drie chinezen met een contrabas

k was nog niet helemaal op de ferry gekropen of ik was in een andere wereld, china is overal. ik kijk er eerlijk gezegd niet echt naar uit, ik ben altijd content geweest dat china een lastig visumbeleid had, het gaf me een excuus om der niet aan te beginnen. maar alle kijk, tis gelijk in risk, china grenst aan zowat alles, en ligt dik in de weg als je de rest van azie wil. en aldus moest ik toch proberen he, tegen alle verwachtingen in heb ik dan toch een visum gekregen. en dan is de logische volgende stap de boot op. richting dandong, richting miserie, want dat zal het ongetwijfeld zijn. ik gok dat ze het concept van liften helemaal niet kennen, en indien wel zal er geld mee gemoeid gaan. en leg dat maar weer eens uit in een taal die nog onlogischer is dan de laatste paar. ik heb hier op de boot net een paar oefenscenarios gehad, ik kreeg maar niet uitgelegd dat ik van belgie kwam, uiteindelijk met internet kwam ik te weten dat het pilisje moet zijn. 2 minuten later vraagt een ander chinees waar ik vandaan kom, antwoord ik pelischje en weeral geen begrip, ik kan het op den duur op 20 manieren zeggen, belgie, belgium, belgica berugi , bilgijee en elke keer weer moet het anders zijn, de pelisje is onverstaanbaar, ik kan enkele gokken dat mijn toonhoogte mis zal zijn zeker? (red. alls ik juist gok dan hebben ze 4 tonen waarvan er wss 3 in piliseu zitten (pi plat li hoog en seu laag) en de 4de toon klinkt als een piraat, ARGH (oftewel is dat een zeer rare klank die zeer vaak terugkomt, en heb ik geen idee van nummer 4) maar dus zelfs als ik de stadsnamen afloop waar ik heen wil in china, verstaan ze der de ballen van, enkel beijing kunnen ze deruithalen, en waarschijnlijk enkel omdat dat een logische stop is, ik overweeg nu reeds om peking te skippen, als dat dan toch zo logisch is, nah.
we hebben als belgen trouwens weinig te klagen, ik denk dat ik dit reeds eerder aanhaalde, maar waar de duitsers het aan verdiend hebben weet ik niet, maar die is overal absurd anders, deutschland, allemagne, germany, togil, njematski,... bij belgie kun je er tenminste met wat moeite nog belgie in herkennen, begin maar eens om togil te identificeren.

gisteren heb ik me een dagje beziggehouden met niksdoen, ik wilde van ganghwa naar de haven wandelen, maar de baan was levensgevaarlijk, de koreanen rijden gevaarlijker naarmate je richting noord geraakt trouwens, ik ben het niet zeker maar der is wss een reden waarom kim jung un zo graag met de trein reist. (en ook dat voorspeld weinig goeds voor de chinezen) maar dus dankzij het rijgedrag lifte ik, en de eerste auto stopte, en die bracht me rechtstreeks naar de haven, en dan was ik daar nen dag te vroeg.
gene paniek, ik heb nog chinatown bezocht, (das ook straf he, mijn eerste echte chinatown bezoeken den dag voor ik naar nen echte chinese stad ga)
ik heb mijn luie dag afgesloten met een traan, ik ben geen bleter, en de laatste traan die niet te wijten was aan geeuwen of wind, wasabi, chilipeper of mosterd kan ik me niet direct herinneren, indien iemand op de hoogte is, een herinnering is welkom, dan kan ik vergelijken of het nu of toen meer de moeite was.
gisterenavond was het om nieuws van is, lezen over de vernietiging van een ruine. en de herinnering aan palmyra en gans dat land dat ik nog bijna elke dag voordraag als een topper van ongezien formaat. de wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen, en waarom? enkel om te choqueren?
IS slaagt in dit geval niet in zijn opzet, ik ben niet gechoqueerd, daar is meer voor nodig. maar ik werd er zeer droevig van, en nog meer omwille van de reden, en dan denk je terug aan damascus en allepo en ...wat zou er nog van overschieten? en aan die vriendelijke mensen, hoeveel van de mensen die ik er mocht ontmoeten, leven nog waar ik ze mocht ontmoeten? hoeveel van die mensen zijn op de vlucht? voor hoeveel was het te laat? en terwijl ik me vruchteloos gezichten en namen probeerde te herinneren passeerde op mijn muileboek een rascistische opmerking over een zekere vluchtelingencrisis... en toen kwam die traan middenin een zeer gemeende vloek.... om de idiotie van de wereld? of is het uit machteloosheid? of waaraan kunnen we het nog allemaal toeschrijven?
ik ben meestal niet op de hoogte van het nieuws, of wat er gebeurt in de wereld volgens onze (al dan niet sociale) media, maar de volgende keer dat ik tijd over heb, leef ik liever in het ongewisse.
en het absurde is dat dat precies is wat leidt tot de meeste van die situaties, onwetendheid. als ik dan toch als jesus door het leven ga dezer dagen kan ik me er maar evengoed aan aanpassen, forgive them for they don't know what they do.
de onwetendheid is echter niet beperkt tot ons landje. hoeveel grenzen heb ik intussen overschreden? altijd en overal is die xenophobie aanwezig. en hoe hard ze je waarschuwen voor het volgende land, is meestal recht evenredig met de vriendelijkheid en gastvrijheid. maar ik moet toegeven china zit nog niet helemaal op schema wat dat betreft, want der is wel zeer veel kwaadgesproken van china, of mss heb ik wel beter geluisterd omdat ik niet echt uitkeek naar china, (we hebben er allemaal last van) nuja bangmakerij van het niveau dat ze mijn organen gaan stelen tijdens mijn slaap heb ik ook nog niet veel meegemaakt. zelfs de chinezen zijn bang van elkaar, der zal wel teen en tander onrechmatig van eigenaar veranderen zeker? ze gaan tijdens de plaspauze langs de autostrade zelfs in beurten naar de wc, er blijft altijd iemand bij de gesloten auto. ikzelf drop nog steeds mijn bagage te pas en ten onpas, liefst in't zicht, niet in een hoekje of een kantje, en ik vraag me soms af hoe lang dat nog kan blijven duren zonder problemen. maar tegelijk weet ik dat iedereen een oogje in het zeil houd voor de 'onwetende' toerist, en nog voornamer dat dieven liever stelen terwijl je erop staat te kijken, onbewaakte bagage vertrouwen zelfs zij niet.

ik was nog niet helemaal in dandong aangekomen of al mijn verwachtingen worden ingelost, een afvalberg van hier tot in china, geen kat die me kan en wil begrijpen, de ferry stopte in dongang en niet dandong, en ik MOEST de bus nemen maar had geen chinees geld, internet werkt niet, lang leve de great firewall of china, geen facebook dat wist ik, maar bijna niks werkt, geen google en zelfs geen wikipedia of booking.com en wat wel soms zeer traag werkt is een chinese versie van het origineel, waar ik dus ook geen kl mee ben, (wat ben ik afhankelijk geworden van dat internet zeg)
de taken van de dag, zoek een slaapplek, een bank, internet, een kaart van china en een phrasebook. dat alles werd initieel vervangen door zoek iemand die meer dan een half woord engels spreekt, en daarna slaagde ik in bijna de helft van mijn taken. internet wordt een ramp, er is er overal, maar twerkt niet. mijn foto's van google maps hadden de verkeerde locatieaanduiding voor de voorziene hotels en het adres kon niemand lezen int engels, een bank vinden was makkelijk, maar een werkende bankautomaat vinden was een werk van uren, ik vond uiteindelijk (na drie keer de ronde van't stad de weg gewezen te zijn) per toeval een boekenwinkel met een woordenboek van een kilo of 10 die ik wijselijk liet liggen, de chinese wegenatlas van china nam ik wel mee. vertalen zal the old fashion way worden, met veel opschrijven en pictionary. de mensen lijken het allemaal met veel tegenzin te doen, toeristen zijn nochthans niet te bespeuren, ik kan enkel concluderen dat ze iets tegen blanken hebben. maar op een of andere wijze vind ik het aangenaam, je weet waar je staat, nergens. geen illusies, als er iemand naar me toe komt is dat voor 1 reden, ze willen iets van me, de fotos begon ik op den duur te weigeren. of ze willen geld van de rijke blanke medemens, personal drivers en pickpockets, een pot nat. of ze willen simpelweg hun slechte kennis van engels bijschaven.
maar tis aangenaam een babbeltje te slaan met de zakkenrollers, ze doen zo hun best, een knuffel, och geen probleem, zeker als de bankautomaten weigeren.
ik vond toch nog de tijd om nog eens naar de noord koreanen te turen vanop de broken bridge, 200meter? ik heb me even afgevraagd waarom de ene helft van de brug in goede staat was en de rest aan frieten gebombardeerd tijdens de koreaanse oorlog, de chinese helft zal off limits geweest zijn , om begrijpelijke politieke redenen, je wil immers niet met china in oorlog gaan, maar ergens zit er toch een hapering in de redenering, je blaast de koreaanse kant van de brug op om de chinezen tegen te houden...
opt eind van de dag heb ik dan maar een restaurant binnengestapt en naar wat prentjes gewezen. ik zit te genieten van een eerste chinese pint bij chinese karaoke. ik heb geklaagd dat zuid korea en japan te makkelijk waren, boontje komt om zijn loontje, en dat, dat stelt me gerust. ik zal er van genieten, here goes nothing...

ik was van plan de koreaanse grens af te gaan op prospectie, en heb dat zo'n 20 km volgehouden (mijn combats geraken stilaan beter ingewandeld), daarna had ik het wel gezien, ik vond de dmz relatief slecht beveiligd in vgl met de verwachtingen en de gekende israelische grenzen, maar zelfs op 30km ervandaan vond je aanwijzingen dat je naderde. de chinees koreaanse grens is zo goed als onbewaakt, de helft van de tijd staat er wat draad, maar langs weerkanten van de rivier varen boten, wordt gezwommen en gevist, langs noord koreaanse zijde staat alle paar honderd meter een wachthuisje, maar ze leken meestal onbemand. mijn interesse slabakte toen in een stuk vond waar ik als toerist op een brede gracht afstand van noord korea stond. en een km verderop een rivierexcursieplek, waar je de boot kon pakken op een zijrivier tot een paar kilometer in noord korea. en dus na mijn bezoek aan het begin (of eind naar believen) van de chinese muur op tigermountain, werd het objectief veranderd, liften naar harbin dan maar. tegenaan de avond werd ik gedropt en mocht ik mijn eerste nacht buiten doorbrengen, het zag er goed uit, ik werd gedropt aan winkel en naftestation op 200 meter van parkje. maar na aankoop van eten en drinken werd de bediening geweigerd aan het pompstation, die zagen een terrorist in me denk ik. eenmaal die frank gevallen was heb ik dan met veel toneel en alle nodige accessoires gedemonstreerd dat ik de nafte nodig had om te koken. en toen viel gelukkig ook hun yuan, en dus meer dan een uur later werd ik dan toch bediend. smorgens ging ik phoenixmountain op, de eerste berg op het traject van de chinese muur. een wel zeer toeristisch uitgebaat bergje, die daardoor zowat alle interessantigheid verloren heeft, tis nog steeds deftig, maar ik heb wel schoner gezien zonder entree (en dan nog 12 euro zeg) en vooral zonder zoveel volk. ik stak te pas en ten onpas iedereen voorbij die tergend traag de smalle paadjes op klauterden. als er geen plaats was binnen de reling dan maar buiten de reling, tegen dat ik bovengekomen was had ik zelfs een fanclubje verzameld, die me uiteindelijk overal achterna kwamen maar het tempo duidelijk niet aankonden. de meesten hielden het een paar honderd meter vol, om me dan op de top te vervoegen, trots op hun conditie. de benen zaten goed... de terugtocht neerwaarts ging met de meute duidelijk een stuk trager, en toen ik mijn kans zag om een plakkaat dat ik toch niet kon lezen te omzeilen werd ik onherroepelijk tegengehouden, nikske buiten de piste... lap, ik was dan al vriendelijk genoeg om op hen te wachten...
de rest van de dag werd een aaneenschakeling van liften die de chauffeurs onder elkaar regelden, ik moest geen moeite doen. tegen 22 uur savonds werd ik gedropt op een naftestation en was ik blij mijn eerste voedsel sinds smorgens te kunnen aankopen en binnenspelen, de vrouwen van de winkel lichten me op, maar alle, moe en hongerig had ik geen zin om de discussie aan te gaan voor nen euro. ze hebben het zich echter beklaagd, terwijl ik de 2 grote porties langzaam naar binnen werkte viel hun frank dat ze met me opgezadeld zaten, en dat ik naast hun deur ging liggen slapen als ze niet ingrepen, hun waarschuwing dat het snachts wel koud was hier sloeg ik maar al te graag in de wind. en ik herinnerde me de dag in rusland dat ik tegen 2 duitsers zei dat het geen koude dag was (bij -20). ik ben de koude zeker wel afgeleerd, (zelfs mijn vest bovengehaald) maar ik ben overtuigd dat ik meer dan materiaal genoeg heb om een droge +15 graden te overleven, ze vonden het wel raar dat ik niet panikeerde. maar alle kijk, in paniek en met schuldgevoel vonden zij voor mij snachts een lift, ik genoot van de chaos en het mensenkijken zonder een mens te verstaan, (er is ook een duidelijke terugkomst van lange stille ritten) en deze morgen checkte ik aldus om 6 uur in in de hostel in harbin. das een nieuw record denk ik. een goedkoop hostel maar stukken beter uitgerust dan het hotel in dandong.
algemene eerste indrukken van harbin en china. de taalbarrière werpt zich (wederom) zeer hoog op, en verder van de rest voel ik een beetje in rusland, de allures, de stijl, de karakters, zelfs de monumenten zijn identiek op het gezicht na, in rusland was het lenin, hier is het mao. (ik krijg zo langzaam den indruk dat communisme een vernietigend effect heeft van lange duur op de privacy, ze hebben er weinig nood aan en geven er ook weinig, de bubbel wordt vaak geschonden, mocht iemand dat kunnen spiegelen aan cuba of zo, zeer graag)
grootse variaties? ze zijn met meer, ze zien er anders uit, ze klinken anders, hun eten is anders, en hun wegen zijn (voorlopig) stukken beter. zeer oppervlakkig dus...