hieperdepieperdepiep hoera

ik ben weer in zon chaotische bui dat ik even mijn eerste paar duizend woorden zal overslaan, het was van de hak op de tak en klagen en zagen, en vooral weinig entertainend, lang verhaal kort, een weekje later en ik ben terug in funchal, ik deed de ronde van het eiland, met vele ups en downs, een start richting het rotsachtige schiereiland dat weinig toegankelijk en toch zeer toeristisch was, een tussenstop in een gigantisch en leeg rijkelui spookresort (creepy), van wandelen op steile kliffen tot vlakke stranden, langs lange platte levadas en drukke oneffen banen, door berg en dal maar vooral niet over de geplande hoogvlakte, daarvoor is het te koud en te nat, madeira is niet erg groot, maar de verbindingen zijn zeer slecht. een mooi voorbeeld is de bus die ik nam het laatste stuk, ik zat bijna 4uur op de bus voor een stuk waar ik te voet 14uur voor nodig zou hebben, en dat langs dezelfde baan he, probeer dat maar te evenaren, dat brengt de bus op een gemiddelde snelheid van grofweg 15km per uur, en nochthans duwen ze zwaar op hun gas als ze de kans hebben.
ze maken er echter wel werk van, ze zijn aan het upgraden, en dat kan je op vele plaatsen zien, in de meeste binnenbochten kan je de ganse geschiedenis van het wegennet bestuderen, zeker waar er een watertje gekruist wordt. de huidige weg en brug, daarnaast de strada antiga met stukken en brokken, in slechte staat met zijn antiga brug, iets verderop een halfvergane halfovergroeide brug uit het tijdperk dat koning auto nog niet de plak zwaaide, en met wat moeite zie je op sommige rotsachtige plekken ook nog het wandelpad dat zonder brug de rivier kruiste. En dan mag ik ook nog niet vergeten vermelden, de gaten in de bergwanden, best wel grappig eenmaal je er begint op te letten, de gaten van de tunnels die reeds klaarzitten voor de straat van de toekomst, maar waar allicht wegens budgetproblemen nog geen brug tussen gelegd is.
de veelbesproken levadas zijn als weg wat mij betreft afgekeurd, hoewel het schone wandelpaden zijn die ( in tegenstelling tot iedere andere optie) plat zijn , en meestal deftig onderhouden. Ze zijn idylisch, pitoresk, rustig, makkelijk te wandelen, saai en compleet inefficient. je doet dubbel zoveel kilometers dan je nodig hebt langs de baan. ik mag dan al opvakatie zijn, als ik na 3 uur wandelen een plakaat terug zie dat zegt 4,4km dan is mijn goesting over. Daarbij, het is een beetje zoals langs de vaart wandelen, al snel eentonig.
anyway, ik heb mezelf op een vliegtuigticket getrakteerd voor mijn verjaardag, en ik ben daarbij verbazingwekkend braaf gebleven, op naar de winterkou.
mijn verblijf in funchal heeft veel goed gemaakt van mijn eerder slechte indruk van madeira, het weer, excuses ik weet dat het vriest in belgie, tegenover een aangename 12 hier, maar toch, het weer, is by far het onvoorspelbaarste dat ik mocht ervaren, en achter iedere hoek kon het veranderen.
nu, zoals steeds zit het hem in de ontmoetingen, diegene waar je veel moeite voor doet, alsook diegene die simpelweg gebeuren. had ik vorige week geweten wat ik nu weet, dan waren we die laatste avond met de fellowship wel iets intressanter gaan doen dan op onze kamer de restwijn en kaas verorberen bij bij een spelletje bejagen (excuses dat was mijn schuld ook denk ik). al ware het alleen al de rum house, wouter was er zot van geweest voor de kennis, en de rest voor den drank he.
toen ik aankwam reeds had ik gezien dat er langs de baan suikerriet stond, en per definitie, waar suikerriet is, is rum. en dat leek me een stuk intressanter dan de zure porto die madeira wijn eigenlijk is. eergisteren heb ik dan ook mijn best gedaan uit te zoeken waar die rum nu te vinden zou zijn, en tegen savonds zat ik met een paar kenners aan tafel en mocht ik een proeverij aanvangen, wat ooit 50 stokerijen waren zijn er nu nog 4 (plus een illegale waar absoluut helemaal niemand van weet), en een zevental rums later waggelde ik voldaan naar mijn hostel.
gisteren dan vond ik dan eindelijk een lokaal plekje om te eten, waar de mensen fronsten als ze me zagen binnenkomen, waar de maaltijd werd verorberd bij de zure geur van gemorst bier van den avond voordien. Maar voor 4 euro voor de maaltijd wijn en koffie inclusief, hoor je me niet klagen, de maaltijd zelf was vuil en vele, best te beschrijven als vis met knud, ik vermoed dat de knud een soort pasta was, het smaakte een beetje als het water dat je afgiet van de spagetti, maar dan met de consistenstie van waterige pureepattatten (ik zal nog moeten opzoeken wat die miho juist was) . dat er tijdens de maaltijd een man of twee naar buiten moest gaan spugen was geen goeie indicatie, maar dat zal aan overdadige alcoholconsumptie hebben gelegen, want mijn maag heeft zelfs niet gesputtert.
de rest van de dag viel ook heel goed mee, ik denk dat ik weer mensen zal zien fronsen, als ik zeg, een gratis folkconcertje in het museum, een portugese poezieavond, poncha, beer en boardgames en dat alles in het gezelschap van een knappe brusselse spraakwaterval.
de madam van de poezieavond zag ons al trouwen denk ik, de hapjes en drankjes die zonder bestellen op tafel verschenen waren een indicatie, de knipogen en andere mimiek lieten minder aan de verbeelding over.
de avond eindigde zoals altijd te laat, en vanmorgen moest ik om 7 uur de bus op. om op tijd op de luchthaven te zijn. ieder half uur een bus, ik werd wakker om 7u25, natuurlijk had iemand de blinden dichtgedaan, en voor het eerst sinds altijd dat ik in een dormroom lig moest er niemand smorgensvroeg door de kamer stommelen en iedereen wakker maken, alleja, toch wel, ikke. 7 u25 das net op tijd om de volgende bus te halen, (als je niet eerst nog je valies moet samenpakken tenminste), en dan begint de marge van anderhalf uur snel te slinken, de volgende bus,die van acht uur mocht ik niet missen. mijn hart sloeg toch een of twee keer over toen ik aan de halte het schema dubbelcheckte, en zag dat op zaterdag de bus van 8 simpelweg wegviel. een snelle berekeing zei me dat als ik wachtte op de volgende bus dan kwam ik na boarding time aan op de luchthaven, hmm lap... wat nu?
maar paniek is er nooit bijgeweest, int ergste geval miste ik mijn vlucght en kon ik mijn verjaardag spenderen in goed gezelschap, en er was meer, ik had namelijk nog een troef achter de hand.
ik had nog een wens tegoed, en dus
ik haalde drie keer diep adem, stak mijn armen in de lucht en schreeuwde uit volle borst zonder ook maar enig geluid te maken, daarna wreef ik 7 keer over mijn neus, knipperde met mijn ogen 5 keer links en 5 keer rechts, en wenste zo hard als ik maar kon, "laat de volgende auto die passeert een man zijn die beweert dat hij in de luchthaven bij een verhuurfirma werkt met vele sterke verhalen als dat van schotten die petrol drinken met een rietje, en als belangrijkste levenswijsheid : "SHAG EVERY DAY!"
en mijn wens werd ingewilligd, en zo geschiedde, van om de hoek kwam een klein grijs autotje met een luide dikke man , 5 euros and i'll take you to the airport, you're lucky i saw you, and im working there today, the next bus is a long wait.
nauwelijks 15 minuten getater later was ik op de luchthaven, met nog tijd over om mijn valies te herpakken en een koffie te drinken.

toen ik wakker werd bij de landing hoorde ik de piloot nog net opmerken "le temps fait bon et c'est 1 degree"
een koude anticipatierilling ging door het ganse vliegtuig, en ik maar klagen van het weer in madeira