Fuji
Door: dries
Blijf op de hoogte en volg dries
01 Juli 2015 | Japan, Ōmachi
"... is not a mountain..." hoor ik Lama zeggen, en mijn gedachten dwalen af... dit lijkt wel een deja vue, een nepalees restaurant, de vriendelijke sherpa tegenover mij, een pint voor zijn neus en nepalese muziek op de achtergrond. alles lijkt te kloppen en ik hoor opnieuw zijn stem :"my son is 9 years old and he wants to climb mount fuji, i keep telling him :"fuji is not a mountain!!". De nepalese sherpa haalt een grote glimlach te voorschijn, hij heeft 14 keer everest gedaan, waarvan 2 keer summit. dezer dagen noemt hij de japanse alpen zijn thuis, is hij restauranthouder/bergids/snoeier en hij geeft morgen een speech over het verschil tussen de himalaya en de alpen in nagano. hij is trots, want de japanse alpen vallen (blijkbaar?) onder de moeilijkste ter wereld, de himalaya is simpel zegt hij, juist wat kouder en hoger.
ik werd op het pleintje in matsumoto aangesproken door een nepalees. en we raakten aan de praat, heb je al gegeten? hij sleepte me mee naar het indische restaurant op het eerste verdiep. de trappen gaan moeizaam, stijf, ik ben nog niet helemaal bekomen van fuji. dat kan alleen maar mijn eigen schuld zijn. wie haalt het nu ook in zijn hoofd om de beklimming van fuji op zeeniveau te starten na reeds enkele dagen met veel wandelen, ik voelde mijn voeten reeds vooraleer ik startte, en de 33 graden hitte hielpen ook niet echt. soms vraag ik me af of ik nog wel in staat ben normale beslissingen te nemen, maar dat gaat over. tijdens mijn beklimming van fuji was dat gevoel echter constant vanaf stap 1. ik had mijn tijdschema met 24 uur overschoten, en wist dat als ik vandaag niet bovenkwam dat het nutjes zou zijn wegens weersomstandigheden. 12 uur had ik om de 3775 hoogtemeters te overbruggen (dat noemen we hoogteziekte zoeken), de beslissing om tevens al mijn bagage mee te tjolen omdat ik langs de andere kant van de berg wilde afdalen hielp ook al niet. ik had reeds 25 kilometer in de voeten vooralleer ik aan statie 0 was, en de weg was lang, toen ik eindelijk aan de 5de statie was (waar de normale mens begint te klimmen) kreeg ik weer moed, op kaart was het slechts enkele honderd meters, en volgens de japanse tijden was 4 uur voldoende om die te overbruggen, (achteraf kreeg ik steeds te horen dat ik de kortste route heb genomen, en ik dus zeker niet te klagen had, mja, als je start zoals de meesten dan hebben ze gelijk, als je van in fujistad vertrekt dan durf ik te beweren dat dat niet helemaal correct is) maar de tol van de aproach moest ik er bij nemen, en de kortste route wil ook zeggen de steilste route, maw bijna recht naar boven. en ik zag japanner na japanner aan me voorbij komen, en ik las in hun ogen : stomme toerist, je bent al buiten adem na 20 meter, en hebt veel te veel materiaal bij, je zou beter terugkeren. de volgende 1300 hoogtemeters waren pure hel. en ik moest me herpakken naar de basis van mijn wandelkennis, want ik stond op den duur meer te puffen dan ik vooruit ging, stap voor stap dan maar, tijdschema overboord gooien, who cares wanneer ik aankom, ik heb alle materiaal bij me om te stoppen en overnachten wanneer ik wil, is dat binnen 20 meter, so be it, en aan de eerste bocht een koekse, 2 bochten verder een slok water en nog een bocht verder een (russische) snickers,.... stap voor stap voor stap....
ik denk dat ik eerlijk kan zeggen dat ik weet, hoe iemand van 100kg zonder conditie zich voelt terwijl hij fuji langzaam (zeer langzaam) maar zeker overmeesterd. en bovenkomen is geen overwinning, want de piek is nog een stukje hoger, en die kan me gestolen worden. bovenkomen, gaan zitten, iets eten, en proberen bekomen. want nu moet je nog weer naar beneden. na wat rust kon ik mezelf dan toch overtuigen om (met wederom veel moeite) het hoogste punt op te zoeken, en ik nam een foto op +-3785 meter (ja daar is een weerstation die nog boven de piek uitsteekt, en aangezien ik daar zo laat op de dag was, was daar geen kat om me tegen te houden)
Lama heeft gelijk, fuji is geen berg... we zijn 3 dagen later en intussen zit ik in een nepalees restaurant tegenover dezelfde man, in omachi dit keer. intussen tijd ging ik naar togagushi (voor een ninja doolhofhuis, best wel cool om van kamer naar kamer de geheime deuren te zoeken en de laatste deur kreeg ik onmogelijk geopend, de uitbater kwam me uiteindelijk halen, twas een normale deur) en daar lag een zeer verleidelijk uitziend bergje tegenover en daar besloot ik om laat op de dag nog de dagtocht aan te vangen, een weinig later vervloekte ik mezelf wederom buiten adem op het steile pad, is mijn conditie dan echt zo slecht? en tegen dat ik aan de berghut aankwam over hachelijke paden en ronduit gevaarlijke rotspartijen wist ik het zeker, mijn conditie is tiptop, ik deed zonet een 7 uurswandeling in 3uur. op mijn tocht naar beneden de volgende dag hoorde ik gids van matsumoto-jo weer zeggen :"na de aankoop van 2 geweren aan de portugezen, veranderde japan compleet, cultuur en historie namen een gans andere wending, maar sindsdien zijn we ook meesters in het kopiëren en verbeteren van buitenlandse ideeen". ik kwam tot de conclusie dat het eerst en vooral niets is om trots op te zijn en ten tweede zouden ze beter eens het idee kopieren en verbeteren van een deftig bergpad aanleggen en onderhouden, jappanse paden volgen steeds de makkelijkste route, dwz overal waar geen begroeing is, rotsen en bergriviertjes en bergkammen dus en anders recht naar boven. maar zoals jullie wellicht weten zijn dat de stukken die wij westerlingen vermijden, of met klimgerief aanpakken. mijn canyoninggerief was reeds meerdere malen van pas gekomen (het zouden weliswaar saaie canyons zijn, maar toch), maar ook mijn viaferrata set en eigenlijk zowat al mijn andere klimgerief kon ik wel gebruiken.
chicken tikka, keema curry en ovenverse nan staan voor me op tafel, aangevuld met een everest pint vergeet ik het regenseizoen voor even en voel ik me helemaal in nepal. "tokagushi is not a mountain, tokagushi is a rock" zegt de man met zijn eeuwige glimlach. "the mountains are out here"
der zit maar 1 ding op, morgen ga ik de bergen in om te zien of die bergen hun naam waardig zijn, en of dat ze hier echt geen bergpaden kunnen aanleggen of als het toeval was.
mopjes zoals een baard van daar tot in tokyo en verhalen zoals de diefstal van mijn condensed sweetend milk in dit apenland zullen wederom moeten wachten
enkele fotos zijn te vinden hier : http://1drv.ms/1ehKSt6
amuseer julder daar
drink er een op mijn gezondheid
en tot de volgende
ik werd op het pleintje in matsumoto aangesproken door een nepalees. en we raakten aan de praat, heb je al gegeten? hij sleepte me mee naar het indische restaurant op het eerste verdiep. de trappen gaan moeizaam, stijf, ik ben nog niet helemaal bekomen van fuji. dat kan alleen maar mijn eigen schuld zijn. wie haalt het nu ook in zijn hoofd om de beklimming van fuji op zeeniveau te starten na reeds enkele dagen met veel wandelen, ik voelde mijn voeten reeds vooraleer ik startte, en de 33 graden hitte hielpen ook niet echt. soms vraag ik me af of ik nog wel in staat ben normale beslissingen te nemen, maar dat gaat over. tijdens mijn beklimming van fuji was dat gevoel echter constant vanaf stap 1. ik had mijn tijdschema met 24 uur overschoten, en wist dat als ik vandaag niet bovenkwam dat het nutjes zou zijn wegens weersomstandigheden. 12 uur had ik om de 3775 hoogtemeters te overbruggen (dat noemen we hoogteziekte zoeken), de beslissing om tevens al mijn bagage mee te tjolen omdat ik langs de andere kant van de berg wilde afdalen hielp ook al niet. ik had reeds 25 kilometer in de voeten vooralleer ik aan statie 0 was, en de weg was lang, toen ik eindelijk aan de 5de statie was (waar de normale mens begint te klimmen) kreeg ik weer moed, op kaart was het slechts enkele honderd meters, en volgens de japanse tijden was 4 uur voldoende om die te overbruggen, (achteraf kreeg ik steeds te horen dat ik de kortste route heb genomen, en ik dus zeker niet te klagen had, mja, als je start zoals de meesten dan hebben ze gelijk, als je van in fujistad vertrekt dan durf ik te beweren dat dat niet helemaal correct is) maar de tol van de aproach moest ik er bij nemen, en de kortste route wil ook zeggen de steilste route, maw bijna recht naar boven. en ik zag japanner na japanner aan me voorbij komen, en ik las in hun ogen : stomme toerist, je bent al buiten adem na 20 meter, en hebt veel te veel materiaal bij, je zou beter terugkeren. de volgende 1300 hoogtemeters waren pure hel. en ik moest me herpakken naar de basis van mijn wandelkennis, want ik stond op den duur meer te puffen dan ik vooruit ging, stap voor stap dan maar, tijdschema overboord gooien, who cares wanneer ik aankom, ik heb alle materiaal bij me om te stoppen en overnachten wanneer ik wil, is dat binnen 20 meter, so be it, en aan de eerste bocht een koekse, 2 bochten verder een slok water en nog een bocht verder een (russische) snickers,.... stap voor stap voor stap....
ik denk dat ik eerlijk kan zeggen dat ik weet, hoe iemand van 100kg zonder conditie zich voelt terwijl hij fuji langzaam (zeer langzaam) maar zeker overmeesterd. en bovenkomen is geen overwinning, want de piek is nog een stukje hoger, en die kan me gestolen worden. bovenkomen, gaan zitten, iets eten, en proberen bekomen. want nu moet je nog weer naar beneden. na wat rust kon ik mezelf dan toch overtuigen om (met wederom veel moeite) het hoogste punt op te zoeken, en ik nam een foto op +-3785 meter (ja daar is een weerstation die nog boven de piek uitsteekt, en aangezien ik daar zo laat op de dag was, was daar geen kat om me tegen te houden)
Lama heeft gelijk, fuji is geen berg... we zijn 3 dagen later en intussen zit ik in een nepalees restaurant tegenover dezelfde man, in omachi dit keer. intussen tijd ging ik naar togagushi (voor een ninja doolhofhuis, best wel cool om van kamer naar kamer de geheime deuren te zoeken en de laatste deur kreeg ik onmogelijk geopend, de uitbater kwam me uiteindelijk halen, twas een normale deur) en daar lag een zeer verleidelijk uitziend bergje tegenover en daar besloot ik om laat op de dag nog de dagtocht aan te vangen, een weinig later vervloekte ik mezelf wederom buiten adem op het steile pad, is mijn conditie dan echt zo slecht? en tegen dat ik aan de berghut aankwam over hachelijke paden en ronduit gevaarlijke rotspartijen wist ik het zeker, mijn conditie is tiptop, ik deed zonet een 7 uurswandeling in 3uur. op mijn tocht naar beneden de volgende dag hoorde ik gids van matsumoto-jo weer zeggen :"na de aankoop van 2 geweren aan de portugezen, veranderde japan compleet, cultuur en historie namen een gans andere wending, maar sindsdien zijn we ook meesters in het kopiëren en verbeteren van buitenlandse ideeen". ik kwam tot de conclusie dat het eerst en vooral niets is om trots op te zijn en ten tweede zouden ze beter eens het idee kopieren en verbeteren van een deftig bergpad aanleggen en onderhouden, jappanse paden volgen steeds de makkelijkste route, dwz overal waar geen begroeing is, rotsen en bergriviertjes en bergkammen dus en anders recht naar boven. maar zoals jullie wellicht weten zijn dat de stukken die wij westerlingen vermijden, of met klimgerief aanpakken. mijn canyoninggerief was reeds meerdere malen van pas gekomen (het zouden weliswaar saaie canyons zijn, maar toch), maar ook mijn viaferrata set en eigenlijk zowat al mijn andere klimgerief kon ik wel gebruiken.
chicken tikka, keema curry en ovenverse nan staan voor me op tafel, aangevuld met een everest pint vergeet ik het regenseizoen voor even en voel ik me helemaal in nepal. "tokagushi is not a mountain, tokagushi is a rock" zegt de man met zijn eeuwige glimlach. "the mountains are out here"
der zit maar 1 ding op, morgen ga ik de bergen in om te zien of die bergen hun naam waardig zijn, en of dat ze hier echt geen bergpaden kunnen aanleggen of als het toeval was.
mopjes zoals een baard van daar tot in tokyo en verhalen zoals de diefstal van mijn condensed sweetend milk in dit apenland zullen wederom moeten wachten
enkele fotos zijn te vinden hier : http://1drv.ms/1ehKSt6
amuseer julder daar
drink er een op mijn gezondheid
en tot de volgende
-
01 Juli 2015 - 13:09
Anna:
De vakantie voor de kids is begonnen. Alle 4 goede punten. De spreekbeurt verliep blijkbaar goed. Ze kreeg een a. Anna blijft hetzelfde herhalen. Dat ze je mist en graag ziet terugkomen.
Voorzichtig en verstandig, in de bergen. Grts ;-)
-
01 Juli 2015 - 15:39
L&G:
Op de sjorwedstrijd zijn we wakker geworden zondagmorgen in het albertpark. Eens iets anders. Met 5 lagen we te pitten in de caravan die we voor de gelegenheid een goeie meterhalf boven de grond gesjord hebben.
Je ouders zijn goeiendag komen zeggen en hebben een (frisse, in de gegeven omstandigheden) pint gedronken.
Ist er ergens een mogelijkheid om je live te telefoneren of te skypen (allezja na de mislukte poging van de vorige keer)?
groeten uit de langestraat en groeten aan de berggeiten!
-
01 Juli 2015 - 23:35
Lieven:
tis ier ook puffen bij 33 graden en meer.
owla is er een belangrijke mededeling te doen van uit de langestraat????
groeten en de leute -
02 Juli 2015 - 14:39
Brecht:
Dus, even samen de conclusie trekken:
steilste route -> check
pure hel -> check
me herpakken -> check
tijdsschema overboord -> check
stap voor stap voor stap -> check
langzaam (zeer langzaam) -> check
wederom veel moeite -> check
Conclusie: "Lama heeft gelijk, fuji is geen berg"
Dries, ik mis toch weer een regel tussen aanleiding en gevolgtrekking. Het klonk verdikke bijna (bijna he) uitdagender dan de zeeathlon met Nollie. Of heb je alle passages geschrapt waarin staat:
maar het viel best mee
het pad ging meer naar beneden dan naar boven
toen zag ik de zetellift
de afdaling was met een glijbaan
het was allemaal maar een droom
overal hing manna in de struiken
het stond langs de weg vol supporters
iedereen legde zijn kleed op de weg voor mijn voeten
Indien dat niet het geval is, dan kan ik enkel concluderen dat Lama het in het geval Fuji over een goddelijke overstijging van het concept berg heeft...
Heerlijk om je blog te lezen, ik ga spijtig zijn als je terug bent ;)
Brecht -
04 Juli 2015 - 00:49
Briek:
Dag Dries,
bedankt voor de leuke kaart. Je blog is voor mij de ideale middag pauzr op het werk al is het soms lang wachten op nieuwe zotte verhalen. Ier is de schieting net achter de rug. Ik denk dat de slag om 't molentje er niets tegen was. Kanons, piraten in verscheidene calibers en een specialeke. Met enen te drinken morgen ga me der nie graken, ma we zullen je part wel verdelen. Geniet er daar van, ik zal da morgen ook doen! Vele groetjes uit moerkerke.
-
04 Juli 2015 - 00:54
Katelijne:
Vind ik leuk kan hier niet é! Maar k vind het leuk... Grts
-
04 Juli 2015 - 10:17
Dries:
lap, tis van dadde,
trek ik 2 dagen de bergen in en opeens moet iedereen reageren,
lang leve wifi op 3100m, geen eletriek, maar wel wifi,
alle we zullen eraan beginnen,
briek, graag gedaan, het spijt me zeer dat ik niet aanwezig zal zijn, maar ook ik vier mee, een overnachting aan 70 euro, feestmaaltijd inbegrepen, het pintje van 7 euro zal ook wel smaken denk ik
maar laten we eerlijk zijn tegen dat ik aan mijn ontbijt begin morgenochtend (5u -7 = 22u) begint het feest in moerkerke pas echt, dus ik zal morgen de ganse dag in feeststemming zijn, en zal mijn best doen om telepatisch aan te voelen wanneer die laatste pint juist geschonken is
lieven, in dat post pakket zitten al de originelen van mijn foto's, verlies die aub niet, ze plakken normaal gezien in mijn kaart van rusland
en van de 2 ronde zwarte 'echte' go stenen (gevonden op het go-steen-strand letterlijk) moet er een richting brecht, verder van de rest zijn er weinig of geen restricties over wat met de inhoud moet/mag gebeuren,
ik denk dat stan graag zijn steencollectie zal uitbreiden,mss begint anna wel met een schelpcollectie...
ik verwacht wel nog de mogelijke verhalen (bij het boekje)te horen van jullie kant.
brecht ik heb een 'echte' gosteen voor je liggen ergens in moerkerke,
om u van antwoord te dienen, ik denk dat fuji zeer zeker best wel meevalt voor de gemiddelde mens, (geen zetellift te vinden trouwens, wel drankautomaten op de top) de omstandigheden (die ik zelf koos trouwens) waarin ik fuji liep, gaven me bij aankomst op top, het gevoel van die eerste keer dat ik de pibest optjoolde, in den tijd dat ik 16 was en dat mijn conditie blijkbaar nog wat te wensen overliet, niet meer en niet minder, wat dat juist wil zeggen kan kristof waarschijnlijk illustreren met een foto, ik was leeg, pompaf,
maar we kunnen onmogelijk de vergelijking aangaan tussen een (weliswaar langdurige) piekinspanning, en een uitputtingsslag als de zeeathlon, zelfs als je zou willen, ik deed beiden, en kan uit ervaring zeggen, het voelde anders, hans anders, mss kan je best begrijpen als ik zeg, op fuji recupereerde ik nog genoeg om dan toch nog die top te doen, na die zeeathlon was er geen recuperen meer aan
anna , ik mis je ook, maar ik mis noli nog meer
alleja katelijne, welke 4? is er nog eentje op komst?
kristof, ik zal zien wat ik kan doen, maar als't is om te zeggen dat je me mist, daar heb ik reeds kandidaten voor zoals je merkt, en dat zal niet pakken. als je me kan zeggen waar ik de machtigingen op dit machjien kan aanpassen, dan kan dat ev lukken denk ik, tzal wel zonder beeld zijn van mijn kant, niet alleen hangt er een plakker voor de camera, het scherm is daar toevallig ook gebarsten, teveel op de computer gezeten...
in tussentijd zal ik alvast mijn komende dagen in de bergen bij gebrek aan inspirerende vergezichten (regen en mist dus) vullen met hypotheses, ik hoop alvast dat het niet is om te zeggen dat noli overreden is, mss is het wel omdat je smokey dan uiteindelijk toch ingeruild hebt voor die boeiing, en je mijn cooordinaten wenst voor de luchtdropping van een paar combats? om mysterieuze reden ga ik er vooralsnog vanuit dat je te veel geld hebt en dat wil investeren, op welke wijze daar ben ik nog niet aan uit, maar hopelijk is het een investering die mij ten goede komt, al vrees ik daar wat voor
btw hoe was de sjordag? mijn ksamail komt zelden of nooit aan, en ik ben aldus niet op de hoogte -
04 Juli 2015 - 13:54
Ling:
Tuurlijk is het om te zeggen dat we je missen enal (man dat klinkt klef). daarvoor alleen zou ik helaas niet bellen of je de terreur van skype aandoen. Maar ik zal het mailsgewijs eens uitproberen,wie weet lukt het.
Btw, mocht je tussen 17 en 21 juli in de dolomieten in italie zitten, we zijn daar waterspelletjes aan het spelen met touwen ed
N airdrop voor n paar combats... iets om over te brainstormen!
Groensels uit de langestraat
-
04 Juli 2015 - 15:20
Secretaresse:
Sjordag:
Warm
in het oog gesprongen
sjorbalken gesleurd
tensegritydinges uitgetest met veel te veel balken
Speeltijd van 2 dagen
vlaggenmastje
shelter
frigobox homemade door tim
overnachten @ albertpark
koen&annemie op bezoek
paella eten
hond die overschot paella steelt
en ook nog: caravan in de hoogte gesjord
met 5 maffen in de caravan
en geen deelnemende groepen wegens allerhande uitvluchten
Al bij al ne heel leutig weekend -
07 Juli 2015 - 22:54
Katelijne:
Tja vier geslaagden dat wil zeggen: Bj, Marte. Stan, Anna. Even verduidelijken bleek nodig...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
