstigheden met de werkelijke wereld berusten op louter toeval", (dat zou ook wel voor het eerst zijn op een reisblog).
dezelfde regels gelden voor mezelf, maar de antwoorden op diezelfde vragen kwamen verrassend makkelijk, (tenzij ik mezelf voorlieg natuurlijk). de mensen die me zowat een beetje kennen zullen wss wel op en aanmerkingen hebben, (die steeds welkom zijn) maar de grote lijnen zullen ze wel zeggen, jah, ja, mss wel ja.
De meeste mensen denken at mijn grote passie reizen is, en dat is gedeeltelijk waar, maar reizen zelf is niet de passie, reizen stelt me in staat om om 2 dingen te combineren, de passie zelf is begrijpen, als het aan mij lag ik zou de werled van binnen en vanbuiten willen kennen, met alles erop en eraan, wetende dat dat niet mogelijk is stel ik mezelf tevreden met zoveel mogelijk zien, zoveel mogelijk leren (en dan niet in de letterlijke zin van het woord), zoveel mogelijk begrijpen, dingen die nieuw zijn voor me trekken me aan en dan vooral dingen die ik niet onmiddelijk begrijp.
reizen stelt me in staat vele plaatsen te zien, nieuwe dingen te leren, en wat het voornaamste is, vele mensen te ontmoeten, zoveeln dat ik zelfs niet probeer om gezichten en namen op hun plaats te houden, maar wat ze me te vertellen hebben is altijd intressant, met woorden of zelfs zonder woorden, ik kan mezelf bezighouden met uren stil in een hoekje te zitten, mensen-kijken, hoe kleine details in houding en attitude zoveel kunnen vertellen over de mensen zelf is ridicuul. en wat mijn doel verstevigd telkens weer, is het meestvoorkomende probleem, onwetendheid, vele dingen in deze wereld gebeuren jammer genoeg omdat mensen niet beter weten. mocht iedereen(inclusief mezelf) 2 keer nadenken vooraleer tot actie of reactie over te gaan, de wereld zou een betere plek zijn. om dan nog maar te zwijgen over mensen die kennis (on)bewust negeren. maar zoals ik zeg, het fascineert me en zal dat waarschijnlijk blijven doen,
ik denk niet dat ik ooit in iets de beste zal zijn, of dat ik van iets alles zal afweten, en dat zal dan ook nooit mijn doel zijn, maar van alles iets weten, das een onmogelijke uitdaging, die ik graag aanga.
daar heb je al passies en levensdoelen, waar ik bang van ben?
dat is een zeer makkelijke vraag, ik ben van zeer weinig bang, want ik weet bewust dat bangzijn te overwinnen is, hoogtevrees? niet meer, bang alleen te zijn? niet meer, bang dat ik mijn plan zal moeten trekken? echt niet , en zelfs bang mijn leven te verliezen? niet echt. mocht er toch nog iets aan de lijst toegevoegd worden waar ik wel bang van ben dan wordt het een doel dat zo snel mogelijk te elinimeren
waar ben ik wel bang voor? net zoals iedereen, om te moeten gaan zonder nalatenschap (jap das heel breed verwoord, interpreteer naar vermogen en fantasie) en ik weet ook heel goed dat dat iets is die met tijd zal moeten vervagen, want uiteidelijk vergaat alles, is het niet tegen binnen een jaar dan ist tegen binnen 100 jaar, of zelfs 1000, of eventueel nog veel langer, maar uiteindelijk komt er een dag dat ook de laatste nalatenschap in rook is opgegaan.
dus uiteindelijk is dat iets die ik zal moeten aanvaarden, en dus geen reden om er bang van te zijn.
daarnaast heb ik nog 1 iets waar ik bang van ben, en hoe ik ook reeds geprobeerd heb, met de wetenschap dat het te overwinnen is, ik slaag er niet in dat te overwinnen op eigen kracht, reizen stelt me in staat om een ideale plaats te zoeken om met wat geluk voor timing werk te maken van datgene dat me tegenhoudt om te leven zoals iedereen.
als ik ooit de ideale tijd en plaats heb gevonden dan laat ik het weten.

voorlopig moet ik het doen met een bijna genezen paard op een plek waar de zin om te groeien onbestaand is, en het zal met pijn in het hart zijn dat ik hier niet meer kon betekenen, dat ik straks weer op pad ga.
want mijn nieuwe tijdschema ziet er als volgt uit, morgen tochtje te paard, overmorgen laatste behandeling all saad, zaterdag grotere tocht, zondag alles terug in orde brengen om te vertrekken, en als all saads voet tegen maandagmorgen geen tekenen van herval vertoont, dan ga ik een stapje verder.

vanavond vroeg ik aan maelle of ik nog naar de winkel moest om eten, en ze zei neen hoor, ik maak straks wap voor ons beiden, toen ze om 18u30 naar de bank vertrok had mijn frank reeds moeten vallen, maar goedgelovig en goed van wil als ik ben pelde ik pattatjes en zat daarna te wachten op haar terugkomst en kookkunsten(terwijl ik bovenstaande typte), om 21u besloot ik dat het mss toch veiliger was zelf iets te eten te maken.
persoonlijk hou ik het altijd liever aan de veilige kant, mijn kookkunsten niet al te zeer op de proef stellen en toch goed eten,(poedermaaltijden even achterwege gelaten) zoals daar zijn, rijst, pasta, gekookte tarwe, couscous,.... en alle dergelijke toestanden die je eigenlijk alleen maar in de pot moet smijten, water toevoegen, bouillonblokje toevoegen, en laten uitkoken, (ja sommige zou je in principe moeten afgieten, maar vraag me niet welke, en uitkoken werkt, en wat werkt is veilig) en dan voeg je conserven of bokalen naar goesting en verlangen toe op het einde van de rit
de standaard voorbeelden hiervan zijn rijst, mais en tonijn, of spirelli, wortels en erwten, met zwan, of pasta, met bolognese saus, ik vben inmiddels al lang genoeg in koude kapelle, dat maelle deze en meerdere andere varianten van deze maaltijd heeft gezien(selderijharten zijn niet naar de norm, of voor herhaling vatbaar) met medelijden tot gevolg (persoonlijk vind ik dat eigenlijk echt wel lekker) maar als iemand voor me wil koken dan is dat aardig meegenomen. vannavond heeft ze me echter wel bij mijn ****** want pattatten, dat is iets dat ik ten allen tijde vermijd wegens te moeilijk en tijdrovend (de laatste keer dat ik zelf pattatten klaarmaakte at ik pas 4uur na aanvang halfrauwe en aangebrandde pattatten en als er iets is dat niet lekker is dan is het een rauwe aangebrande pattat)
nuja , we zijn wie we zijn, en 3 jaar na datum wilde ik onder huidige omstandigheden nog wel eens proberen, met de wetenschap dat maelle wss toch wel zou thuiskomen vooralleer die 4 uur verstreken waren, we zijn enige uren later, maelle is nog niet thuis, en ik heb wel gegeten. lang verhaal kort? hoeveelheden zijn ongekend, hoeveel pattatten? hoeveel ajuin? hoeveel look? ik gokte voor 2 personen op een pattan of 20, een ajuin of 2 en een teentje of 2 look, vergeten pattatten in stukjes te snijden , ajuin, look en witte pens laten aanbranden, pattatten afgieten is een kunst, ik heb gelukkig zoveel pattatten te veel dat de waterige moes die nog in de pot is geen deel uitmaakte van de maaltijd. conclusie: ik zal veel scheten laten en ik stink naar look, maar ik heb toch 2 redelijke worsten en 4 deftige pattaten binnengespeelt, al bij al een geslaagde missie, met als belangrijkste notitie voor de toekomst: vermijd pattatten!!!




geen nieuws is goed nieuws zegt men wel eens, ik ben een grote fan van dat gegeven,
maar goed is in dit geval dat er weinig of niets te vertellen valt, want er is weinig veranderd
een korte update dan maar,
ik ben (ondanks goede voornemens vorige week) nog steeds in Froidechappelle
all saad heeft (ondanks beterschap) nog steeds een gezwollen enkel met schimmelinfectie die hardnekkiger is dan verwacht
ik kreeg vorige week bezoek van broer, zus en kristof ( elk met hun aanhangsel(s)) dus veel meer bezoek dan de verwachtte noli en lieven, ze hadden alles voorzien voor een aangename bbq en na wat over-, weg- en heen en weer geloop en gerij met alle benodigdheden zijn we uiteindelijk op 10m van een idyllisch plekje gestrand (alleja net niet strand want we zijn niet aan lager wal geraakt). maar uit de wind met wat hapjes en drankjes was het uiteindelijk zeer gezellig.
een uitgebreidde hartluchting was mijn deel, noli (leek me magerder dan ooit, maar blijkbaar is ze altijd zo?) haar deel was een uitgebreidde stokspeelsessie, griet haar deel was me erop wijzen dat ik mijn franse werkwoorden wat beter mag vervoegen, lievens deel was het pikken van wat bernardus uit mijn kelder (tot zover mijn plannen voor moerkerke-aged bernardus) , en de cowboys gaven me elk een mooie brief/tekening en een spookje, kristof van zijn zijde zorgde voor sightseeing the gpsway, bjorn gaf wat advies op medisch vlak voor all saad (hoewel hij het waarschijnlijk nooit beseft heeft), en katelijne, tjah die deed ook wel iets waarschijnlijk, geen idee hoe laat iedereen weer thuis is geraakt, maar dat zal al niet meer vroeg zijn geweest, ik werd uiteindelijk voor de deur in koudekappelle gedropt en we vergaten de uitwisseling van materialen
al bij al een zeer geslaagd intermezzo, waar ik blijkbaar wel nood aan had, ik deed intussen mijn huiswerk een beetje, en zie de toekomst weer wat rooskleuriger, de beoogde paar dagen rust voor all saad zijn intussen uitgelopen tot meer dan een maand, maar er is vooruitgang en we zien nog wel hoe het nu verder gaat, maar verder gaat het zoiezo, alleen word de optie zonder all saad steeds meer overwogen, of ik nu al dan niet bewezen heb dat reizen te paard mogelijk is blijft ter discutie , maar laat ons eerlijk zijn, die eerste 10 dagen zijn vlotter verlopen dan verwacht,
intussen gat het leven hier verder, ik heb mijn bezigheid gevonden in het demonteren van een stuk stal (dak in muren inclusief) en als alles gestructureerd verloopt dan begint morgen de heropbouw (bij gebrek aan structuur ga in ervan uit dat morgen niet meer (ev wel minder ) dan materiaalaanhaaldag wordt, maar soit ik zal me kunnen bezighouden met stenenkuisen als ik goesting heb.
hopelijk tot een dezer met meer en beter nieuws, a la prochaine