chinees nieuwjaar komt eraan

de dimme ochtendzon schijnt zwak maar zeker, ze verdrijft met veel moeite de laatste restanten van een koude nacht. een nauwelijks voelbaar briesje blaast op zijn beurt de overblijfselen van een kille allesbedekkende nevel weg en verstoort de stille bamboe wouden op de langzame heuvelhellingen. de versleten oude bergrestanten met slechts een schijn van de oeverloze trots uit hun jeugd, vervaagd door het onzichtbare en onooglijke stroompje dat al sinds diezelfde lang vervlogen tijden langzaam maar zeker alle overtollige vocht uit deze verlaten omgeving terug naar de grote plas begeleid. een eenzame vogel hoog aan de hemel vlieg klapwiekend over zonder aan de onwaarschijnlijke maar absolute stilte te genaken, zijn koers onmiskenbaar in rechte lijn naar die schitterende bal van vuur en licht die nauwelijks boven de oneffen getekende horizonlijn is geklommen. een nieuwe dag, lets go...

maw, ik werd koud, nat en eenzaam wakker in het bos.

de hemel die logischerwijs blauwgekleurd zou moeten zijn blijft zelfs in wolkenvrije dagen met schitterende zon vaalgrijs. gezonde natuurlijke omgevingen zijn duidelijk niet vindbaar in deze regionen, en dus de hardnekkige hoest blijft. de dagen zijn weer gevuld met ontmoetingen van korte duur en de terugkerende uitdaging van jezelf verstaanbaar uit te drukken met weinig of geen woorden. tis allemaal chinees,mijn karige mandarijnse woordenschat wordt zelden verstaan in niet putonghua sprekende provincies.
het liften is variabel van dag tot dag, en voornamelijk afhankelijk van het weer en de groot orde van de gekozen baan. regen is nooit een voorteken van vlotte liftdagen.
ik maak zo langzaam maar zeker mijn we naar het oosten en noorden, alwaar ik een dorp/ stadje vlakbij ji'an in jiangxi met david heb afgesproken om nieuwjaar te vieren in zijn thuis.hij bood me aan mee te rijden vanuit foshan, maar 14 dagen nieuwjaar vieren leek me wat te veel van het goede, want ik verwacht dat daar wederom te veel eten en drinken aan te pas zal komen. en dus maakte van de gelegenheid gebruik om een hoekje van china te verkennen die ik voorlopig nog niet aandeed.
het plan was om via Xiamen richting Shanghai te trekken en dan terug naar het punt van afspraak, maar de willekeurige afwijkende liftbestemmingen van de eerste paar dagen maakten duidelijk dat dat te ver gegrepen was om nog op tijd tot bij david te geraken.

op de achtergrond het geluid van chinese uno van een kudde jawel, chinezen, afgewisseld met pauzes waar tijd word gemaakt voor gezamenlijke smartphonesessies. eerst allen samen gezellig en luidruchtig uno, en dan ijzige stiltes waar ieder op zijn eenzame schermpje zit te staren. de hostel waar ik binnengelopen ben is duidelijk niet populair deze tijd van het jaar, en toch was er nog haast paniek omdat ik niet geboekt heb. de structuur is me dan ook niet ontgaan, ik lig in een kamer met 10 stapelbedden, en ik lig onder de enige andere gast, bed 1 en 2.
maar mijn dag was goed, mijn dagen waren goed eigenlijk, sinds mijn terugkomst van hongkong op het personeelsfeest was elke dag de fabriek een stukje meer leeggelopen. de meeste mensen trokken huiswaarts, om daar in hun land van oorsprong met oude vrienden en familie chinees nieuwjaar te vieren. maar de meesten van hen vertrokken onaangekondigd en zonder te weten dat ze me wellicht meer terug zullen zien, en ik hen dus ook niet. en ik verliet de fabriek in foshan (na het moeizaam pakken van mijn recentelijk sterk uitgebreide bagage, na verlezen, selecteren en afscheid nemen van dingen waarmee ik half vergroeid was naar een jaar onderweg) bijgevolg ging het vertrek samen met dat zeldzame weeë buikgevoel, maar blij terug vrij te zijn.
het ging van foshan (interiorcity) via guangzhou (clothing wholesale city) en shenzhen(technology city) naar shantou (toycity) en xiamen (teacity), de laatste ook gekend als the cleanest city in china, die verbazingwekkend vervuild was in vergelijking met bepaalde andere bezochte plaatsen, xiamen alwaar ik tevens de obligate dure groene thee aankocht, om als zoenoffer te brengen voor mijn vertrek, bij aankomst van mijn bezoek aan davids thuis. ik vermoed dat veel van de in het westen als chinees gekende eet en drinkgewoonten uit de regios tussen shanghai en xiamen afstammen, sommige gerechten zijn vaag herkenbaar en sommige thee smaakt als 'normale' thee (maar dan stukken beter).
en weer verder, just another day on the road, opstaan in quanzhou, ontbijt en theetje in tshirt op het terras in de zon, rugzak pakken, jeugdhostel van 90rmb verlaten, tempelbezoekje, ik word opgepikt, we verstaan elkaar niet, ik word afgezet, das een lift van 300m, lunch op kosten van de politie, ik word opgepikt, we verstaan elkaar niet, ik word afgezet, das een lift van 700km, avondmaal in een eetkraampje tussen de sneeuwresten met 3 jassen aan, inchecken in hotel van 25rmb. slapen in fuzhou...
ik ben ervan verbaasd dat zelfs na al deze tijd in china ik zowat elke dag nog wel van iets verstelt sta. en denk terug aan die eerste paar weken, en hoe mijn mening is veranderd, toen wilde ik zo snel mogelijk weg, hoewel interessant, de "chinese democratie", en de daarbij horende onwetendheid, en onwil om de werkelijke wereld te willen zien en erkennen, de voornaamste redenen. intussen ben ik erdoor opgeslorpt, ik begrijp dat het veel makkelijker is in een land van deze omvang om in hun eigen wereld te leven, alleen al omdat het mogelijk is. het alles lijkt zelfs bijna "normaal" intussen. en daarbij, het zit bij hen in hun genen waarschijnlijk, na 3 a 4 duizend jaar zichzelf proberen te distantiëren van de rest van de "barbaarse wereld" om variërende redenen doorheen de geschiedenis, kunnen ze bijna niet anders dan proberen dat proces voorzetten. en dan komen we weer tot dat vaak vermeldde chinese kuddegevoel dat hen onmiskenbaar doet afsteken.
ik hoorde hier reeds meerdere malen de opmerking van anderen, en het was me ook al opgevallen, een amerikaan is bijna nooit een amerikaan hier, en een rus bijna nooit een rus, een afrikaan bijna nooit een afrikaan, ikzelf bijna nooit een belg, (tis ook een van de redenen waarom pelisje zo vaak onverstaan blijft), we zijn allen "foreigners". wat het kan doen lijken alsof ze boven racisme staan, en dat zou mooi zijn, maar de eeuwenoude interne conflicten met (onder meer) andere minderheden bewijzen het tegendeel. het lijkt eerder een "wij tegen de rest van de wereld".
de gemiddelde buitenlander die hier leeft kan onmogelijk integreren, en probeert ook meestal zelfs geen klein beetje, en klaagt en zaagt en wil vertrekken maar wil ook niet echt weg. en de zeldzame chinees die aan de kuddegeest ontsnapt en andere wereld erkent kan er moeilijk nog in leven en klaagt en zaagt, maar blijft toch terugkeren.
voor mezelf zijn er dagen waarop ik denk, man, ik moet hier dringend weg, maar eveneens dagen waarop ik denk dat ik hier de rest van mijn dagen zou kunnen slijten.
(maar dan wel in de minder humide en luchtvervuilde omstreken aub)
na fuzhou kwam ji'an, en met wat geluk vind ik vanavond david, het word afwachten wat chinees nieuwjaar juist wil zeggen, ik heb alvast gemerkt dat de sfeer sterk veranderd is, en ook de commerce werkt op volle toeren, de vele "nieuwjaarswinkels" die overal als uit het niets zijn opgedoken, in verlaten of snel omgetoverde winkelpanden, met niets te koop dan knalrode artikelen, lampionnen in alle maten en vormen met en zonder ledverlichting, posters met waarschijnlijke wensen, en andere decoratie, maar alles rood, ieder van die winkels ziet er dan ook identiek uit, en ik vraag me af hoe de mensen hun keuze maken. de vuurwerkwinkels die hier zoiezo al schering en inslag waren lijken verdwenen, ik ga dervan uit dat ze allen uitverkocht zijn, te pas en te onpas hoor je dan ook onaangekondigd een reeks ontploffingen dichtbij of veraf. als er een opening is in de meute mensen mag je ervan uit gaan dat daar iets tot ontploffing zal komen, tot meerdere malen toe ontsnapte ik nauwelijks aan doofheid terwijl ik onwetend langsloop doorheen het pad met de minste weerstand.
ik ben in hoopvolle verwachting voor wat onvermijdelijk komen zal...
ik ben er trouwens weer in geslaagd mijn foto's om zeep te helpen,
nog een volume dat ik bij kristof zal mogen binnenleveren om zoveel mogelijk te recupereren...